Bijna een volledig jaar. Zolang is het geleden dat ik hier nog op mijn blog was. Het lijkt eigenlijk nog langer. Dat betekent niet dat ik helemaal weg was. Ik kwam wel nog lezen bij jullie. Vaak in stilte. Zo’n voyeur die niets achter laat. Zo’n voyeurs komen hier ook wel eens gluren. Alleen ben ik er eentje van het lievere soort. Zonder gif, gewoon uit gemeende interesse.
Bij een nieuw jaar horen nieuwe voornemens. Opnieuw beginnen bloggen is er daar eentje van. Maar het nieuwe jaar belooft zoveel meer hier. Geen verhuizing meer. Dat deden we vorig jaar al. Geen nieuwe job. Want ik ben blij waar ik zit. Op de verschillende plaatsen waar ik mag zitten. Dat is pittig, maar boeiend. En het verveelt nooit. Een baby. Dat belooft het nieuwe jaar. Tegen de zomer. Dat belooft verandering. En drukte. Jammer genoeg ook een bevalling. En serieuze avondmisselijkheid. Maar dat nemen we erbij. Het zal in elk geval genoeg inspiratie opleveren.
Maar we nemen het stap per stap. Dit is post 1 van 2020. Hopelijk houdt het voornemen dit jaar wel stand. En hoor ik jullie gauw.
Hoe verging het jullie het afgelopen jaar?
Sommige van jullie zagen hem wellicht al wel passeren: de 
De eerste week van september zit er alweer bijna op. Tijd dus om eens terug te blikken op wat augustus op deze blog bracht. Na de zomervakantie was er hier inspiratie zat, alleen ontbrak de tijd om alle vakantietips uit te schrijven.
Vandaag blik ik met jullie graag nog eens terug op de afgelopen blogmaand. Als we het over cijfertjes hebben, was er één blogpost die er met kop en schouders bovenuit stak. Dat was 
Het leuke aan mijn freelance job is dat ik met heel wat verschillende en interessante mensen in contact kom. Ik praat over diverse thema’s en uit elk gesprek blijft telkens weer iets speciaals hangen.
We staan intussen al helemaal met onze voeten in 2017 maar toch wil ik nog even kort terugblikken op december 2016. Wat konden jullie afgelopen maand op deze blog allemaal lezen?
We zijn intussen bijna in 2017. Tijd om eens terug te blikken wat het afgelopen jaar bloggewijs zoal heeft gebracht. Een beetje verrassend misschien, maar de meest populaire post op deze blog was die over 
Bloggers zijn leuke mensen. Ik hoor wel eens verhalen van bloggers die elkaar het zonlicht niet in de ogen gunnen, maar dergelijke figuren ben ik gelukkig nog niet tegengekomen. Integendeel: de bloggers die ik al ontmoet heb, zijn stuk voor stuk fijne mensen.
Deze week gingen de persdagen opnieuw door in Antwerpen. Heel wat bureaus hielden er een open dag zodat journalisten, bloggers en andere geïnteresseerden konden komen kennismaken met de merken die zij vertegenwoordigen. Ik maakte ook een heel korte tussenstop in Antwerpen en had er een leuke tijd.
La Vie de Falderie 