cultuur

Wallonië ontdekt – Carnaval de Binche

carnaval de bincheJullie weten het misschien nog niet maar ik woon samen met een hele leuke man. Die leuke man heeft zowaar Waalse roots. En je kan een Waal uit Wallonië halen, maar je kan nooit het carnaval uit de Waal halen. En dat moest deze leek in het carnavalsvieren toch ook eens ontdekken.

Vorig jaar kreeg ik al eens een korte introductie in een kleiner Waals dorpje, maar dit jaar was ik klaar voor het grote werk: het carnaval van Binche. Dat carnaval werd in 2003 door UNESCO erkend als “Meesterwerk van het Orale en Immateriële Erfgoed van de Mensheid”. Amai. En het was inderdaad een beleving. Joden heb ik er niet gespot, met dat Vlaamse akkefietje lachen ze in Wallonië eens goed. Geen grote praalwagens met karikaturen of gespot met de actualiteit, wel ontelbaar veel Gilles, de folkloristische personages die voornamelijk in Henegouwen heel bekend zijn. Impressionant om dat eens zelf te aanschouwen, vanop het balkon van het stadhuis in Binche. Muziek, ambiance en veel om naar te kijken.

Enig minpuntje was het slechte weer. Daardoor hadden de gilles om te beginnen hun pluimen al in de kast moeten laten liggen. Ik heb me laten vertellen dat dat een nóg impressionanter schouwspel moet zijn. Dat betekent dat ik volgend jaar gewoon opnieuw moet gaan!

Welke leuke plaatsjes of evenementen moet ik nog in Wallonië gaan ontdekken? Of wat moet ik hem in Vlaanderen zeker eens laten zien?

MOOOV Filmfestival

MOOOV, Brugge, Mieke DumontHet nadeel aan cultuurtips is dat het vaak nogal plaatsgebonden is. Wat hebt jij als lezer in Limburg nu aan mijn leuke tips uit Brugge? Deze uittip is een uitzondering. Graag stel ik jullie immers MOOOV Filmfestival voor. En dat is een festival dat momenteel wordt georganiseerd in acht Vlaamse steden: Brugge, Beringen, Genk, Dilbeek, Lier, Roeselare, Sint-Niklaas en Turnhout.

Op MOOOV kan je heel wat films bekijken die nooit in de reguliere cinemazalen draaien. Een unieke kans dus om heel wat verborgen pareltjes te ontdekken. Gisteren gingen we ook naar MOOOV, in Brugge. Niet om een film te bekijken, wel gingen we naar het praatcafé in pop-upcafé Almodobar. Daar zagen we een leuk gesprek tussen moderator Mieke Dumont, vast panellid Maud Vanhauwaert en Sachli Gholamalizad. Een heel fijne manier om over film te horen praten én een inkijk te krijgen in de persoonlijkheid van de gast van de avond.

Zin om ook eens te gaan? Alleen in Brugge. Nog vandaag (25 april) met Karel Goetghebeur en morgen (woensdag 26 april) met Strook. Woon je in Beringen, Genk, Dilbeek, Lier, Roeselare, Sint-Niklaas of Turnhout? Check dan zeker de website van MOOOV om te kijken wat er in jouw stad op het programma staat!

Ik interviewde Mieke er onlangs ook over voor Deze Week.

Naar wat gaat jouw voorkeur uit: commerciële blockbusters of de verborgen pareltjes?

De frietjes met azijn van Thomas Smith

Thomas Smith, STRAK, Deze Week, ArenbergschouwburgHet leuke aan mijn freelance job is dat ik met heel wat verschillende en interessante mensen in contact kom. Ik praat over diverse thema’s en uit elk gesprek blijft telkens weer iets speciaals hangen.

Vorige week had ik een leuke babbel met comedian Thomas Smith. We hadden het onder andere over het deel in hem dat altijd Engels zal blijven. Ik vroeg naar voorbeelden. En hij begon over eetgewoonten en smaken waar hij van houdt. Het voorbeeld dat hij gaf verbaast me nog steeds. Thomas Smith eet graag azijn op zijn frieten. Geen mayonaise, ketchup of stoofvleessaus, maar azijn. Ik heb mezelf voorgenomen om het binnenkort eens te proberen. Maar nog leuker zou het zijn als iemand van jullie het eerst probeert en me laat weten of dat wel veilig en ok is. Want ik kan me niet voorstellen dat ik de voorkeur zou geven aan azijn in plaats van mayonaise…

Oh ja, niet onbelangrijk: de nieuwe zaalshow van Thomas Smith, STRAK genaamd, gaat op dinsdag 7 maart in première in de Arenbergschouwburg. Zijn volledige tourschema vind je hier.

Frietjes met azijn, ooit al geprobeerd? Of prefereer jij andere rare smaakcombinaties?

P.s.: Het volledige artikel kan je lezen op volgende link.

As We Speak # 16

nice, cote d'azurHallo allemaal,

We zijn intussen bijna eind december. Tijd voor een laatste #As We Speak! Een korte terugblik op de afgelopen anderhalve maand en – waarom ook niet – op het afgelopen jaar.

Over de wereld

Dit jaar zag ik weer een stukje meer van de wereld. Ik ontdekte het prachtige Polen. Ook zin om te vertrekken en op zoek naar leuke tips? Lees hier bijvoorbeeld over het mooie Wroclaw. Samen met moeder en zus trok ik ook nog naar het Zuiden van Frankrijk. Wat mama daarover schreef kan je onder andere hier lezen. En wanneer jullie dit lezen ben ik hopelijk volop aan het genieten in het Duitse Feldberg.

Ik hoop dat ook 2017 ons enkele mooie reizen brengt. Een citytrip naar Barcelona werd alvast geboekt én we hebben ook zeker nog tickets voor Disneyland in Parijs. Dus ook daar mogen ze ons komend jaar verwachten. In de zomer lonkt hopelijk Polen opnieuw. Na het zuiden dit jaar hoop ik volgend jaar het noorden te mogen gaan ontdekken. En wie weet wat er nog allemaal volgt…

Fun en Cultuur

November was opnieuw een prachtige maand. Een aantal leuke verjaardagsfeestjes, een prachtig huwelijksfeest in Kortrijk en heel wat leuke uitstapjes. Cultureel was het een rustiger jaar maar de ambitie is om daar in 2017 verandering in te brengen. In februari gaan we alvast naar een optreden van De Frivole Framboos. Andere tips zijn zeker welkom!

Literair kwam ik dit jaar uiteraard aan mijn trekken bij onze gezellige leesclub. Ik las weer heel wat nieuwe dingen. Het ene al wat beter dan het andere, maar zo hoort dat ook. (Met een speciale vermelding voor Nele die met “Lolita lezen in Teheran” de hoofdvogel afschoot…;-)) Als ik op Goodreads kijk, heb ik wel niet mijn leesdoelen gehaald. Maar ik denk niet dat iemand daar van wakker zal liggen. Zolang lezen maar leuk blijft. Hoofdvraag voor volgend jaar: ga ik me – ondanks mijn heftige tegenkantingen eerder – bekeren tot het lezen op een e-reader?

Klaar voor 2017

Hier gaat alles goed. Ik ben helemaal klaar om het nieuwe jaar in te zetten, maar ga eerst nog even genieten van wat overblijft van 2016.

Hoe gaat het met jullie?

Leestip: Narcotica – Emelie Schepp

Narcotica, Emelie Schepp, De Fontein, thriller, ZwedenMemento”, het debuut van de Zweedse auteur Emelie Schepp, maakte grote indruk op mij. Tot dan liet ik thrillers vaak links liggen. Sinds het lezen van Memento heb ik het genre weer helemaal omarmd. Omdat Schepp liet zien dat een thriller geen typische whodunit hoeft te zijn, dat een thriller ook complex opgebouwd kan zijn. En omdat Schepp een mooie schrijfstijl heeft, die van Memento een literair pareltje maakte. Nu bracht ze haar tweede boek uit, Narcotica.

Opnieuw een topboek over Jana Berzelius

Met een dubbel gevoel haalde ik Narcotica uit mijn brievenbus. Een beetje opgewonden, want ik keek érg uit naar dit nieuwe boek van Emelie Schepp. Maar ook een beetje angstig, want: kan zij het niveau van haar debuut opnieuw evenaren? Indien dat niet het geval zou zijn geweest, zou ik zó ontgoocheld zijn geweest. Maar mijn vrees was onterecht. Terwijl ik mij bij haar eersteling nog door de eerste hoofdstukken moest worstelen, las deze tweede echt van bij de start als een trein.

Centraal in het boek staat opnieuw officier van justitie Jana Berzelius. Terwijl ze in Memento een zaak rond mensensmokkel moest oplossen, start Narcotica met een geval van drugssmokkel. Een vrouw sterft in de trein nadat een van de bolletjes die ze smokkelde, openbarstte in haar maag. De vrouw was echter niet alleen op de trein. Waar is de andere vrouw gebleven? Jana Berzelius spit de zaak uit en beseft al snel dat haar verleden hier meer bij betrokken is dan ze zou willen. Alle verdenkingen wijzen immers in de richting van Danilo, iemand uit haar verleden. Met alle kennis die hij over haar heeft, beseft ze dat hij voor heel wat problemen zou kunnen zorgen. Daarom wil ze hem vinden voordat de politie dat doet.

Onafhankelijk te lezen – maar lees Memento ook maar!

Narcotica is het tweede boek waarin Jana Berzelius centraal staat, maar is zelfstandig te lezen van eersteling Memento. Toch zou ik je aanraden om eerst ook Memento te lezen. Narcotica is een op zich staand verhaal, maar er zijn heel wat verwijzingen naar eerdere gebeurtenissen. Hoewel je alles wel zal kunnen volgen, vond ik het toch erg aangenaam om de hele historie in het achterhoofd te hebben bij het lezen van dit boek.

Emelie Schepp schreef opnieuw een mooi uitgewerkte thriller, met de nodige suspense en minutieus vormgegeven personages. De intrigerende verhaallijn maakt dat je meteen in het avontuur wordt meegezogen. Mysterieus, zorgvuldig opgebouwd en een veelzijdig hoofdpersonage. De boeken van Emelie Schepp hebben alles in zich om ook op het grote doek of op televisie te werken. Ik kijk in elk geval uit naar een derde deel in de reeks over Jana Berzelius.

Narcotica is verschenen in januari 2016 bij Uitgeverij De Fontein. Je kan het boek voor € 16,99 kopen bij o.a. Bol.com of Standaard Boekhandel.

Ik raad elke boekenliefhebber dit prachtboek aan. Heb jij onlangs nog iets leuks gelezen?

Oskar Schindler’s Factory

Oskar Schindler's Factory, Schindler's List, Polen, Krakau, joden, filmDit weekend vertrekken we voor een heerlijk weekendje Nice, maar dat weerhoudt me er niet van om nog snel eens terug te blikken op een hoogtepunt uit onze vorige vakantie. We zaten deze zomer ook enkele dagen in het mooie Krakau. Net buiten de stad lag een uiterst interessant museum: Oskar Schindler’s Factory.

Schindler’s List

Daar werd ik geconfronteerd met een serieus gat in mijn kennis van de filmgeschiedenis. De met heel wat Oscars bekroonde film Schindler’s List van Steven Spielberg had ik immers nog nooit gezien! Wie die illustere Oskar Schindler was, daar had ik geen flauw idee van.

In Oskar Schindler’s Factory werd dat al snel duidelijk. Tijdens de Tweede Wereldoorlog stond de Duitse Oskar Schindler aan het hoofd van een emaille fabriek, net buiten het centrum van Krakau. Terwijl de nazi’s steeds driester te werk gaan, stelt Schindler alles in het werk om zoveel mogelijk van zijn joodse werknemers te redden van het kamp. Hij slaagt erin uiteindelijk in om 1100 mensen te redden.

Oskar Schindler’s Factory

Ik beken: musea vind ik vaak erg saai. Doorgaans vind ik het moeilijk om uren geboeid te blijven door kunst, geschiedenis e.a. In Oskar Schindler’s Factory was dat echter helemaal niet het geval. Het museum focust niet alleen op het leven van Oskar Schindler, maar laat je ook kennis maken met Krakau onder de nazi-bezetting en het leven van de joden toen. Dat doen ze met behulp van foto’s, voorwerpen, maar ook met geluidsfragmenten en films. Een heel leerzaam en indrukwekkend museum dat je zeker bezocht moet hebben als je in Krakau bent. Over een stuk geschiedenis dat nooit vergeten mag worden.

Ik heb mijn cultuurschade intussen ingehaald en naar Schindler’s List gekeken. Wat een prachtige film heeft Spielberg daarvan gemaakt! Heb jij hem al gezien?

P.s.: Interesse in meer Polen? Kijk ook hier en hier.

 

 

As We Speak # 14

italiaans, polen, etenToen ik de vorige As We Speak schreef, stond de vakantie ongeduldig aan mijn deur te trappelen. Mooie liedjes duren helaas nooit lang (maar herhalen zich gelukkig wel regelmatig). Intussen ben ik alweer een weekje aan de slag. Tijd voor een nieuwe update!

Reizen en eten

  • Reizen: zoals gehoopt was onze reis naar Polen een schot in de roos. Mijn eerste indruk van dit prachtige land lees je hier, een leuke manier om een stad te verkennen ontdek je hier. We ontdekten enkel het zuiden van Polen. Omdat Polen zo’n uitgestrekt land is, was het niet te doen om het volledige land te bezoeken. (Het kón uiteraard wel, maar dan zouden we meer in de auto zitten dan wat anders) Daarom hoop ik mijn lieve reisgenoot te overtuigen om volgend jaar het noordelijk deel te gaan ontdekken. We moeten echter geen jaar meer wachten om een stapje in de wereld te zetten, want binnen een paar weken gaat het opnieuw richting Nice. Benieuwd wat reisleiders zus en mama voor ons in petto hebben!
  • Eten: dat viel op vakantie wel wat tegen. Het typisch Poolse eten is wat wij liever in de winter op tafel zien verschijnen: vrij zwaar met allerhande soorten kool. Lekker, maar niet als het 25 graden of meer is. In ons hotel konden we wél heel lekker eten, zie de foto hier bovenaan. Terug thuis was het nog steeds vakantie, dus gingen we eens eten bij Osteria 45, onze favoriete Italiaan in Brugge, en in Fort Napoleon. Thuis heeft de BBQ heel wat overuren gedraaid. Wat wil je, met zo’n mooi weer!

Sport en cultuur

  • Sport: het is een ongelofelijke sportzomer. Na het EK voetbal en de Tour de France zijn we nu aan de Olympische Spelen aanbeland. Ongelofelijk hoe sporten waar ik nooit naar kijk, me nu ineens toch kunnen fascineren. België mag trots zijn op wat er door onze atleten gepresteerd is: Nafi Thiam, Pieter Timmers, Dirk Van Tichelt,… Wow! Hierna is het gedaan vrees ik. Dat wordt toch wat afkicken van het kijken naar al die verschillende sporten.
  • Lezen: in deze blogpost geef ik een update over mijn deelname aan de Verbeelding Book Challenge. Daar kan je zeker wat interessant leesvoer ontdekken. Het volgende boek waaraan ik me ga wagen is Kijk niet zo, konijntje van Marnix Peeters.
  • Muziek: behalve jazzoptredens in Hopper op zondagnamiddag heb ik geen live muziek gezien deze zomer. Toch niet meer na TW Classic. Daar breng ik 5 september verandering in. Dan gaan we immers naar de Radio 1 Prince Sessie. Benieuwd wat dat gaat geven!

Hoe zag de afgelopen maand er bij jou uit? 

 

Lianne La Havas: herkansing op 15 december!

Vorige week moest ik in Brussel zijn. De straten van onze hoofdstad zagen er toen al grimmig uit. Politie overal, militairen die heel wat gebouwen bewaakten,…

Dit weekend is het alleen maar erger geworden, nu het dreigingsniveau in onze hoofdstad op niveau vier staat. Helaas kunnen we daardoor morgen niet naar het concert van Lianne La Havas in de AB. Gelukkig weet de Britse zangeres van aanpakken en staat er op 15 december een herkansing geprogrammeerd.

Laat ons hopen – en natuurlijk niet alleen omwille van een concert – dat de rust tegen dan terug is. Dat er geen verschrikkelijke dingen meer zijn gebeurd. En dat we ons allemaal weer veilig voelen.

Ben jij bezig met de actualiteit? Heb jij je planning al moeten aanpassen omwille van het dreigingsniveau in België?

Spectre: Daniel Craig kan het nog altijd!

Gisteren gingen we naar Kinepolis Brugge voor dé film van het moment: Spectre, de nieuwste James Bond. Doorheen de jaren heb ik de verschillende Bondfilms wel gezien, maar het is pas sinds Daniel Craig Bond vertolkt dat ik er telkens ook écht naar uit kijk.

Want de haters hebben gelijk: de verhaallijn was belabberd, de film was bij momenten erg (Bond) clichématig en na een uur of twee mocht de actie misschien wel gewoon stoppen. Maar toch raad ik jullie allen Spectre van harte aan. Want de huidige Bond is complexer dan vroeger (Hij houdt nog steeds van vrouwen, drank en actie. Máár de huidige Bond heeft ook gevoelens en is meer mens geworden in vergelijking met het verleden), de actiescènes zijn traditiegetrouw spectaculair en het is gewoon heerlijk je even 2,5 uur in die wondere, donkere wereld van Bond te dompelen.

Toch een paar kleine bedenkingen:

  • Aan Kinepolis Brugge; was die pauze van tien minuten halverwege de film écht nodig? Op dat moment zat ik helemaal in het verhaal en ik heb me er aan dood geërgerd.
  • Aan de makers van Bond; kon Monica Bellucci niet meer dan die vijf minuten krijgen? Het is een fantastische actrice die wat mij betreft best een grotere rol had mogen krijgen. (Wat een misleidende pers; Bondgirl was gezien de geringe speeltijd toch wat overdreven)
  • Aan Mister Bond zelve: de geruchtenmolen draait. Laat het waar zijn en doe er minstens nog eentje bij! Want jij bent de beste, de mooiste en meest prachtige Bond ever!

                         Gaan jullie kijken?

Het nieuwe tv-seizoen: T.

T., één, koen de bouw

De Bunker heeft er intussen al drie afleveringen opzitten. Ik blijf kijken, al ben ik nog altijd niet helemaal overtuigd. Afgelopen zondag keken we naar de concurrentie: op één is intussen ook een nieuwe fictiereeks van eigen bodem gestart: T.

Koen De Bouw en Ella Leyers spelen de hoofdrol in deze nieuwe serie. De Bouw speelt Jasper Teerlinck, een eigenzinnige maar uitermate intelligente professor in de criminologie aan Universiteit Antwerpen. Ella Leyers is inspecteur Donckers van de Federale Gerechtelijke politie. In de eerste aflevering focust Donckers zich op een verkrachtingszaak. Wanneer ze die maar niet opgelost krijgt, roept ze de hulp in van de professor. Wellicht de start van een intensieve samenwerking.

Wat we ervan vonden? Ik was meteen mee met de reeks. Het ging vlot, snel en werd op geen enkel moment langdradig. Ik ben wellicht één van de enige Vlaamse vrouwen die niet warm wordt van Koen De Bouw (té gladjes), maar als Jasper Teerlinck schittert hij echt. Een heel bizar personage dat me meteen deed denken aan Monk. Een intrigerende reeks. Bij momenten wat bizar en lachwekkend, maar verfrissend voor een Vlaamse reeks. Met overigens ook een heerlijk acterende Carry Goossens.

Een nieuw vast televisiemoment op zondag – want er zijn blijkbaar ook al plannen voor een tweede seizoen!

Keken jullie?

Foto: Eén