Ik ben geen moeder. Dus ik weet niet hoe het écht is, al kan ik me er wel een en ander bij voorstellen. De voorbije jaren kwamen er maar twee soorten verhalen in de media: de perfecte plaatjes en de grote miserie. Soms lijkt het wel alsof het moederschap of alleen maar positief is of alleen maar negatief. Of een moeder die perfect gekleed, gekapt en geschminkt is. Of een moeder die erbij loopt als een slons. Of een moeder die altijd gelukkig is en haar kinderen aanbidt. Of een moeder waarbij het altijd dweilen met de kraan open is.
Maar dat hoeft zo niet te zijn. Onlangs had ik een leuk gesprek met journaliste en columniste Lotte Debrouwere. Zij schreef een boek over haar moederschap: Slaap kindje slaap verdomme. Lotte werd alleen mama van een dochtertje en schrijft in haar colums, die nu in dit boek gebundeld werden, een heerlijke én eerlijke lofzang op het moederschap. Met dit boek laat Lotte beide kanten van het moederschap zien: de mooie momenten op de roze wolk, maar net zo goed de momenten waarbij je het even niet meer ziet zitten.
Kleine, herkenbare verhalen met telkens een leuke, humoristische toets. Herkenbaar, zowel voor moeders, vaders, grootouders en zelfs kinderlozen.
Slaap Kindje Slaap verdomme verscheen bij Uitgeverij Lannoo.
La Vie de Falderie 
Wat een pracht van een titel. Ja we zitten in de reklamemodus alles mooi of jeeh dat is nieuws en dan is het ellende, of moet het ellende zijn. Gewone leven is vaak afwezig helaas. Ik ben benieuwd.
LikeGeliked door 1 persoon
Schitterende titel. Die is al herkenbaar op zich 🙂
LikeLike
zelfs ik kan me er iets bij voorstellen 🙂
LikeLike
Ah, dat schipperen altijd tussen lofzang en klaaglied… Ik ben nu wel echt benieuwd naar dat boek eigenlijk 🙂
LikeLike
Kinderen grootbrengen is geen lachertje in onze huidige maatschappij. Maar je moet het ook met een zekere flair doen en niet alles overnemen wat je in allerlei boeken ,voordrachten, films hoort en leest. Kinderen breng je niet groot om een evenbeeld van jezelf te worden en daar loopt het dikwijls fout. Ik heb drie kinderen en die zijn allemaal zonder veel poespas op de wereld gekomen , zonder echo’s , zonder geslachtsbepaling en allerlei onderzoeken die een aanstaande moeder alleen maar onzekerder en banger maken. Begrijp me niet verkeerd , het kan zeker geen kwaad dat er uitgekeken wordt naar ziektes en afwijkingen. Een kind baren is en blijft een natuurlijk proces op welke manier het ook is verwekt. Een kind opvoeden is ook een natuurlijk proces wat de ene moeder al beter kan dan de andere. De gulden middenweg is niet altijd gemakkelijk .
LikeLike
Ik ben geen moeder, maar een vader. Onze kinderen waren zeer goede slapers als baby. Tijdens moeilijke momenten hebben we de nachtshifts eerlijk verdeeld.
LikeLike
Inderdaad een leuke titel! Ik vroeg me af waar het blogje over zou gaan… Het is inderdaad niet altijd wit of zwart… en kinderen die niet willen slapen, allemaal meegemaakt!
LikeLike
Waren wij dan geen brave engeltjes?! 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Geen reactie!
LikeGeliked door 1 persoon
Schitterende titel inderdaad!
LikeGeliked door 1 persoon
Ze zijn inmiddels heerlijke tieners, maar wat had ik een hekel aan die roze wolk die maar nooit kwam.
LikeGeliked door 1 persoon
Gepaste titel voor het boek. Respect als je dit als enkele ouder moet doormaken. Slaap deprivatie kan een mens in een monster veranderen, want het is een vicieuze cirkel die je enkel met externe hulp kan doorbreken.
LikeLike