cultuur

Wallonië ontdekt – Carnaval de Binche

carnaval de bincheJullie weten het misschien nog niet maar ik woon samen met een hele leuke man. Die leuke man heeft zowaar Waalse roots. En je kan een Waal uit Wallonië halen, maar je kan nooit het carnaval uit de Waal halen. En dat moest deze leek in het carnavalsvieren toch ook eens ontdekken.

Vorig jaar kreeg ik al eens een korte introductie in een kleiner Waals dorpje, maar dit jaar was ik klaar voor het grote werk: het carnaval van Binche. Dat carnaval werd in 2003 door UNESCO erkend als “Meesterwerk van het Orale en Immateriële Erfgoed van de Mensheid”. Amai. En het was inderdaad een beleving. Joden heb ik er niet gespot, met dat Vlaamse akkefietje lachen ze in Wallonië eens goed. Geen grote praalwagens met karikaturen of gespot met de actualiteit, wel ontelbaar veel Gilles, de folkloristische personages die voornamelijk in Henegouwen heel bekend zijn. Impressionant om dat eens zelf te aanschouwen, vanop het balkon van het stadhuis in Binche. Muziek, ambiance en veel om naar te kijken.

Enig minpuntje was het slechte weer. Daardoor hadden de gilles om te beginnen hun pluimen al in de kast moeten laten liggen. Ik heb me laten vertellen dat dat een nóg impressionanter schouwspel moet zijn. Dat betekent dat ik volgend jaar gewoon opnieuw moet gaan!

Welke leuke plaatsjes of evenementen moet ik nog in Wallonië gaan ontdekken? Of wat moet ik hem in Vlaanderen zeker eens laten zien?

Aan de wand: de wereldkaart

 

wereldkaartJe zag ze misschien al wel eens voorbij komen de laatste weken want het is een echte trend: de wereldkaart. Wereldkaarten zijn er in allerlei soorten en maten waardoor je er altijd wel eentje kan vinden die bij je inrichting past. Waarom de wereldkaarten zo inslaan? Wellicht omdat het ons doet wegdromen naar verre bestemmingen, mooie herinneringen en volgende reizen. De bestemmingen die bij mij bovenaan genoteerd staan? Moskou, New York en Albanië. (I know, ik ben een beetje gek…) Lijkt zo’n hippe wanddecoratie jou ook wel wat? Lees dan even verder en doe inspiratie op over de verschillende soorten wereldkaarten.

Wereldkaarten in verschillende materialen

Een wereldkaarten kan op verschillende materialen afgedrukt worden. Bijvoorbeeld een foto op canvas, hout, tuinposter, aluminium of glas. Elk van deze materialen heeft zijn eigen karakter. Heeft je interieur een landelijke uitstraling? Kies dan eerder voor hout. Glas past dan weer beter bij modern en strak, terwijl een wereldkaart op aluminium helemaal in een industrieel interieur past. Door het materiaal te kiezen dat bij jouw stijl past, zal de wereldkaart ook helemaal tot zijn recht komen in je interieur. Ik koos voor de foto op canvas en ben echt ongelofelijk tevreden!

Unieke wereldkaarten

Je kan niet alleen kiezen uit verschillende materialen, je kan ook nog eens kiezen uit verschillende soorten wereldkaarten. Ook hier hangt je keuze weer af van je interieur, smaak en interesse. Een van de leukste is de historische wereldkaart met een uniek vintage uiterlijk. Een heel originele decoratie voor aan je muur. Vind je het leuker om een apart design – kaart met stippenpatroon of een waterverf wereldkaart – te hebben, ga dan voor de trendy versie. Bij dit soort kaart gaat het uiteraard meer om het ontwerp dan om de info op de kaart. Liever een geografische kaart aan de muur waarop de ligging van het land is weergegeven? Ga dan voor de normale wereldkaart met landnamen en hoofdsteden. Zoals je op de foto kan zien, ging ik voor de klassieker.

Grote wereldkaarten

Wil je nog een stapje verder gaan? Een mooie manier om een grote wereldkaart toe te voegen aan je interieur is door middel van wereldkaart fotobehang. Kies dan misschien beter voor een wereldkaart met rustige kleuren, zoals zwart en wit.

Ik ben helemaal fan van deze interieurtrend. Er is zoveel keuze dat je zeker een kaart vindt die in je interieur past. Ik ben echt heel tevreden met de kaart die ik gekozen heb. Nog een klein tipje? Vergeet het gaten boren in de muur. Als je lage kastjes, boekenkastjes of een schouw hebt kan je de wereldkaart er gewoon opzetten tegen de muur. Ziet er minder klassiek uit én je kan bovendien af en toe eens van plaats wisselen zonder dat je muren eronder lijden!

Deze post kwam er in samenwerking met wereldkaarten.nl

 

#throwback Thursday in het Sportpladijs

Het is hier de voorbije weken erg stil geweest. Over de reden waarvoor ga ik niet uitweiden, maar het zijn geen gemakkelijke tijden geweest. Verandering is altijd moeilijk, ook al zet je die verandering zelf mee in gang.

De voorbije weken zijn er dan ook weinig momenten geweest dat ik me écht heb kunnen ontspannen. De slappe lach krijgen om gekke situaties, hersenloos naar je favoriete soap kijken of gewoon even genieten van niets te doen. Het lijken banale dingen maar het zijn momenten die elke mens nodig heeft om verder te kunnen gaan met de orde van de dag. Laat ons stellen dat ik die momenten niet al te veel heb gehad. Al heb ik ook geen recht om mezelf te beklagen.

Gelukkig was daar dan Gert Verhulst, tezamen met zijn sprekende hond. Samen met mijn beste vriendin en mijn zus had ik tickets gekocht voor Throwback Thursday, maar dan op een maandag. De dag zelf ging ik met enige tegenzin naar het Sportpaleis. Waar zaten mijn gedachten toen ik een ticket kocht voor een concert van een sprekende hond? Het werd echter een waanzinnige avond. De avond startte met Ketnet en enkele deelnemers van Eurosong for Kids. De meesten daarvan kende ik niet, veel deed het me ook niet. Vervolgens was het de beurt aan Spring. Hoewel ik het programma zelf indertijd amper gezien had, kende ik een groot aantal van de nummers wel. De ambiance zat er meteen in en het was best genieten van het optreden van Jelle Cleymans en co. Maar dan kwam het hoogtepunt van de avond: Samson & Gert. Het dak ging er helemaal af. Elk nummer werd van begin tot einde meegezongen, om kippenvel van te krijgen. Wanneer de burgemeester zijn befaamde toespraak hield, konden we woord voor woord mee declameren. Aan allen die gekomen zijn proficiat. Aan allen die niet gekomen zijn, ook proficiat. We moedigden Octaaf De Bolle aan tijdens het turnen en kwamen niet meer bij toen Gert alludeerde op de flater die Koen “Albertoooo” Crucke maakte met de wifi van het Sportpaleis. Heel even werden onze ogen bijna nat toen ook madame Praline ter sprake kwam.

Move over Bruce Springsteen, Bono, Leonard Cohen en alle groten ter Aarde. (Ik twijfelde even of ik ook Prince in het lijstje zou typen, maar dat zou mijn zus mij nooit vergeven) Nog nooit was er zoveel ambiance in het Sportpaleis als die avonden dat Gert Verhulst met Samson hun grootste hits vanonder het stof haalde. Patatjes, Samen op de moto, Samsonrock, … Het héle Sportpaleis – dat tot de nok gevuld was – zong élk nummer van A tot Z mee. Luidkeels. Alsof ons leven er vanaf hing. Ik geloof niet dat Bono, Bruce, David, Prince, Leonard of Justin dat ooit hebben meegemaakt. Samson & Gert, dat zijn onze jeugdhelden. En jeugdhelden blijven ook helden wanneer je opgroeit. Een avond nostalgie. Maar nostalgie van het soort waar je geen spijt van hebt.

Liefste Gert, ik weet dat je al lang niet meer moet sparen tot die tien miljoen. Maar blijf toch doorgaan. En geef ons aub één keer per jaar zo’n avond waarbij we kunnen lachen, zingen en gelukkig zijn. Zo’n avond waarbij we het cool vinden om met een t-shirt rond te lopen van een hond die niet kan praten. Zo’n avond waarop het ok is om weer gewoon kind te zijn.

MOOOV Filmfestival

MOOOV, Brugge, Mieke DumontHet nadeel aan cultuurtips is dat het vaak nogal plaatsgebonden is. Wat hebt jij als lezer in Limburg nu aan mijn leuke tips uit Brugge? Deze uittip is een uitzondering. Graag stel ik jullie immers MOOOV Filmfestival voor. En dat is een festival dat momenteel wordt georganiseerd in acht Vlaamse steden: Brugge, Beringen, Genk, Dilbeek, Lier, Roeselare, Sint-Niklaas en Turnhout.

Op MOOOV kan je heel wat films bekijken die nooit in de reguliere cinemazalen draaien. Een unieke kans dus om heel wat verborgen pareltjes te ontdekken. Gisteren gingen we ook naar MOOOV, in Brugge. Niet om een film te bekijken, wel gingen we naar het praatcafé in pop-upcafé Almodobar. Daar zagen we een leuk gesprek tussen moderator Mieke Dumont, vast panellid Maud Vanhauwaert en Sachli Gholamalizad. Een heel fijne manier om over film te horen praten én een inkijk te krijgen in de persoonlijkheid van de gast van de avond.

Zin om ook eens te gaan? Alleen in Brugge. Nog vandaag (25 april) met Karel Goetghebeur en morgen (woensdag 26 april) met Strook. Woon je in Beringen, Genk, Dilbeek, Lier, Roeselare, Sint-Niklaas of Turnhout? Check dan zeker de website van MOOOV om te kijken wat er in jouw stad op het programma staat!

Ik interviewde Mieke er onlangs ook over voor Deze Week.

Naar wat gaat jouw voorkeur uit: commerciële blockbusters of de verborgen pareltjes?

De frietjes met azijn van Thomas Smith

Thomas Smith, STRAK, Deze Week, ArenbergschouwburgHet leuke aan mijn freelance job is dat ik met heel wat verschillende en interessante mensen in contact kom. Ik praat over diverse thema’s en uit elk gesprek blijft telkens weer iets speciaals hangen.

Vorige week had ik een leuke babbel met comedian Thomas Smith. We hadden het onder andere over het deel in hem dat altijd Engels zal blijven. Ik vroeg naar voorbeelden. En hij begon over eetgewoonten en smaken waar hij van houdt. Het voorbeeld dat hij gaf verbaast me nog steeds. Thomas Smith eet graag azijn op zijn frieten. Geen mayonaise, ketchup of stoofvleessaus, maar azijn. Ik heb mezelf voorgenomen om het binnenkort eens te proberen. Maar nog leuker zou het zijn als iemand van jullie het eerst probeert en me laat weten of dat wel veilig en ok is. Want ik kan me niet voorstellen dat ik de voorkeur zou geven aan azijn in plaats van mayonaise…

Oh ja, niet onbelangrijk: de nieuwe zaalshow van Thomas Smith, STRAK genaamd, gaat op dinsdag 7 maart in première in de Arenbergschouwburg. Zijn volledige tourschema vind je hier.

Frietjes met azijn, ooit al geprobeerd? Of prefereer jij andere rare smaakcombinaties?

P.s.: Het volledige artikel kan je lezen op volgende link.

Leestip: Narcotica – Emelie Schepp

Narcotica, Emelie Schepp, De Fontein, thriller, ZwedenMemento”, het debuut van de Zweedse auteur Emelie Schepp, maakte grote indruk op mij. Tot dan liet ik thrillers vaak links liggen. Sinds het lezen van Memento heb ik het genre weer helemaal omarmd. Omdat Schepp liet zien dat een thriller geen typische whodunit hoeft te zijn, dat een thriller ook complex opgebouwd kan zijn. En omdat Schepp een mooie schrijfstijl heeft, die van Memento een literair pareltje maakte. Nu bracht ze haar tweede boek uit, Narcotica.

Opnieuw een topboek over Jana Berzelius

Met een dubbel gevoel haalde ik Narcotica uit mijn brievenbus. Een beetje opgewonden, want ik keek érg uit naar dit nieuwe boek van Emelie Schepp. Maar ook een beetje angstig, want: kan zij het niveau van haar debuut opnieuw evenaren? Indien dat niet het geval zou zijn geweest, zou ik zó ontgoocheld zijn geweest. Maar mijn vrees was onterecht. Terwijl ik mij bij haar eersteling nog door de eerste hoofdstukken moest worstelen, las deze tweede echt van bij de start als een trein.

Centraal in het boek staat opnieuw officier van justitie Jana Berzelius. Terwijl ze in Memento een zaak rond mensensmokkel moest oplossen, start Narcotica met een geval van drugssmokkel. Een vrouw sterft in de trein nadat een van de bolletjes die ze smokkelde, openbarstte in haar maag. De vrouw was echter niet alleen op de trein. Waar is de andere vrouw gebleven? Jana Berzelius spit de zaak uit en beseft al snel dat haar verleden hier meer bij betrokken is dan ze zou willen. Alle verdenkingen wijzen immers in de richting van Danilo, iemand uit haar verleden. Met alle kennis die hij over haar heeft, beseft ze dat hij voor heel wat problemen zou kunnen zorgen. Daarom wil ze hem vinden voordat de politie dat doet.

Onafhankelijk te lezen – maar lees Memento ook maar!

Narcotica is het tweede boek waarin Jana Berzelius centraal staat, maar is zelfstandig te lezen van eersteling Memento. Toch zou ik je aanraden om eerst ook Memento te lezen. Narcotica is een op zich staand verhaal, maar er zijn heel wat verwijzingen naar eerdere gebeurtenissen. Hoewel je alles wel zal kunnen volgen, vond ik het toch erg aangenaam om de hele historie in het achterhoofd te hebben bij het lezen van dit boek.

Emelie Schepp schreef opnieuw een mooi uitgewerkte thriller, met de nodige suspense en minutieus vormgegeven personages. De intrigerende verhaallijn maakt dat je meteen in het avontuur wordt meegezogen. Mysterieus, zorgvuldig opgebouwd en een veelzijdig hoofdpersonage. De boeken van Emelie Schepp hebben alles in zich om ook op het grote doek of op televisie te werken. Ik kijk in elk geval uit naar een derde deel in de reeks over Jana Berzelius.

Narcotica is verschenen in januari 2016 bij Uitgeverij De Fontein. Je kan het boek voor € 16,99 kopen bij o.a. Bol.com of Standaard Boekhandel.

Ik raad elke boekenliefhebber dit prachtboek aan. Heb jij onlangs nog iets leuks gelezen?

Oskar Schindler’s Factory

Oskar Schindler's Factory, Schindler's List, Polen, Krakau, joden, filmDit weekend vertrekken we voor een heerlijk weekendje Nice, maar dat weerhoudt me er niet van om nog snel eens terug te blikken op een hoogtepunt uit onze vorige vakantie. We zaten deze zomer ook enkele dagen in het mooie Krakau. Net buiten de stad lag een uiterst interessant museum: Oskar Schindler’s Factory.

Schindler’s List

Daar werd ik geconfronteerd met een serieus gat in mijn kennis van de filmgeschiedenis. De met heel wat Oscars bekroonde film Schindler’s List van Steven Spielberg had ik immers nog nooit gezien! Wie die illustere Oskar Schindler was, daar had ik geen flauw idee van.

In Oskar Schindler’s Factory werd dat al snel duidelijk. Tijdens de Tweede Wereldoorlog stond de Duitse Oskar Schindler aan het hoofd van een emaille fabriek, net buiten het centrum van Krakau. Terwijl de nazi’s steeds driester te werk gaan, stelt Schindler alles in het werk om zoveel mogelijk van zijn joodse werknemers te redden van het kamp. Hij slaagt erin uiteindelijk in om 1100 mensen te redden.

Oskar Schindler’s Factory

Ik beken: musea vind ik vaak erg saai. Doorgaans vind ik het moeilijk om uren geboeid te blijven door kunst, geschiedenis e.a. In Oskar Schindler’s Factory was dat echter helemaal niet het geval. Het museum focust niet alleen op het leven van Oskar Schindler, maar laat je ook kennis maken met Krakau onder de nazi-bezetting en het leven van de joden toen. Dat doen ze met behulp van foto’s, voorwerpen, maar ook met geluidsfragmenten en films. Een heel leerzaam en indrukwekkend museum dat je zeker bezocht moet hebben als je in Krakau bent. Over een stuk geschiedenis dat nooit vergeten mag worden.

Ik heb mijn cultuurschade intussen ingehaald en naar Schindler’s List gekeken. Wat een prachtige film heeft Spielberg daarvan gemaakt! Heb jij hem al gezien?

P.s.: Interesse in meer Polen? Kijk ook hier en hier.

 

 

Eentje uit de oude doos: Jagten

jagten, film, mads mikkelsen, thomas vinterberg

Als ik mijn zusje zou moeten beschrijven kan ik veel over haar vertellen. Ergens in mijn beschrijving zal het woord “film” zeker vallen. Mijn zus is namelijk een enorme filmfreak. Zo is ze bijvoorbeeld een van de enige mensen die ik ken met een abonnement bij UGC. (Voor de West-Vlamingen: groter dan Lumière, kleiner dan Kinepolis. En ik denk dat je bij UGC nog altijd geen vaste plaatsen moet reserveren)

Bij het lezen van haar laatste blogpost besef ik dat ik het afgelopen jaar amper in de cinema ben geweest. Ik sta hopeloos achter! Gelukkig krijg ik af en toe wel eens een dvd van haar, om mijn filmachterstand – weliswaar met een fikse vertraging – wat weg te werken. Zo kreeg ik met mijn verjaardag de film Jagten.

Jagten gaat over de gescheiden Lucas die in de plaatselijke kleuterschool van een gemoedelijk Deens dorpje werkt. Hij gaat uit jagen met de mannen van het dorp en is graag gezien in de kleuterschool. Tot de kleine Klara, het zesjarige buurmeisje én dochter van zijn beste vriend, hem uit het niets van seksueel misbruik beschuldigt omdat ze zich in de steek voelt gelaten door hem. Omdat “kinderen nooit liegen”, gelooft iedereen Klara en is Lucas persona non grata in het dorp. Of hoe één kleine opmerking van een jong meisje een heel leven op zijn kop kan zetten. Doet een beetje denken aan de hele heisa in de Antwerpse kleuterschool De Blokkendoos.

Jagten is een film die serieuze indruk op me gemaakt heeft. Geen flitsende blockbuster, maar een film die je echt pakt en waar je toch even over blijft nadenken.

Volgende film om te zien: Night Train to Lisbon. Ook gekregen van de zus. Ik ben benieuwd!

Welke oudere films zijn zeker nog het bekijken waard? En wat vond jij van Jagten?

 

Lianne La Havas: herkansing op 15 december!

Vorige week moest ik in Brussel zijn. De straten van onze hoofdstad zagen er toen al grimmig uit. Politie overal, militairen die heel wat gebouwen bewaakten,…

Dit weekend is het alleen maar erger geworden, nu het dreigingsniveau in onze hoofdstad op niveau vier staat. Helaas kunnen we daardoor morgen niet naar het concert van Lianne La Havas in de AB. Gelukkig weet de Britse zangeres van aanpakken en staat er op 15 december een herkansing geprogrammeerd.

Laat ons hopen – en natuurlijk niet alleen omwille van een concert – dat de rust tegen dan terug is. Dat er geen verschrikkelijke dingen meer zijn gebeurd. En dat we ons allemaal weer veilig voelen.

Ben jij bezig met de actualiteit? Heb jij je planning al moeten aanpassen omwille van het dreigingsniveau in België?

Spectre: Daniel Craig kan het nog altijd!

Gisteren gingen we naar Kinepolis Brugge voor dé film van het moment: Spectre, de nieuwste James Bond. Doorheen de jaren heb ik de verschillende Bondfilms wel gezien, maar het is pas sinds Daniel Craig Bond vertolkt dat ik er telkens ook écht naar uit kijk.

Want de haters hebben gelijk: de verhaallijn was belabberd, de film was bij momenten erg (Bond) clichématig en na een uur of twee mocht de actie misschien wel gewoon stoppen. Maar toch raad ik jullie allen Spectre van harte aan. Want de huidige Bond is complexer dan vroeger (Hij houdt nog steeds van vrouwen, drank en actie. Máár de huidige Bond heeft ook gevoelens en is meer mens geworden in vergelijking met het verleden), de actiescènes zijn traditiegetrouw spectaculair en het is gewoon heerlijk je even 2,5 uur in die wondere, donkere wereld van Bond te dompelen.

Toch een paar kleine bedenkingen:

  • Aan Kinepolis Brugge; was die pauze van tien minuten halverwege de film écht nodig? Op dat moment zat ik helemaal in het verhaal en ik heb me er aan dood geërgerd.
  • Aan de makers van Bond; kon Monica Bellucci niet meer dan die vijf minuten krijgen? Het is een fantastische actrice die wat mij betreft best een grotere rol had mogen krijgen. (Wat een misleidende pers; Bondgirl was gezien de geringe speeltijd toch wat overdreven)
  • Aan Mister Bond zelve: de geruchtenmolen draait. Laat het waar zijn en doe er minstens nog eentje bij! Want jij bent de beste, de mooiste en meest prachtige Bond ever!

                         Gaan jullie kijken?