Mijn oma – waar ik moeke tegen zeg – zegt altijd: als ge thuis niet gelukkig zijt, dan zult ge het nergens zijn. Niet dat zij het voorbeeld is van de oma die gelukkig in haar schommelstoel zit te breien. Haar agenda is namelijk drukker dan die van de meeste van ons, met lunchafspraken, bridgenamiddagen en nog zoveel meer. Maar ze heeft wel gelijk denk ik. Als je thuis niet gelukkig bent, zal je dat 500 km verder ook niet zijn. Ik hoor veel mensen klagen dat hun zomerreis in het water is gevallen. Natuurlijk is dat balen. Maar laat ons tegen dan hopelijk vooral blij zijn dat we er door zijn gekomen en dat we weer van de kleinere dingen des levens kunnen genieten. Een heerlijk glaasje op een plaatselijk terrasje bijvoorbeeld. En laat ons dat jaarlijkse vakantiebudget dit jaar gebruiken om onze lokale handelaars en ondernemers te steunen. Want ze gaan het verdomd hard nodig hebben. Italië, Mexico en Lanzarote kunnen nog wel eventjes wachten.

Ik heb gemakkelijk praten kunnen jullie natuurlijk denken. Deze zomer moet ik bevallen, dus een vakantie was sowieso niet evident. (Al gingen we er wel een weekje op uit trekken) Mijn vakantie ís echter al in het water gevallen. Twee weken geleden zou ik immers voor een goede week in Italië hebben gezeten. Op bezoek bij familie en vervolgens enkele dagen in Bergamo of Milaan. Italië is echter al langer een duidelijke no-go. Dus ook wij hebben met pijn in het hart onze reisplannen opgeborgen.

Nog eventjes doorbijten allemaal en dan kunnen we weer – stap voor stap – ons oude leven opnemen. Met die vakantie zit ik intussen niet zo in. Wel met de dreiging van de mondmaskers. Terwijl ik dit schrijf zit ik immers in het ziekenhuis voor een suikertest. Met verplicht een mondmasker op. Dat zit ongelofelijk vervelend en het is veel te warm. Bovendien werd toch altijd gezegd dat het enkel nuttig is als je zelf ziek bent om anderen niet ziek te maken? Ik hoop zo dat het geen algemene verplichting wordt. Want dan wordt het de hele zomer rosé drinken met een rietje… 🙂

Heb jij vakantieplannen moeten uitstellen?

(meer…)

Afgelopen zaterdag werd de film Annie uitgezonden. Niet de originele versie uit 1982 maar de remake uit 2014. (Weet u nog, die film die ik toen graag in de cinema wilde gaan zien…) In deze film is Annie niet meer blank en ros. De rol van Annie wordt hier gespeeld door een schattig zwart meisje. De prachtige Cameron Diaz speelt een aan drank verslaafde pleegmoeder en Jamie Foxx is William Stacks. Maar daarover wou ik het niet echt hebben.

Ik vind het een mooie film. Er is maar één ding dat me wat tegensteekt. Bij elke ietwat emotionele scène begint een van de personages te…zingen. Want jawel, ook in deze remake is Annie een musical. Ik hou van musical op de planken. Musicalacteurs zijn misschien wel de grootste artiesten. Naast acteren moeten ze ook nog eens kunnen zingen én dansen. In film vind ik het musicalgenre echter iets moeilijkers. Hoeveel moeite ik er ook voor doe, ik blijf het toch wat tenenkrullend vinden. Niet enkel bij Annie, maar ook bij andere musicalfilms. Gelukkig keek ik de film uitgesteld en kon ik de liedjes gewoon doorspoelen…

En jullie? Liefhebber van musical?

Afgelopen woensdag, 1 februari, hoorde ik op de radio niets anders dan Tournée Minéral. Het lijkt wel alsof heel België eraan meedoet. Nog niet van Tournée Minérale gehoord? Als je hieraan meedoet, engageer je je om de hele maand februari geen druppel alcohol te drinken. Goed voor het lichaam én het bewustzijn over de impact van alcohol.

Begin van dit jaar had ik hierover voor Deze Week een leuk gesprek met Nick Vinckier, de Belgische pionier in het niet-drinken. Dat gesprek opende mijn ogen wel. En deed me nadenken. Hoeveel alcohol er wel niet wordt gedronken. Een glaasje hier, een aperitiefje daar. Tel dat allemaal bij elkaar op en je schrikt je een bult.

Daarom heb ik er toch ook even over gedacht om mee te doen met Tournée Minérale. Want hoe moeilijk kan dat zijn, een maand geen alcohol drinken? En dan begon ik de maand februari te overlopen: een jarige op 14 februari, een citytrip naar Barcelona, her en der een etentje met vriendinnen,… Op veel van die gelegenheden moet ik nog met de auto naar huis. (Teveel) Drinken en rijden, dat is een grens die ik nooit zal overschrijden. Maar dat ene glaasje voor de gezelligheid, dat zou ik jammer vinden om af te slaan.

Ik heb geen alcohol nodig om me te amuseren, ik ben ervan overtuigd dat ik het best zou kunnen. Maar op dit moment is mijn karakter eventjes niet sterk genoeg. Ik ga me het plezier van dat ene glaasje niet ontzeggen. Volgend jaar misschien beter?

Doe jij mee aan Tournéé Minérale?

November was goed begonnen. Een zacht opkomende winter, leuke activiteiten, niets te klagen. November heb ik dit jaar iets minder goed afgesloten. Beetje ziek en problemen met de stembanden. Zwijgen is echt niets voor mij. Gelukkig heb ik op deze blog mijn stem niet nodig. Een terugblik op blogmaand november!

November was de maand dat deze blog twee kaarsjes mocht uitblazen. Dankzij deze blog mocht ik ook gaan eten bij Flâneur en trok ik naar de Antwerpse persdagen.

Muzikaal gezien ging november door op het elan van de voorgaande maanden. Alweer moesten we afscheid nemen van een muzikaal icoon. Leonard Cohen is niet meer. Triest. Zo triest. Het soort muzikanten dat Prince, Bowie en Cohen waren maken ze al lang niet meer. Wie moet hun plaats innemen: Justin Bieber en Miley Cyrus?

Leuke activiteiten afgelopen maand waren de bezoekjes aan de boekenbeurs (waar ik leerde papier scheppen) en het cinemabezoek met de leesclub. Doet mij er trouwens aan denken dat ik dringend nog eens een update van de boekenchallenge “moet” maken. Komt er nog aan, ergens deze maand. Een blogpost waarin ik zal moeten toegeven dat ik lang niet alle leesdoelen van het jaar heb gehaald. Op naar 2017!

Wat waren afgelopen maand de hoogtepunten op jouw blog?