Over verwachtingen.

Zou jij zolang willen thuisblijven dan?

En toen bleef het stil. Een verbijsterde blik. Van een man die het niet begreep. Of net wel. Het is me wat, de discussie van wanneer je als vrouw weer mag gaan werken na de geboorte van je kind. Ik was er snel klaar voor. Nadat de fysieke ongemakken voorbij waren, had ik weer zin om intellectueel uitgedaagd te worden. Dat is misschien wat overdreven. Om weer met volwassenen te praten dan. Want een baby – hoe schattig en perfect de mijne ook is – zegt niets terug.

Maar dat begrijpt niet iedereen. Want een moeder moet bij haar kind blijven. Zo hoort het namelijk. Zo heeft de natuur dat voorgeschreven. Ik ben niet zo voor teveel natuur. Lees maar wat ik over bevallen vind.

Ik heb hetzelfde gesprek met veel mensen gevoerd. Zowel mannen als vrouwen. Vrouwen begrijpen het vaak niet. En soms ook wel, en dan kijken ze wat jaloers. Want ze voelden het misschien ook. Maar zijn toch gezwicht voor wat hoort. Mannen begrijpen het altijd. In het begin niet. Dan krijg je te horen: “Als je bevallen bent, zal je wel thuis willen blijven”, “Jaja dat zal wel. Tot de baby er is, dan wil je niet meer gaan werken”. En dan heb je hen. Met de simpele vraag: “Wilde/wil jij dan ook minstens drie maanden thuis blijven als je kindje is geboren?”. Dan beginnen ze te blozen. En te stotteren. Ik ben er nog geen enkele tegen gekomen. Geen enkele die zich graag maanden aan zijn pasgeborene wil wijden. Flesjes geven en kakapampers verversen, het blijft iets voor de vrouwen. En dan besef je dat we toch nog een weg af te leggen hebben. Dat feminisme misschien niet zo grotesk is als je soms wil geloven. Want die typische verwachtingen zijn er nog altijd.

Om maar te zeggen: vandaag is mijn fantastische kind twee maanden geworden. En morgen ga ik officieel weer werken. Vroeger mocht ik niet. Zo is dat in België. Ik mocht niet eerder gaan werken, dat is zowaar om mij te beschermen. Ik mocht wel langer thuis blijven. Nog weken thuis blijven. Maar dat is niet zo aan mij besteed. Ik hou van mijn kindje, maar ik hou van nog zoveel meer. En mijn kind is het gelukkigst als zijn moeder (én uiteraard ook zijn fantastische vader) ook gelukkig is. En geluk, dat is wat telt.

14 comments

  1. Ik snap het wel. Ik ben zes maanden thuis gebleven na de geboorte van mijn dochter. Dat was niet het plan maar ze is een kleine twee maanden te vroeg geboren en was een zorgenkindje. Ik wou ook echt thuis blijven toen. Maar de dag dat ik terug ging werken ben ik ’s morgens met een fenomenale snelheid uit mijn bed gesprongen. Ze is 18 ondertussen. Ik ga nog steeds graag werken, en ik ben nog steeds graag thuis. Het zorgen en het opvoeden was (en is) hier wel nooit een exclusieve taak voor mij, mijn dochter heeft een erg betrokken vader, en zo hoort het ook. Het is vaak wat je er zelf van maakt, het is tenslotte de 21e eeuw :-). Veel plezier op je werk!

    Like

    Beantwoorden

  4. Super dat je dit durft schrijven, ik kan een dergelijke openheid alleen maar aanmoedigen. Ik zie dit bij al mijn vriendinnen gebeuren, dat de vrouwen toch volop de zorgende rol aannemen, soms met tegenzin, en de mannen vrolijk verder gaan alsof er niets gebeurd is. Het hoeft niet zo te zijn!

    Like

    Beantwoorden

  5. Happy mama, happy papa, happy baby. Ik ben 5 maanden thuisgebleven en dat had gerust nog langer gemogen (maar dat was financieel niet haalbaar). En mijn wederhelft heeft ‘geluk’ gehad om ontslagen te worden net na de geboorte van Felix. Hij vindt dat nog steeds een geluk bij een ongeluk. Om maar te zeggen ‘you do you’. Succes met de herstart!

    Like

    Beantwoorden

  6. Veel plezier met werken! Een kennis van me had toen haar partner terug ging werken na twee weken ook veel zin om terug aan de slag te gaan. Ik kan het me zelf niet goed voorstellen dat ik na zo’n mega ingrijpende gebeurtenis al zo snel terug wil werken, haha (en ik doe mijn werk wel héél graag). Ik ben voor morgen uitgerekend en blijf thuis tot het nieuwe jaar begint. We zullen zien hoe ik er dan over denk, haha 😀 Ik weet wel dat mijn vriend (zegt hij nu, misschien is het anders als de baby er effectief is) graag wat meer vaderschapsverlof zou hebben dan die luttele tien dagen. Daar kan ik ook uren over leuteren want ik vind dat heel oneerlijk dat de partners niet evenveel tijd krijgen, maar das een andere discussie 😉

    Like

    Beantwoorden

  10. Ik ben na de eerste zwangerschap gaan werken toen hij 7 weken was.
    Na de 2de (tweeling) heb ik gevraagd om vroeger dan de 17 weken voor twins te gaan werken. Werken was mijn ontspanning dan 🙂
    Nooit spijt van gehad, iedereen moet doen waar hij zich goed bij voelt.
    Ik had gouden onthaalouders ook, dus dat was een meevaller!
    Kids hebben er nog contact mee. 🙂

    Like

    Beantwoorden

  14. Ik was ongelooflijk blij toen ik na die wettelijk verplichte periode dat je na een bevalling moet thuis blijven opnieuw kon en mocht gaan werken. Geen haar op mijn hoofd dacht er aan om langer thuis te blijven. En ja, ik ging en ben nog steeds fulltime aan de slag 😉 Ik zie Tuur doodgraag maar huismoeder zijn, daar word ik heel erg ongelukkig van. En een ongelukkige mama, dat betekent ook een ongelukkig kindje. Dus ik versta je heel erg goed 🙂

    Like

    Beantwoorden

Plaats een reactie