Zou jij zolang willen thuisblijven dan?

En toen bleef het stil. Een verbijsterde blik. Van een man die het niet begreep. Of net wel. Het is me wat, de discussie van wanneer je als vrouw weer mag gaan werken na de geboorte van je kind. Ik was er snel klaar voor. Nadat de fysieke ongemakken voorbij waren, had ik weer zin om intellectueel uitgedaagd te worden. Dat is misschien wat overdreven. Om weer met volwassenen te praten dan. Want een baby – hoe schattig en perfect de mijne ook is – zegt niets terug.

Maar dat begrijpt niet iedereen. Want een moeder moet bij haar kind blijven. Zo hoort het namelijk. Zo heeft de natuur dat voorgeschreven. Ik ben niet zo voor teveel natuur. Lees maar wat ik over bevallen vind.

Ik heb hetzelfde gesprek met veel mensen gevoerd. Zowel mannen als vrouwen. Vrouwen begrijpen het vaak niet. En soms ook wel, en dan kijken ze wat jaloers. Want ze voelden het misschien ook. Maar zijn toch gezwicht voor wat hoort. Mannen begrijpen het altijd. In het begin niet. Dan krijg je te horen: “Als je bevallen bent, zal je wel thuis willen blijven”, “Jaja dat zal wel. Tot de baby er is, dan wil je niet meer gaan werken”. En dan heb je hen. Met de simpele vraag: “Wilde/wil jij dan ook minstens drie maanden thuis blijven als je kindje is geboren?”. Dan beginnen ze te blozen. En te stotteren. Ik ben er nog geen enkele tegen gekomen. Geen enkele die zich graag maanden aan zijn pasgeborene wil wijden. Flesjes geven en kakapampers verversen, het blijft iets voor de vrouwen. En dan besef je dat we toch nog een weg af te leggen hebben. Dat feminisme misschien niet zo grotesk is als je soms wil geloven. Want die typische verwachtingen zijn er nog altijd.

Om maar te zeggen: vandaag is mijn fantastische kind twee maanden geworden. En morgen ga ik officieel weer werken. Vroeger mocht ik niet. Zo is dat in België. Ik mocht niet eerder gaan werken, dat is zowaar om mij te beschermen. Ik mocht wel langer thuis blijven. Nog weken thuis blijven. Maar dat is niet zo aan mij besteed. Ik hou van mijn kindje, maar ik hou van nog zoveel meer. En mijn kind is het gelukkigst als zijn moeder (én uiteraard ook zijn fantastische vader) ook gelukkig is. En geluk, dat is wat telt.