actueel

Françaises zonder bh

Ook in tijden van corona moeten kranten en andere nieuwsmedia gevuld worden. En net zoals in gewone tijden lees je ook nu af en toe over grappige of vreemde enquêtes. Groot was mijn verbazing bijvoorbeeld toen ik las dat meer en meer Françaises het dragen van een bh achterwege laten.  

Vier procent van de vrouwen jonger dan 25 jaar droeg voor de lockdown geen bh. Tijdens de lockdown steeg dat percentage naar 20 procent en dat effect blijkt toch blijvend te zijn in die leeftijdscategorie. Nog steeds draagt 18 % niet dagelijks een bh. Ik begin stilaan een oude doos te worden, dus ik behoor niet meer tot die categorie. Maar ook bij vrouwen ouder dan 25 jaar stijgt het aandeel dat liever geen bh draagt.  

Opmerkelijk en wat mij betreft ook onbegrijpelijk. Als belangrijkste reden gaven de meeste vrouwen het comfort aan. Excuseer? Een redenering die ik niet helemaal kan volgen. Een bh geeft volgens mij immers meer comfort. Erg appetijtelijk vind ik het niet, als ik twee borsten heen en weer zie schieten in een bh-loze outfit. Een bh houdt alles netjes op zijn plaats en als je er eentje van goede kwaliteit koopt, zit het ook helemaal niet ongemakkelijk. Integendeel. Je hebt er in allerlei soorten, materialen en kleuren. Ik hou wel van de bralette, een niet-voorgevormd, beugelloos topje dat goed te combineren is met gelijk welke outfit. Met een bralette voel je amper dat je een bh aanhebt, en toch blijft alles netjes zitten waar het moet. Ze zitten enorm comfortabel, al betwijfel ik wel dat je er als vrouw voor moet kiezen als je echt grote borsten hebt. Voor mij zit het echter helemaal perfect.  

Ook seksualisering van de vrouwelijke boezem speelt blijkbaar mee. Persoonlijk kan ik daar ook niet helemaal volgen. Voor mij is een bh een kledingstuk dat deel uitmaakt van je hele outfit. Zonder is het niet helemaal af en als je verkeerd kiest, kan het je hele outfit verpesten.  Er is wat mij betreft ook een groot verschil tussen een goede, lekker zittende bh dragen uit zelfliefde, of sexy lingerie die je niet alleen voor jezelf maar eventueel ook voor een ander draagt. 

Dat de Françaises nu gezamenlijk hun bh naar de kast verwijzen, kan ik dus moeilijk volgen. Ik denk er nog niet over om buiten te komen zonder, en ook in huis vind ik het gewoon comfortabeler om er eentje te dragen. Nu we omwille van corona ook veel meetings via Teams hebben, zou ik het niet willen meemaken dat mijn gesprekspartner aan de andere kant zou zien dat ik mijn bh ben vergeten. (Ik herinner me immers nog goed hoe ik zelf smakelijk heb gelachen om die ene klant die tijdens de meeting opstond en in zijn voetbalbroekje bleek te zitten…). Benieuwd of een dergelijke enquête ook in Vlaanderen/België werd gedaan. Iemand iets van zien passeren? 

Deze post kwam er in samenwerking met Hunkemöller

Slapen in tijden van corona

annick ruyts, de slapelozen, vrt, slapen, coronaLeven in tijden van corona, winkelen in tijden van corona, werken in tijden van corona… Die verduivelde COVID-19 heeft toch een serieuze invloed op ons leven. Bij heel wat mensen heeft de hele affaire ook invloed op hun slaappatroon. Heel wat Belgen slapen sowieso niet goed, maar de angst en onzekerheid van de laatste weken verergert dat alleen maar.

(Ook) op dat vlak ben ik een zondagskind. Het type dat al ligt te slapen net voordat haar hoofd het kussen raakt. Ik kan makkelijk voor de televisie in slaap vallen om dan naar boven te gaan en meteen verder te slapen. Zet me in een auto, bus of trein en ik slaap gegarandeerd. De laatste weken heb ik het iets moeilijker om goed te slapen. Ik betwijfel echter of dat veel te maken heeft met corona, maar eerder met de zwangerschap.

Tips van Annick Ruyts

Anyway, vorige week verscheen er in De Zondag een artikel over slapen en tips van Annick Ruyts. (Het programma De Slapelozen is opnieuw te bekijken via VRT NU) Hieronder kan je dat opnieuw lezen. En vergeet niet: morgen kunnen jullie online de nieuwste De Zondag weer lezen.

In normale tijden slaapt een op drie Belgen slecht of te weinig. In deze tijdens van coronamaatregelen ligt dat aantal een stuk hoger. Ervaringsdeskundige Annick Ruyts kent het probleem maar al te goed.

“Vijf jaar lang had ik last van zware insomnia. De laatste maanden volgde ik slaaptherapie en langzaam begon ik betere nachten te hebben”, blikt Annick Ruyts terug. “Het was een broos evenwicht, dat intussen weer weg is. Deze ongeziene coronacrisis zorgt voor angst en piekeren. En laat dat nu net twee factoren zijn die onze slaap niet bevorderen. Vooral bij nachtelijk gepieker lijkt alles veel zwaarder. Ons leven is nu vol onzekerheid en angst. Van slapen komt niet veel in huis. Ik neem aan dat zelfs goede slapers wakker liggen in deze tijden”. Nochtans is goed slapen momenteel uiterst belangrijk. “Slapen is de beste manier om voor jezelf en je gezondheid te zorgen. Door voldoende te slapen, zorg je voor een sterk immuunsysteem dat je beschermt tegen infecties. Het is daarnaast ook belangrijk om je veerkracht, mentale weerbaarheid en gevoel voor humor op pijl te houden”.

Sinds het programma De Slapelozen heeft Annick een warme band met slaapexperte Inge Declercq. Samen met haar lijstte ze enkele tips op. “Ten eerste, blijf ook je dag verzorgen. Daar speelt omgaan met licht een cruciale rol: kom buiten, al is het maar je hoofd regelmatig eens uit het venster steken of op je terras gaan staan. Zorg daarnaast voor korte momenten van lichaamsbeweging, gaande van trappen lopen tot een wandeling. En zoek bovenal afleiding van de aanhoudende stroom van zorgen. Kijk eens niet naar het nieuws, maar luister naar muziek, speel een gezelschapsspel of lees een boek”.

Hoewel Annick alle mogelijke technieken kent, toch valt het haar ook nu moeilijk. “Wat me wel helpt is het visualiseren van leuke momenten. Denk aan een etentje of een leuke reis en probeer je alle details terug voor te stellen. Daar wordt ik rustig van. En probeer ook een positieve mindset te hebben. Het is niet gemakkelijk, maar er zijn zoveel dingen die we wél nog hebben. Laat ons op al het positieve focussen en besef vooral: je bent niet alleen”.

Het programma De Slapelozen is opnieuw te bekijken op VRTnu. In april verschijnt “De Kracht van slapen. Een goede nachtrust start overdag” van Inge Declercq bij Uitgeverij Pelckmans.

Slaap jij goed tijdens deze periode?

De laatste De Zondag voor even…

de zondag, tatyana beloy, supertips, supastarOp zondag neem ik in Delhaize altijd een exemplaar van De Zondag mee. Het is een jarenlange gewoonte van me, al van voor ik zelf ook voor De Zondag schreef. Misschien bent u ook wel een trouwe lezer en haalt u wekelijks de krant bij de supermarkt of de bakker. Een bizarre dag, want vandaag is het voor eventjes de laatste papieren krant. Digitaal gaan we wel verder. Corona heeft ook onze krant in zijn greep. Hier legt onze directeur redactie, Pascal Kerkhove uit waarom we even niet meer op papier verschijnen. Vanaf volgende week zal De Zondag wel nog altijd digitaal te raadplegen zijn.

Vandaag staat de krant helemaal in het teken van corona. Enkele hartverwarmende projecten worden in de aandacht gezet. Zo sprak ik met Lars Block van restaurant Zoen die de actie #feedthenurses opzette. Samen met enkele andere – helaas momenteel gesloten – restaurants kookt hij elke dag voor het personeel van ziekenhuizen en mensen uit de zorg. Chapeau! Laat ons hen na de coronacrisis ook steunen door in de verschillende restaurants te gaan eten. Zoveel verhalen, zoveel helden. Ook de wekelijkse rubriek met tips ziet er vandaag even anders uit. Bedankt Tatyana Beloy en Leesfee Emy voor de fijne tips.

Volgende week lezen we gezamenlijk opnieuw, maar dan enkel digitaal. Hier kan je jouw editie kiezen. Laat ons hopen dat we het normale leven weer snel kunnen opnemen en dat we weer gauw een papieren krant in handen kunnen houden.

Geniet van je zondag en hou het veilig.

Corona-update: het einde is nabij

Ik zie paniek en hysterie rondom mij. Mensen die oprecht bang zijn om ziek te worden, mensen die hun sociaal leven in duigen zien vallen, mensen die opeens wel erg met zichzelf geconfronteerd worden, mensen die opeens lijken te beseffen dat ze zich vragen moeten stellen bij hun relatie. De corona-lockdown zorgt er immers voor dat we opeens 24 u op 24 u samen moeten leven. Zonder pauze, zonder ontsnapping.

Dat zit hier gelukkig meer dan goed. Ik zou nergens liever opgesloten willen zijn dan hier thuis, bij hem. Dat sociale leven, dat komt wel weer terug. ’t Is even vervelend, maar dat is het einde van de wereld niet. Voor een confrontatie met mezelf heb ik ook geen schrik. Ik ben best wel fijn gezelschap voor mezelf. Bang zijn om ziek te worden heb ik ook niet. Even leek het erop dat ik tot de risicogroep behoorde, maar dat is gelukkig het geval niet. Bovendien heb ik een gezonde dosis fatalisme in mij: wat komen moet, zal komen, geen ontsnappen aan. Dat betekent niet dat ik niet voorzichtig ben. Dat ben ik wel. Maar niet panisch. We kunnen maar doen wat we kunnen doen. En gezond eten.

En toen werd het erger

Maar gisteren ging het licht toch even uit. Ik voelde de paniek even komen. Quick kondigde aan al zijn restaurants tijdelijk te sluiten. Slik. En tot overmaat van ramp volgde McDonald’s niet lang daarna. Nee, ik ben niet zo’n typische zwangere vrouw die niet van fastfood kan afblijven. Ik ben zo’n vrouw die verslingerd is aan fastfood. Met of zonder baby in de buik. Dus werden het gisterenavond frietjes in de oven. Het laatste pak uit de Carrefour. En toen was de paniek weer over. This is not a goodbye, it’s a #seeyousoon.

Met wat heb jij het het meest moeilijk?

En toen was het toch weer carnaval…

Ooit was Sinterklaas nog een echt kinderfeest, zonder hysterie en zonder bemoeienissen. Die tijd ligt helaas al even achter ons. De discussie zwarte pieten vs roetpieten is nog altijd niet beslecht en over elk Sinterklaasfeest lijkt toch een laagje venijn en gif te liggen.

Sinds vorig jaar lijkt ook Aalst Carnaval ten prooi te vallen aan kleine spelletjes van grote tenen. Vorig jaar reed er een praalwagen uit met Joodse karikaturen en dat nieuws vond zelfs zijn weg tot in Israël. De discussie ging niet liggen en Aalst liet het carnaval zelfs schrappen van de lijst van immaterieel cultureel erfgoed van Unesco.

Vandaag – als de storm het tenminste niet verhinderd – gaat de Aalstse stoet opnieuw uit. Katz, de Israëlische minister van buitenlandse zaken, riep de Belgische overheid op om de stoet te veroordelen en te verbieden. Dat viel hier gelukkig in dovemansoren. Onbegrijpelijk vind ik het, dat de mens tijd en zin vindt om zich met zoiets bezig te houden. Nu ja, misschien is carnaval een veiliger onderwerp dan heel wat andere onderwerpen die wereldwijd een stuk gevoeliger liggen…

Veel plezier aan al onze carnavalisten, al dan niet als jood verkleed…

Vier jij carnaval?

Schoorvoetend voor Kim

Je bent voor Federer óf voor Nadal, je bent voor Club Brugge óf voor Anderlecht, je bent voor de zee óf de Ardennen. Je was voor Kim óf voor Justine. Ik zat altijd in team Juju, maar gisteren heb ik mij schoorvoetend bij de “ex-vijand” gevoegd.

Een comeback na zoveel jaren. Yeah right, zal wel. Wil ik nog wel eens zien. Erg veel geloof had ik er op voorhand niet in. Kim Clijsters mag dan wel een gigantisch talent zijn, haar op hoog niveau zien terugkomen na drie zwangerschappen en zoveel jaren zonder competitie, ik zag het niet snel gebeuren.

Toen ik gisteren op de radio het verloop van de eerste set hoorde, leken die gedachten bevestigd te worden. Toen de tweede set van start ging, begon ik toch wat nieuwsgierig te worden. En stiekem te hopen. Stel je voor dat ze toch eens…

Die eerste match zag er toch veelbelovend uit. Kim Clijsters zal de winst in grand slams wellicht niet aan elkaar beginnen rijgen, maar ik denk wel dat er een serieuze concurrent is verrezen tegen de toppers van vandaag. Ik kijk al uit naar de match Serena – Kim…

Volg jij de Kimback ook?

Ciara

Naast het feit dat ik uiteraard ook schrik heb voor vallende dakpannen, overstromingen en bomen op mijn hoofd en/of auto, hou ik stiekem ook wel van stormweer. Niets zo heerlijk als knus binnen zitten in de warmte en de weergoden hun gang horen gaan. Heel wat mensen slapen niet goed bij onrustig weer, ik lijk er daarentegen net rustiger van te worden.

Ciara is rustig bij ons gepasseerd. Geen grote schade, geen onrustige nacht. Toch heeft ze me ook wel wat voor de voeten gelopen. Ik had tegen dit weekend namelijk een leuk artikel geschreven voor De Zondag, maar Ciara stak daar fors een stokje voor. Nog een weekje wachten dus…

Nu maar duimen dat het springtij aan de kust wat mee mag vallen en we zijn Ciara weer zo vergeten. Het blijft voor mij toch bizar dat we stormen een naam geven.

Iemand een suggestie voor de volgende? Heb jij Ciara goed doorstaan?

Pronostieken WK

Het leven blijft nog even in het teken van sport staan. Na het tennis van Roland Garros is het nu de beurt aan voetbal. Zoals veel vrouwen (én mannen) volg ik het voetbal doorheen het jaar amper. Wanneer er een EK of een WK is, kan het me al iets meer boeien.

Vorig EK had ik het over mijn voorliefde voor penalty’s, het mooie aan eindigheid (waar ik overigens een filmpje met Radja liet zien), mijn voorkeur voor Jan Mulder als commentator, de vele kleurrijke figuren in het voetbal én de opeens alom aanwezige nationale eenheid.

Ook dit WK vielen er al penalty’s (bijvoorbeeld vandaag tegen Tunesië), fleurt Jan Mulder het scherm op, zie je overal Belgische vlaggen hangen, zijn er weer wat figuren die over zich doen spreken én weten we gelukkig ook dat die gekte niet tot in het oneindige zal blijven duren.

wie waagt zich aan een gokje? Ik vrees persoonlijk dat Portugal wel eens met de overwinning aan de haal zou kunnen gaan. Jammer, want ik word warm noch koud van Christiano Ronaldo. Maar het ziet er toch naar uit dat alvast Messi hem het vuur niet aan de schenen zal leggen.

Wie wint het WK?

Le Bureau des Légendes

Haast en spoed is zelden goed. Behalve nu. Want wie de uitzendingen op Canvas van het derde seizoen van Le Bureau des Légendes heeft gemist, heeft nog tot 13 april om deze op hun website te bekijken. Start hier.

Franse thrillerreeks

Le Bureau des Légendes is een Franse thrillerreeks over een speciale afdeling van de Franse Staatsveiligheid waarvan de agenten in vijandige landen op zoek gaan naar informanten. Deze agenten, die onder een valse identiteit worden uitgezonden, worden legendes genoemd. Hun levens worden vanop afstand gecoördineerd door het Bureau des Légendes. Ik bekeek eerder al seizoen 1 en 2, maar om seizoen 3 te bekijken is dat niet levensnoodzakelijk. (Al is het wel een voordeel uiteraard) Een intrigerende reeks met ongelofelijk goede acteurs. Wat een krak is die Mathieu Kassovitz (Guillaume Debailly) toch! En ook Zineb Triki (Nadia El Mansour), Jonathan Zaccai (Raymond Sisteron) en vele anderen maken van Le Bureau des Légendes een topserie.

Tien afleveringen van telkens ongeveer 55 minuten, dat moet te doen zijn voor 13 april, toch?

#throwback Thursday in het Sportpladijs

Het is hier de voorbije weken erg stil geweest. Over de reden waarvoor ga ik niet uitweiden, maar het zijn geen gemakkelijke tijden geweest. Verandering is altijd moeilijk, ook al zet je die verandering zelf mee in gang.

De voorbije weken zijn er dan ook weinig momenten geweest dat ik me écht heb kunnen ontspannen. De slappe lach krijgen om gekke situaties, hersenloos naar je favoriete soap kijken of gewoon even genieten van niets te doen. Het lijken banale dingen maar het zijn momenten die elke mens nodig heeft om verder te kunnen gaan met de orde van de dag. Laat ons stellen dat ik die momenten niet al te veel heb gehad. Al heb ik ook geen recht om mezelf te beklagen.

Gelukkig was daar dan Gert Verhulst, tezamen met zijn sprekende hond. Samen met mijn beste vriendin en mijn zus had ik tickets gekocht voor Throwback Thursday, maar dan op een maandag. De dag zelf ging ik met enige tegenzin naar het Sportpaleis. Waar zaten mijn gedachten toen ik een ticket kocht voor een concert van een sprekende hond? Het werd echter een waanzinnige avond. De avond startte met Ketnet en enkele deelnemers van Eurosong for Kids. De meesten daarvan kende ik niet, veel deed het me ook niet. Vervolgens was het de beurt aan Spring. Hoewel ik het programma zelf indertijd amper gezien had, kende ik een groot aantal van de nummers wel. De ambiance zat er meteen in en het was best genieten van het optreden van Jelle Cleymans en co. Maar dan kwam het hoogtepunt van de avond: Samson & Gert. Het dak ging er helemaal af. Elk nummer werd van begin tot einde meegezongen, om kippenvel van te krijgen. Wanneer de burgemeester zijn befaamde toespraak hield, konden we woord voor woord mee declameren. Aan allen die gekomen zijn proficiat. Aan allen die niet gekomen zijn, ook proficiat. We moedigden Octaaf De Bolle aan tijdens het turnen en kwamen niet meer bij toen Gert alludeerde op de flater die Koen “Albertoooo” Crucke maakte met de wifi van het Sportpaleis. Heel even werden onze ogen bijna nat toen ook madame Praline ter sprake kwam.

Move over Bruce Springsteen, Bono, Leonard Cohen en alle groten ter Aarde. (Ik twijfelde even of ik ook Prince in het lijstje zou typen, maar dat zou mijn zus mij nooit vergeven) Nog nooit was er zoveel ambiance in het Sportpaleis als die avonden dat Gert Verhulst met Samson hun grootste hits vanonder het stof haalde. Patatjes, Samen op de moto, Samsonrock, … Het héle Sportpaleis – dat tot de nok gevuld was – zong élk nummer van A tot Z mee. Luidkeels. Alsof ons leven er vanaf hing. Ik geloof niet dat Bono, Bruce, David, Prince, Leonard of Justin dat ooit hebben meegemaakt. Samson & Gert, dat zijn onze jeugdhelden. En jeugdhelden blijven ook helden wanneer je opgroeit. Een avond nostalgie. Maar nostalgie van het soort waar je geen spijt van hebt.

Liefste Gert, ik weet dat je al lang niet meer moet sparen tot die tien miljoen. Maar blijf toch doorgaan. En geef ons aub één keer per jaar zo’n avond waarbij we kunnen lachen, zingen en gelukkig zijn. Zo’n avond waarbij we het cool vinden om met een t-shirt rond te lopen van een hond die niet kan praten. Zo’n avond waarop het ok is om weer gewoon kind te zijn.