Lezersjury Fintro Literatuurprijs 2016

fintro, literatuurprijs, boeken, lezen

Enkele jaren geleden schreef ik me in voor de lezersjury van de Gouden Boekenuil én werd ik ook uitgeloot. In het gezegende jaar 2013 las ik de boeken van alle genomineerden: wat mij betreft waren “Ons Kamp” van Marja Vuijsje en “Dit zijn de namen” van Tommy Wieringa de absolute uitschieters. Wieringa won uiteindelijk de publieksprijs, de winnaar van de Gouden Boekenuil werd Oek de Jong met “Pier en Oceaan“.

Intussen is De Gouden Boekenuil de Fintro Literatuurprijs geworden. Ook dit jaar worden er weer honderd lezers gezocht die samen met Adil El Arbi het beste boek mogen bekronen. Op deze link kan je je inschrijven en wie weet kies jij samen met 99 anderen de winnaar van de Lezersjury.

Ik heb me alvast ingeschreven. Jij ook?

In Memoriam: Eddy Wally

10 januari 2016 leek de wereld even stil te staan. Die dag stierf immers David Bowie, een van de meest invloedrijke muzikanten ooit. Wereldwijd. De hele dag niets anders dan muziek van Bowie op de radio. Ook nu wordt hij nog steeds erg veel gedraaid.

We spoelen bijna een maand verder, naar 6 februari 2016. Het onvermijdelijke nieuws wordt op de radio verteld: Eddy Wally is niet meer. The Voice of Europe. Zanger van onsterfelijke hits als “Chérie“, “Ik spring uit een vliegmachien” en “Als marktkramer ben ik geboren“. Ook al werd er serieus met de man gelachen, hij is een monument in Vlaanderen. Wie kent Eddy Wally immers niet? Op de verschillende radiozenders werd over hem gesproken. Oude bekenden werden aan het woord gelaten. Maar zijn muziek? Die werd amper gedraaid. Enkele luttele seconden tijdens de nieuwsuitzending, maar een volledige song heb ik nergens gehoord. Een gebrek aan respect voor deze cultfiguur. En daarom brengen we hier even hulde aan hem…

 

 

Steun Think-Pink!

bloggers, think pink, kanker, goede doelen

Ik heb heus wel een hart. Ik vind het verschrikkelijk dat heel wat mensen amper te eten en te drinken hebben. Ik vind het gruwelijk dat er nog steeds zoveel kindersterfte in de wereld is. Ik ben heus wel begaan met het milieu. En ik vind ook dat elk dier goed behandeld moet worden. Maar toch ben ik zuinig om mijn zuurverdiende centjes aan goede doelen te geven.

Soms echter twijfel ik helemaal niet. En dan onderneem ik wél actie. Gisteren viel mijn oog op Facebook op de hartverwarmende actie van Madame Stof. Met “Bloggers for Think Pink” steunt ze Think-Pink, de nationale borstkankercampagne.

Think-Pink vraagt het hele jaar via hun website, folders, persberichten, activiteiten, evenementen en doelgerichte acties meer aandacht voor borstkanker in het algemeen en voor het belang van screeningsmammografie in het bijzonder. Zij informeren, sensibiliseren, steunen wetenschappelijk onderzoek en zamelen geld in voor zorg- en nazorgprojecten. Think-Pink is meer dan nodig in een wereld waarin borstkanker de meest voorkomende kanker bij vrouwen is. Hoe sneller deze wordt opgespoord, hoe groter de kans ook op genezing.

Via deze actie kocht ik een Think Pink armband van Madame Stof. Dat kan heel gemakkelijk door voor 2 maart acht euro te storten op rekeningnummer BE 11 0004 3415 7448 met vermelding van je naam, verzendadres en het aantal armbandjes. Men zegge het voort!

Doneer jij ook wel eens voor de goede zaak?

 

 

 

Terug op televisie: The Blacklist

In november 2014 – dat moet een van mijn eerste blogposts op deze blog zijn geweest – tipte ik jullie al over een geweldige reeks: The Blacklist. Enthousiast keek ik naar seizoen 1 en vervolgens ook naar seizoen 2. En toen ging het licht uit.

Tot gisteren. Terwijl ik van Antwerpen naar Brugge reed, kreeg ik een bericht. “The Blacklist is terug! Nu op televisie!” Ik negeerde de drang om stevig het gaspedaal in te drukken en bad koortsachtig tot de heilige Digibox. Thuis aangekomen bleken we het gelukkig zo te hebben ingesteld dat we automatisch alle nieuwe afleveringen van The Blacklist opnemen. En zo komt het, lieve mensen, dat de wekker deze ochtend iets te vroeg ging. Omdat ik niet kon gaan slapen, vooraleer ik deze eerste aflevering van seizoen 3 had gezien.

Raymond Reddington en Elisabeth Keen zijn terug! Dat belooft weer vele avonden kijkplezier. Ik ben benieuwd hoe de scenaristen er opnieuw een heel seizoen de spanning zullen kunnen inhouden. Maar met de voorbije twee seizoenen in het achterhoofd én met de aanwezigheid van een topper als James Spader twijfel ik daar helemaal niet aan.

Kijk jij ook?

The Lovely Blogger Awards

Tijd voor een nieuwe tag! Ik werd door de leuke Jenny van Jenny and her Beauty Mirror genomineerd voor The Lovely Blogger Awards. Check zeker eens haar blog. Hoewel ik absoluut geen beauty blogger ben lees ik haar blog heel graag. En pik ik vaak toffe ideeën op!

Wat is dat nu juist, die Lovely Blogger Awards? Wel het zit zo:

  • Bedank wie je genomineerd heeft
  • Voeg de regels toe aan je post
  • Voeg een foto toe
  • Deel zeven feiten over jezelf
  • Nomineer andere bloggers voor de award (max. 15 personen)
  • Laat de andere bloggers weten dat ze genomineerd zijn

bloemenmarkt

Deze foto werd in september genomen op een bloemenmarkt in Nice. Ik was er met mijn ouders en zus.

  1. Ik hou niet van dieren in het algemeen. Zeker niet van honden, maar ook niet van cavia’s, konijnen, goudvissen,… Ik heb er gewoon niets mee. Maar dat maakt van mij nog geen slecht mens.
  2. Ik ben zo iemand die maandenlang naar dezelfde cd blijft luisteren. In mijn auto zit momenteel Op de Groei van Bart Peeters. Zo ongelofelijk goed, ik word het maar niet beu!
  3. Ik heb het huis wel eens graag voor mezelf. Maar dat mag niet té lang duren. Daar word ik zenuwachtig van. Na een uur of drie alleen te zijn heb ik echt nood aan sociaal contact.
  4. Ik ben zó bang van tandartsen, ongelofelijk. Ik had deze week een afspraak staan, maar toen een vriendin vroeg om die avond af te spreken heb ik gelijk mijn afspraak verzet. Iemand zin om mij uit te nodigen op 15 maart? 🙂
  5. Opstaan zonder een half uurtje te snoozen? Gebeurt bijna nooit. Ook al is dat snoozen verschrikkelijk irritant, ik zet mijn wekker altijd een half uur vroeger. Omdat ik weet dat ik er toch nooit zo uit kan.
  6.  Naar de dokter ga ik doorgaans enkel voor een voorschrift. Want bij de dagdagelijkse dingen weet ik ook wel wat ik heb. Griep? Uitzieken en ziektebriefje nodig. Pijn in de nek (maar écht pijn hoor)? Voorschrift voor spierontspanners. Ik kan het ook niet laten van te zeggen “ik ben hier voor x en ik heb waarschijnlijk y nodig”. I know: ik ben geen dokter!
  7. Ik droom ervan om Rusland te bezoeken. Benieuwd naar de sfeer, de geschiedenis,…

 

Als ze er zin in hebben nomineer ik:

 

Falderie en de gezinsuitbreiding

robotstofzuiger, IROBOT, huishouden, stofzuigenIk sprak er halvelings al eens over maar vandaag wil ik het ook echt met jullie delen: stiekem deden wij ten huize Falderie vorige maand aan gezinsuitbreiding. De lieve Lambik voegde zich bij ons gezin en dat maakt me helemaal gelukkig.

Geen paniek: wie mij in levende lijve kent heeft geen dikke buik of zwangerschap gemist. Ons nieuwe gezinslid is geen levende mens, noch een kwijlend huisdier. Het is onze eigenste IRobot Stofzuiger. Roomba 765 vonden we geen mooie naam, dus doopten we deze lieverd Lambik.

Ik ben absoluut geen wonder in het huishouden. Integendeel zelfs. Kuisen staat niet bovenaan op mijn prioriteitenlijstje en ik doe het gewoon niet graag. Lambik neemt me heel wat werk uit handen. Terwijl ik ijverig sta te koken (lees: jullie blogs lezen), stofzuigt Lambik vol overgave onze woonkamer. En terwijl ik sta te genieten van een heerlijke warme douche, zorgt Lambik ervoor dat ook onze bovenverdieping helemaal spick-and-span is. Voor de sceptici: deze mooie Roomba 765 kuist grondig, maakt geen krassen en weet wanneer het tijd is om naar bed te gaan (Lees: Als de batterij plat is, gaat hij zelfstandig terug naar zijn laadpunt). Het enige – maar totaal verwaarloosbare – nadeel is dat deze lieve jongen wel wat geluid maakt.

Lambik schenkt mij extra vrije tijd en/of zorgt ervoor dat ik ook aan andere taken toe kom. Heerlijk toch?!

Heb jij er al eentje? Of zou je het eventueel overwegen?

P.s.: Helaas werd ik niet gesponsord voor deze post. De producent van een dweilrobot mag mij echter steeds contacteren. Ik sta open voor een samenwerking. 😉

 

Terug in de tijd met Disney # 2: Frank en Frey

Disney kan een hele trommel aan heerlijke films opentrekken, maar een van mijn grootste favorieten is zonder twijfel Frank en Frey. (The Fox and the Hound)

Frank en Frey werd blijkbaar in 1981 gemaakt door Walt Disney Productions en is de 24ste animatiefilm van Disney. Dat verbaasde me enigszins. In mijn herinneringen keken mijn zus en ik de film namelijk toen hij net uit was in de bioscoop. Maar aangezien ik pas van 1986 ben en mijn zusje van 1989 is dat onmogelijk. Toch lees ik dat Frank en Frey ook in het Nederlands in 1981 is uitgekomen. Herinneringen kunnen soms dus misleiden…

Frank en Frey vertelt het verhaal van de vriendschap tussen vosje Frey en jachthond Frank. Wanneer ze nog jong zijn, zijn de twee diertjes onafscheidelijk. Later wordt Frank echter ingezet in de jacht en blijkt hun vriendschap lang niet meer zo evident te zijn. Maar je weet hoe dat gaat: uiteindelijk sluiten ze toch weer vriendschap – na een heroïsche daad van de lieve Frey.

Onlangs nam ik de film op. Benieuwd of Frank en Frey de tand des tijds overleefd heeft…

Een vriendschap tussen een hond en een vos. Is dat misschien zoals vriendschap tussen een man en een vrouw? Kan dat wel?

 

 

As We Speak # 8

pogingen iets van het leven te maken, lezen, bloggenEen nieuwe maand, een nieuw jaar, dus: een nieuwe #As We Speak. De achtste intussen al en we blijven gaan! De voorbije maand stond vooral in het teken van een twee weken lange kerstvakantie, maar ook:

  • Sporten: Vorige maand wilde ik er niets over vertellen omdat er ook werkelijk niets te vertellen viel. Het lopen was stilgevallen en ik raakte maar niet opnieuw in gang. Nu de winter zijn intrede echt lijkt te hebben gedaan, ben ik daarvoor even niet meer boos op mijzelf. Maar bewegen moeten we wel blijven doen, vandaar dat ik een eerste keer naar de les Spinning ben geweest. Intensief, maar ook heel erg leuk om te doen. Ik hoop het vol te kunnen houden én ik heb er wel een goed gevoel bij. Een vast uur in de week is voor mij toch iets minder vrijblijvend dan “gaan lopen als ik er zin in heb”.
  • Lezen: Dat blijft goed gaan. Afgelopen maand las ik o.a. Verloren Brood van Nele Reymen (waar ik iets meer van had verwacht) en Hotel zonder Sterren van Lara Taveirne  (zo goed dat ik zeker ook haar eerste boek wil lezen!). Op dit moment ben ik bezig met Pogingen iets van het leven te maken. Een heel bizar boek: een dagboek van een 83-jarige man die dag per dag zijn leven in een Nederlands bejaardentehuis beschrijft. Ik ben er nog niet helemaal uit of ik het nu een intrigerend of een vervelend boek vind…
  • Televisie: Aangezien ik nog steeds geen abonnement op Netflix heb genomen (iets waar ik me waarschijnlijk nog een jaar of wat tegen zal verzetten, om dan uiteindelijk toch overstag te gaan en het ongelofelijk te vinden…), ben ik aangewezen op de reguliere programmering. En dat gaat met ups en downs. Met spijt in het hart zag ik vorige week de laatste aflevering van De Ridder. Nog iets verder terug in de tijd de laatste van The Team. Opvolger op maandagavond is Coppers, een nieuwe politieserie met Hilde De Baerdemaeker in de hoofdrol. Toch raar om ineens een flik in Liesbeth te zien… 😉 Lijkt me een fijne serie. Heel wat beter dan het maffe Den elfde van den elfde. Toen Koen De Bouw in T. begon te dansen of te zingen irriteerde het me al. In deze serie gaan ze nog een stapje verder…
  • Vakantieplannen: Tijdens kerst gingen we twee dagen naar Thermen Dilbeek. Wat me stilaan al wat doet dromen van de zomervakantie. De afgelopen twee jaar gingen we niet op vakantie (behalve twee of drie korte weekendjes weg in de zomer). Dit jaar wil ik er echt voor twee weken op uit. Vraag blijft naar waar…

Hebben jullie al plannen gemaakt voor de zomervakantie? 

Aanrader: Thermen Dilbeek

thermen dilbeek, sauna, relaxenAfgelopen kerstvakantie heb ik niet al te veel gedaan. Veel kalkoen gegeten, dat wel. En champagne gedronken, dat ook. Meer verwacht ik eigenlijk niet van een kerstvakantie. Kerst is voor mij: gezellig vieren met de familie en liefst niet teveel extra activiteiten.

Toch trokken we er ook nog een dag of twee tussenuit. Niet te ver; we boekten een overnachting in Thermen Dilbeek. Het was al van deze zomer in Thermen R in Roeselare geleden dat ik nog eens in een saunacomplex was geweest.

Een expert ben ik zeker niet. Ik ging al eens naar Boetfort in Grimbergen, naar Thermen R in Roeselare, eentje in (de buurt van) Kapellen (maar vergeef mij, ik vind niet meer terug waar het exact was) en nu naar Thermen Dilbeek. Over die laatste kan ik alleen maar positief zijn.

Het saunacomplex is mooi, netjes en gezellig. Naast het stoombad – mijn grote favoriet, ondanks de angst dat mijn ogen/lenzen ervan gaan pikken – was het vooral genieten in de Kuori-sauna met haardvuur. Maar lieve mensen, ik raad Thermen Dilbeek vooral aan als je er ook een overnachting boekt. Want de kamers zijn er on-ge-lo-fe-lijk! Een kingsize bed in een reuzegrote kamer mét open haard. Flatscreen televisie, zowel in de slaapkamer als in de badkamer. Verzorgd, proper en luxueus. Heerlijk rustig ook, want thermen Dilbeek verhuurt slechts vier kamers. Geen overvolle ontbijtzaal, maar ’s morgens rustig genieten van een zachtgekookt eitje.

Eentje om te onthouden en zeker nog eens terug te gaan.

Boeken jullie wel eens een weekendje weg in eigen land?