Het is intussen bijna drie jaar geleden dat ik mijn laatste As We Speak schreef. Drie jaar en heel wat veranderingen later ben ik er weer. In een heel speciale tijd overigens. De laatste twee weken zitten we grotendeels binnen, in ons eigen huis. Corona, waar ik eerst nog eerder luchtig over deed, heeft een veel grotere impact dan we – of ik toch – op het eerste zicht konden vermoeden. Hier gaan we dan:
Reizen
Daar kunnen we voorlopig een grote streep door trekken. Reizen is eventjes niet mogelijk omwille van corona en dat is jammer. Doorgaans maken we in de zomervakantie met twee een reisje. Omwille van de zwangerschap beslisten we om tijdens de Paasvakantie en weekje naar Italië te trekken, op bezoek bij mijn tante. In Italië is de situatie een pak erger dan hier. Zij gingen al veel eerder in quarantaine en het einde lijkt daar nog lang niet in zicht. Dat tripje kunnen we dus maar best vergeten. Hopelijk is ons kleintje een stil en braaf kind. Misschien kunnen we dan tegen het einde van de zomer toch even naar daar?
Werken
De voorbije jaren combineerde ik drie jobs. Mijn fulltime job, het freelance werk én een flexijob. Ook hier voel ik een serieuze impact van corona. Doorheen de week werk ik als sales. De voorbije twee weken zag ik dan ook al mijn afspraken geannuleerd worden. Gelukkig zijn er wel mogelijkheden om door te werken. We zoeken alternatieven, bereiken onze klanten via Teams en telefoon én ik kan voor een keer ook eens wat ander werk doen binnen het bedrijf. Komende week staat er bijvoorbeeld een interview gepland voor een van onze magazines. Het freelance werk gaat ook door. Weliswaar wat aangepast. Zoals je enkele dagen geleden al kon lezen, verschijnen we voorlopig even enkel digitaal. Steun ons en maak tijdelijk mee die switch. Binnen enkele weken kan je de krant gewoon weer op papier gaan halen. Mijn flexijob daarentegen is een ander verhaal. Ik werk al vele jaren op zondag in Café Hopper in Antwerpen. Zoals jullie weten zijn alle cafés en restaurants dicht. De vraag is maar of ik nog terug zal kunnen gaan. Mogelijk heeft corona mijn zwangerschapsverlof serieus vervroegd.
Televisie
Zoveel tijd extra is er eigenlijk niet. Ik ben best druk bezig met het werk. Bovendien wisselen we hier telkens een rustige week af met een drukkere week. Tijdens die drukke week wordt er ook gespeeld, geknutseld en getekend (al ben ik in die laatste twee absoluut niet goed). Toch zijn er een paar programma’s waar ik wekelijks wel naar uit kijk. The Blacklist (donderdagavond – ZES) staat daarbij met stip op 1. Op zondag volgde ik de voorbije weken Over Water (nog te bekijken op VRT NU). Nu dat afgelopen is, kijk ik trouw naar FBI (zondagavond – VIJF).
Mentale gemoedstoestand
Op een leuke manier gek ben ik altijd al geweest. Daar heeft corona niets aan veranderd. Maar verder gaat het uitstekend hier. Ik merk dat veel mensen het moeilijk hebben met wat er allemaal gebeurt of net niet gebeurt. De angst om besmet te raken of iemand te besmetten is ook alomtegenwoordig. Gelukkig gaan we er hier op een gezonde manier mee om. In het dagelijks leven ben ik altijd al positief ingesteld geweest en dat lukt me nu ook zonder moeite. Uiteraard is het niet altijd fijn dat onze bewegingsvrijheid beperkt is, dat we niet zomaar eens naar familie of vrienden kunnen rijden,… Maar ik besef dat dat maar tijdelijk is en vind intussen rust en plezier in huis. Mijn lief verjaarde in deze periode. We konden niet uit eten gaan maar haalden wel een lekkere taart en hadden ook een fijne dag. We zijn niet alleen, iedereen zit in hetzelfde schuitje.
Hoe gaat het met jou?
Wie mij wel eens tegenkomt op Instagram zal het al wel gezien hebben: ik heb een topvakantie achter de rug. Deze vakantie was zoals een goede vakantie hoort te zijn: je knippert eens met je ogen en het is alweer gedaan. Ondanks dat we niet eens zoveel gedaan hebben, was er geen moment van verveling en vlogen de dagen voorbij. In tegenstelling tot de voorbije jaren zijn we niet van het ene kasteel naar het andere museum gehold. We hebben niet alle must-sees van ons lijstje kunnen afstrepen. Meer nog: dit jaar hadden we zelfs helemaal geen lijstje. En dat was helemaal ok zo. We hadden allebei nood aan vakantie en de essentie van vakantie is eigenlijk dat niets moet en alles mag. Daar hebben we naar geleefd, elke dag opnieuw.
Er bestaan mensen die hun vakantie een jaar op voorhand boeken. En dan dag voor dag beginnen plannen wat ze tijdens die vakantie zoal kunnen ondernemen. Soms ben ik daar wel jaloers op. Bij ons is het jaar na jaar een chaotische vakantieplanning. Eerst beslissen naar waar we willen (Rusland? Polen? Frankrijk? Kroatië?) en dan wat aanmodderen op diverse websites voor het boeken van logement (airbnb, booking…). Dan zouden we een planning kunnen uitstippelen, maar ook dit jaar zijn we daar weer niet geraakt. We vertrekken en we weten waar naartoe. Dat is al een hele prestatie. Wat we gaan doen, zien we wel onderweg.
Ik liet al eens vallen dat de alarmbellen beginnen luiden voor onze zomervakantie. We zijn intussen namelijk zes juni en nog steeds is er niets geboekt. We denken beslist te hebben, maar zolang er geen concreet plan is kan alles nog wijzigen.
Ik woon intussen al enkele jaren in Brugge. De Belgische kust ligt op amper een kwartiertje rijden. Ideaal dus om zowel in de zomer als de winter eens een strandwandeling te gaan maken, ijsjes te gaan eten op de dijk of de vele toffe strandbars te ontdekken.
Ik durfde wel eens te klagen dat wij nooit met iets wonnen. Dat mag ik intussen niet meer doen. Dankzij de juiste voetbalpronostiek het afgelopen EK mochten wij gratis en voor niets (behalve vliegtickets dan) naar Barcelona. In dat arrangement zat ook een stadiontour én matchtickets.
De Katholieke Kerk is traditiegetrouw niet al te modern, maar deze laatste papa kan ik nog wel pruimen. De Argentijnse Franciscus is een relatief vooruitstrevende man. Toch als we vergelijken met zijn Poolse voorganger Johannes Paulus II en de Duitse Benedictus XVI.
Dit weekend vertrekken we voor een heerlijk weekendje Nice, maar dat weerhoudt me er niet van om nog snel eens terug te blikken op een hoogtepunt uit onze vorige vakantie. We zaten deze zomer ook enkele dagen in het mooie Krakau. Net buiten de stad lag een uiterst interessant museum: 
La Vie de Falderie 