AsWeSpeak

As We Speak #23

Veel meer dan een As We Speak van tijd tot tijd lijkt er voorlopig niet in te zitten. Hoewel corona ons leven enigszins lam legt, lijkt het mijne toch constant druk-druk-druk te zijn. Niet helemaal onlogisch uiteraard met één week op twee een levendig vol huis en de andere week een kleine uk van bijna negen maanden.

De baby…

… is perfect. Mijn kind, schoon kind denken jullie wellicht. Maar dat is het niet. Hij is écht perfect. Waarom? Hij slaapt goed. Niet af en toe, maar élke nacht. Consequent. Al maanden. We leggen hem om 21 u in zijn bedje en we maken hem om 7 u wakker. Soms is hij al wakker. En dan brabbelt hij een beetje. Maar wenen doet hij dan niet. Heerlijk. Daarnaast is hij zelden ziek. Een vallingske ja, maar dat heeft hem niet belet om vrolijk te blijven en toch naar de crèche te kunnen gaan. En hij eet goed. En veel. We verbazen ons hoeveel groentepap er in zo’n klein kereltje kan. Hij lust het graag en hij eet proper. (Al zal dat wellicht veranderen als hij zelf lepel en vork vastneemt) Ik heb heel weinig met platte baby’s. Dat platte is er intussen gelukkig af. ’t Is een echt kindje aan het worden dat vlot kruipt, begint te brabbelen en veel lacht.

Corona…

…is iets waar we maar niet vanaf lijken te raken. En ik heb het er moeilijk mee. Met de manier waarop we alles gelaten aanvaarden. Met de avondklok. Met de vele – vaak slecht uitgelegde – regeltjes. Met het schijnbaar vergeten van sommige sectoren. Met dat selecte groepje virologen wiens kop ik echt niet meer kan zien. (Oh heerlijk de dag dat een viroloog gefotografeerd wordt terwijl hij of zij de coronaregels niet respecteert) Ik hoef niet tot 4 u ’s ochtends buiten rond te lopen, ik vind het niet erg om thuis te werken, ik heb er geen probleem mee om niet elke dag op café of restaurant te hangen. Maar ik vind het wél erg dat we het normaal vinden dat een bende politici en virologen dat voor ons lijkt te kunnen beslissen. Ik vind het wél erg dat we zinnen als “wanneer we weer mogen” standaard in de mond beginnen nemen. Maken jullie je geen zorgen over onze fundamentele rechten, onze vrijheid? Vreest niemand dat we daar kleine stukjes van voor altijd kwijt zullen zijn? Ik herinner me nog goed hoeveel ophef er na de aanslagen in Zaventem was omdat er een paar militairen op straat stonden. Waar is de verontwaardiging nu?

Dat betekent niet dat ik me niet aan de regels hou. Misschien niet 100 %, dat moet ik toegeven. Maar ik ken weinig mensen die dat wél doen. Om niet te zeggen geen. Laat ons pleiten voor gezond verstand. Want met verstand kom je al heel ver. Als iedereen bewust zou omgaan met de risico’s en gevaren, zouden die gekke regeltjes (ja, je mag mensen in je tuin ontvangen, maar er mag maar één iemand naar de WC gaan?!) helemaal niet nodig zijn.

“The code is more what you’d call ‘guidelines’ than actual rules.” – Hector Barbossa

Televisie…

… is geen dagelijkse bezigheid, maar ik heb toch weer enkele wekelijkse afspraken. Niets te zwaar, niets te intellectueel. Zondagavond is Coroner een vaste afspraak geworden en op maandag stem ik standaard af op Prodigal Son. Iets minder cliché dan heel wat series die ik eerder al op zondagavond volgde, maar twee leuke reeksen met toch een serieuze hoek af bij de hoofdpersonages. En de immer briljante Raymond Reddington is ook weer terug in The Blacklist. Fingers crossed dat ze die serie maar blijven verlengen…

Vakantie…

… is iets wat me nog heel ver weg lijkt. We zitten nu wel in de Paasvakantie en hoewel we vorig jaar hadden gezegd om er dan zeker eens tussenuit te gaan, was dat omwille van de vele regels nog altijd niet aan de orde. Dus wordt het vandaag een namiddagje Planckendael én gaan we eindelijk eens naar Chocolate Nation. Daarover schrijf ik ongetwijfeld wel een van mijn volgende stukjes. En laat ons hopen dat de volgende vakantie – de zomervakantie – toch fundamenteel anders zal zijn. Ik ben geen reiziger. Echt niet. Maar ook ik wil nu toch wel eens wat verder dan Brussel city. Deze zomer zou ik echt graag nog eens naar Italië gaan. Voor het lekker eten, de zon, de sfeer én familie. Tegen dan zal onze kleine Lars al één jaar zijn dus wordt het echt wel tijd dat hij zijn tante eindelijk eens leert kennen. (Of zij hem :-))

En jullie? Hoe gaat het daar?

As We Speak #22

Wat vliegt de tijd ongelofelijk snel. Bij de vorige As We Speak zat ik nog met een bolle buik achter mijn laptop. Deze post typ ik met een jengelende baby naast mij. Hij heeft net gegeten, hij is dus blij, hij lacht en hij probeert zich verstaanbaar te maken. Dat lukt voorlopig nog niet, maar alles op zijn tijd. Hoe verging het jullie al die tijd?

Achter elke sterke vrouw…

Staat een nog sterkere man. De afgelopen maanden zijn voorbij gevlogen en dat heb ik vooral aan mijn fantastische lief te danken. Die eerste nachten? Dat deed hij. Dat eerste badje? Dat deed hij. De eerste pamper die overstroomde? Daar ontfermde hij zich over. En dan heb ik het nog niet over al die volgende keren bij al die dingen… Zonder hem waren de afgelopen maanden nooit zo vlot en gemakkelijk verlopen.

Corona…

Is nog altijd niet achter de rug. We leken er eventjes vanaf te gaan geraken, maar het kwam weer terug. Dubbel zo hard lijkt het wel. Ik ken nog altijd maar weinig mensen die het zelf hebben gehad. Ik ken ook weinig mensen die zich totaal niet aan de regels houden. Maar ik ken ook bitter mensen die zich 100 % aan de regels houden. En dat vind ik helemaal ok. Ik ben ervan overtuigd dat als iedereen zijn gezond verstand zou gebruiken, het allemaal zo’n vaart niet zou zijn gelopen. Maar ik ben er ook van overtuigd dat we ons niet zo strikt moeten opsluiten als sommige mensen wel eens lijken te geloven. Redelijkheid is altijd de beste guideline… Anyway, we zijn weer vertrokken voor een aantal weken in semi-lockdown. Sterkte allemaal.

Vinted…

Blijft echt mijn beste ontdekking van de afgelopen maanden. Amai, wat heb ik al geld bespaard. En ook weer geld uitgegeven aan dingen die ik eigenlijk niet nodig heb. Maar dat is niet zo erg, want die nieuwe botjes van Essentiel kosten op deze manier eigenlijk niks. En UGGS zijn absoluut hun geld niet waard, maar ze zitten wel lekker warm aan mijn voeten voor nog geen tien euro.

Lezen…

Komt er eindelijk weer eens van. Voor De Zondag schreef ik een stuk over het nieuwste boek van Elena Ferrante. Dus las ik uiteraard dat nieuwste boek. En dat beviel me wel. En zo kocht ik dan ook maar meteen de hele Napolitaanse reeks. En wow, wat werd ik daar meteen ingezogen. Een absolute aanrader. Misschien schrijf ik er binnenkort wel eens een apart stukje over. En ik liet me ook overhalen om aan de reeks van De Zeven Zussen te beginnen. Altijd een slecht idee in mijn geval, want ik kan natuurlijk niet stoppen na nummer 1. Ik zit intussen aan nummer 5 en ga ze nu maar allemaal lezen.

En hoe gaat dat met jullie intussen?

As We Speak # 21

Het is alweer eventjes geleden dat ik hier nog was. Ik heb vaak zin gehad om iets te komen schrijven maar er was altijd wel weer iets dat er tussen kwam. Blij om terug te zijn voor nog eens een persoonlijke update én om te horen hoe het met jullie gaat.

Coronatimes

Ik hoor veel gemor en geklaag, maar ik ben die hele coronaperiode vrij vlot aan het doorkomen. Misschien omdat ik niet zonder werk ben gevallen, dat maakt het uiteraard een stuk gemakkelijk. Dan spreek ik niet over het financiële, maar wel over de dagdagelijkse dingen. Het lijkt me verschrikkelijk om tijdelijk werkloos te moeten zijn in een periode als deze. Je zit namelijk in je huis opgesloten en kan nergens naartoe. Wij kunnen op dat vlak niet klagen. Zowel mijn lief als ik zijn gewoon aan het werk kunnen blijven en ik heb zelfs het gevoel dat we nog harder hebben gewerkt dan anders. Privé en werk scheiden is in deze periode natuurlijk erg moeilijk. Onze keukentafel is mijn bureau én keukentafel. Maar die laptop blijft eigenlijk quasi permanent staan. Klagen daarover vind ik echter niet terecht. We mogen ons gelukkig prijzen (en bovendien ga ik binnen enkele weken genoeg vrije tijd hebben)

Baby op komst

Het is nu stilaan écht aftellen. Nog ongeveer twee maanden en de baby zal er zijn. Onze kleine jongen. Nu ja, klein… Ik hoorde vorige week van de gynaecoloog dat het al een serieus stukje baby is geworden en dat hij daarom wellicht iets vroeger ter wereld mag komen. (Daar zit die “zwangerschapsdiabetes” mogelijk wel voor iets tussen, maar later meer daarover) Dat vind ik meer dan goed, alleen gaan we wel moeten zorgen dat de babykamer tegen dan helemaal klaar is.

Vinted

Kleertjes zijn er intussen al wel in huis. Met dank aan Vinted. Ik erger me al maanden aan die verschrikkelijke reclame van hen op televisie, maar intussen heb ik toch ook mijn weg naar Vinted gevonden. Voor geen geld vind je daar de leukste babykleertjes en dat vind ik geweldig. Ik heb zelf nooit tweedehands kledij gedragen, maar ik vind het wat gek om een hele babyoutfit helemaal nieuw te kopen. Na een maand is hij daar telkens toch weer uitgegroeid. Uiteraard heb ik me hier en daar toch wat laten verleiden om nieuwe kleertjes te kopen. Want online shoppen is iets waar ik me de laatste weken toch ook serieus aan heb bezondigd. Maar bon, mijn tip: Vinted dus. (En stiekem niet alleen voor babykleertjes, ik heb mezelf ook een prachtig paar botjes cadeau gedaan)

De fameuze bubbels

Gelachen dat we daar al mee hebben. Wat een farce die rare regeltjes die de politiek en de Nationale Veiligheidsraad ons opleggen. Gaan werken en winkelen is allemaal geen probleem, maar je vrienden en familie zien, ho maar. Ondanks het feit dat ik het niet helemaal eens ben met alles houden we ons wel netjes aan de regels. Veiligheid boven alles, nietwaar? Ik hoop vooral dat de cafés en restaurants weer open mogen want het wordt stilaan écht wel tijd voor dat eerste terrasje van het jaar. En ik hoop ook dat er aan de ouderen wordt gedacht. Want mijn moeke wilt dringend terug naar buiten. Door de tralies met elkaar spreken is toch ook niet alles…

En hoe gaat het met jullie deze periode?

As We Speak #20 – Coronatimes

taart, jarig, verjaardag Het is intussen bijna drie jaar geleden dat ik mijn laatste As We Speak schreef. Drie jaar en heel wat veranderingen later ben ik er weer. In een heel speciale tijd overigens. De laatste twee weken zitten we grotendeels binnen, in ons eigen huis. Corona, waar ik eerst nog eerder luchtig over deed, heeft een veel grotere impact dan we – of ik toch – op het eerste zicht konden vermoeden. Hier gaan we dan:

Reizen

Daar kunnen we voorlopig een grote streep door trekken. Reizen is eventjes niet mogelijk omwille van corona en dat is jammer. Doorgaans maken we in de zomervakantie met twee een reisje. Omwille van de zwangerschap beslisten we om tijdens de Paasvakantie en weekje naar Italië te trekken, op bezoek bij mijn tante. In Italië is de situatie een pak erger dan hier. Zij gingen al veel eerder in quarantaine en het einde lijkt daar nog lang niet in zicht. Dat tripje kunnen we dus maar best vergeten. Hopelijk is ons kleintje een stil en braaf kind. Misschien kunnen we dan tegen het einde van de zomer toch even naar daar?

Werken

De voorbije jaren combineerde ik drie jobs. Mijn fulltime job, het freelance werk én een flexijob. Ook hier voel ik een serieuze impact van corona. Doorheen de week werk ik als sales. De voorbije twee weken zag ik dan ook al mijn afspraken geannuleerd worden. Gelukkig zijn er wel mogelijkheden om door te werken. We zoeken alternatieven, bereiken onze klanten via Teams en telefoon én ik kan voor een keer ook eens wat ander werk doen binnen het bedrijf. Komende week staat er bijvoorbeeld een interview gepland voor een van onze magazines. Het freelance werk gaat ook door. Weliswaar wat aangepast. Zoals je enkele dagen geleden al kon lezen, verschijnen we voorlopig even enkel digitaal. Steun ons en maak tijdelijk mee die switch. Binnen enkele weken kan je de krant gewoon weer op papier gaan halen. Mijn flexijob daarentegen is een ander verhaal. Ik werk al vele jaren op zondag in Café Hopper in Antwerpen. Zoals jullie weten zijn alle cafés en restaurants dicht. De vraag is maar of ik nog terug zal kunnen gaan. Mogelijk heeft corona mijn zwangerschapsverlof serieus vervroegd.

Televisie

Zoveel tijd extra is er eigenlijk niet. Ik ben best druk bezig met het werk. Bovendien wisselen we hier telkens een rustige week af met een drukkere week. Tijdens die drukke week wordt er ook gespeeld, geknutseld en getekend (al ben ik in die laatste twee absoluut niet goed). Toch zijn er een paar programma’s waar ik wekelijks wel naar uit kijk. The Blacklist (donderdagavond – ZES) staat daarbij met stip op 1. Op zondag volgde ik de voorbije weken Over Water (nog te bekijken op VRT NU). Nu dat afgelopen is, kijk ik trouw naar FBI (zondagavond – VIJF).

Mentale gemoedstoestand

Op een leuke manier gek ben ik altijd al geweest. Daar heeft corona niets aan veranderd. Maar verder gaat het uitstekend hier. Ik merk dat veel mensen het moeilijk hebben met wat er allemaal gebeurt of net niet gebeurt. De angst om besmet te raken of iemand te besmetten is ook alomtegenwoordig. Gelukkig gaan we er hier op een gezonde manier mee om. In het dagelijks leven ben ik altijd al positief ingesteld geweest en dat lukt me nu ook zonder moeite. Uiteraard is het niet altijd fijn dat onze bewegingsvrijheid beperkt is, dat we niet zomaar eens naar familie of vrienden kunnen rijden,… Maar ik besef dat dat maar tijdelijk is en vind intussen rust en plezier in huis. Mijn lief verjaarde in deze periode. We konden niet uit eten gaan maar haalden wel een lekkere taart en hadden ook een fijne dag. We zijn niet alleen, iedereen zit in hetzelfde schuitje.

Hoe gaat het met jou?

As We Speak # 19

fotografie, cursus Het is alweer even geleden dat ik hier nog geweest ben. Tijd dus voor een persoonlijke update. Als ik niet op deze blog zit, wat spook ik dan wel allemaal uit?

Work, Work, Work

Veel werken. Heel veel werken. Het is hier al enkele maanden hetzelfde liedje en – gelukkig – lijkt daar niet zo snel verandering in te komen. Mijn freelance werk zorgt ervoor dat ik zowat constant bezig ben. Heerlijk!

Avondschool – check!

Ik was er al lang over bezig: ik wilde opnieuw iets gaan leren. Avondschool Pools spookte even door mijn hoofd, maar uiteindelijk is het een cursus fotografie geworden. Elke donderdagavond trek ik gewapend met mijn nieuwe fototoestel naar de les. Ik heb intussen al behoorlijk wat bijgeleerd én ik kon die kennis ook al in praktijk omzetten voor mijn werk bij de krant. Dankzij een fijne groep medecursisten heb ik op donderdagavond doorgaans toch nog voldoende moed om me naar de les te begeven.

Vakantie – alarmbellen!

De zomervakantie komt dreigend dichterbij en wij hebben nog niets geboekt. Ik hoor het nichtje van mijn moeder tot hier lachen (zij is altijd perfect en ruim op tijd voorbereid) en stilaan ben ik de wanhoop nabij. Het lukt ons gewoon niet om te beslissen wat we willen doen en waar we naartoe willen…

En hoe gaat het met jou?

As We Speak # 17

maarten inghels, deze week, krant Lieve mensen,

De laatste As We Speak dateert alweer van vorig jaar. Dat is natuurlijk niet zo gek aangezien we altijd nog maar eind januari zijn. Toch lijkt er al een eeuwigheid voorbij sinds die laatste update. Klaar voor een nieuwe? Here we go!

Reizen

Onze zomervakantie naar Polen is toch niet helemaal zeker. Ik heb mijn Poolse lessen in de auto (Serieus. SurvivalPhrases.com. Google dat maar eens) daarom even on hold gezet. Reden van onze twijfel? Het noorden van Polen biedt op het eerste zicht vooral veel natuur, maar minder cultuur en grotere steden. We twijfelen een beetje of dat ons twee weken zal kunnen boeien. Ik hou wel van natuur, zolang dat met een goede dosis citylife kan gecombineerd worden.

De trip naar Barcelona daarentegen staat helemaal vast. Volgende week vertrekken we en ik kijk er echt naar uit. Even helemaal ontspannen. En voor de mannen: ik ga zowaar naar een match van Barcelona kijken!

Werken

Er wordt veel gewerkt hier. Zoveel dat vrije tijd hier echt een schaars goed is geworden. Maar ik geniet er ook van. Heerlijk om, naast mijn vaste job, weer wat meer interviews te kunnen doen en interessant personen te spreken.

Vorige week stond mijn interview met Bart Van Loo in Deze Week (West-Vlaanderen). De editie van deze week brengt een stuk met Maarten Inghels (Antwerpse editie). En er komt nog veel meer moois aan, beloofd!

Sporten en andere hobby’s

Sporten is weer meer aanwezig in mijn leven. De Australian Open is toch altijd weer een leuke periode. Nee dus, het zélf sporten lijkt maar niet te lukken… Gelukkig dat Rafael Nadal en Roger Federer een betere vorm te pakken hebben. En nu maar hopen dat mijn Spaanse kampioen het haalt…

Januari is de maand van de goede voornemens. Een van mijn goede voornemens is een cursus volgen. Aangezien ik regelmatig foto’s moet nemen en daar absoluut niets van ken, zou ik graag een fotografiecursus willen volgen. De tijd begint echter wel te dringen, want de lessenreeks begint volgende week al. Snel knopen doorhakken is dus de boodschap!

Ben jij al in Barcelona geweest? Heb je soms leuke tips voor mij?

As We Speak # 14

italiaans, polen, eten Toen ik de vorige As We Speak schreef, stond de vakantie ongeduldig aan mijn deur te trappelen. Mooie liedjes duren helaas nooit lang (maar herhalen zich gelukkig wel regelmatig). Intussen ben ik alweer een weekje aan de slag. Tijd voor een nieuwe update!

Reizen en eten

Reizen: zoals gehoopt was onze reis naar Polen een schot in de roos. Mijn eerste indruk van dit prachtige land lees je hier, een leuke manier om een stad te verkennen ontdek je hier. We ontdekten enkel het zuiden van Polen. Omdat Polen zo’n uitgestrekt land is, was het niet te doen om het volledige land te bezoeken. (Het kón uiteraard wel, maar dan zouden we meer in de auto zitten dan wat anders) Daarom hoop ik mijn lieve reisgenoot te overtuigen om volgend jaar het noordelijk deel te gaan ontdekken. We moeten echter geen jaar meer wachten om een stapje in de wereld te zetten, want binnen een paar weken gaat het opnieuw richting Nice. Benieuwd wat reisleiders zus en mama voor ons in petto hebben!
Eten: dat viel op vakantie wel wat tegen. Het typisch Poolse eten is wat wij liever in de winter op tafel zien verschijnen: vrij zwaar met allerhande soorten kool. Lekker, maar niet als het 25 graden of meer is. In ons hotel konden we wél heel lekker eten, zie de foto hier bovenaan. Terug thuis was het nog steeds vakantie, dus gingen we eens eten bij Osteria 45, onze favoriete Italiaan in Brugge, en in Fort Napoleon. Thuis heeft de BBQ heel wat overuren gedraaid. Wat wil je, met zo’n mooi weer!

Sport en cultuur

Sport: het is een ongelofelijke sportzomer. Na het EK voetbal en de Tour de France zijn we nu aan de Olympische Spelen aanbeland. Ongelofelijk hoe sporten waar ik nooit naar kijk, me nu ineens toch kunnen fascineren. België mag trots zijn op wat er door onze atleten gepresteerd is: Nafi Thiam, Pieter Timmers, Dirk Van Tichelt,… Wow! Hierna is het gedaan vrees ik. Dat wordt toch wat afkicken van het kijken naar al die verschillende sporten.
Lezen: in deze blogpost geef ik een update over mijn deelname aan de Verbeelding Book Challenge. Daar kan je zeker wat interessant leesvoer ontdekken. Het volgende boek waaraan ik me ga wagen is Kijk niet zo, konijntje van Marnix Peeters.
Muziek: behalve jazzoptredens in Hopper op zondagnamiddag heb ik geen live muziek gezien deze zomer. Toch niet meer na TW Classic. Daar breng ik 5 september verandering in. Dan gaan we immers naar de Radio 1 Prince Sessie. Benieuwd wat dat gaat geven!

Hoe zag de afgelopen maand er bij jou uit?

As We Speak # 12

roeselare, bloggers Soms heb ik het gevoel dat ik nog maar net weer aan het bloggen ben gegaan. Toch is dit intussen al de twaalfde As We Speak! Time flies when you’re having fun…

Reizen: de kogel lijkt door de kerk. Rusland werd afgevoerd, Zuid-Frankrijk werd afgevoerd. Polen is ons nieuwe zomerdoel. Met tussenstop in Berlijn. (Maar zolang er niets is geboekt, kan het nog alle kanten uit…) Alle tips over Polen zijn dus meer dan welkom!
Sport: Interessante tijden in de sport tegenwoordig. Serena moest helaas de duimen leggen voor de Spaanse Garbiñe Muguruza, maar ik hoop voor haar dat ze snel (bijvoorbeeld binnen enkele weken op Wimbledon…) nog een grandslam op haar palmares kan bijschrijven. (Waarmee ze op gelijke hoogte zou komen van mijn vroegere superheldin Steffi Graf) En ook het EK komt er bijna aan. Benieuwd hoe de Belgen het ervan af zullen brengen. (Om maar te zeggen: ik heb niet gesport. Alweer niet.)
Lezen: Zonder het te weten lazen we met de leesclub de Libris Literatuur Prijs. Jij zegt het van Connie Palmen heeft me verrast. Op een aangename manier. Verder las ik ook Offerlam van de Zuid-Afrikaanse Chanette Paul. Een érg goed boek waarin enkele verhaallijnen op meesterlijke wijze samenkomen. Absoluut een aanrader!
Eten: Regelmatig gaan eten deze maand. Iets wat we zo graag doen. Zo ontdekte ik Sale e Pepe én ging ik eten met enkele leuke blogdames (zie foto – het was weer een heel leuke avond!). Stilaan verval ik helaas ook wel in oude gewoontes. Quick en McDonald’s; het blijft een grote zwakte van mij.
Wat de komende tijd brengt: Voor het eerst in lang ga ik weer eens een festival onveilig maken. Samen met man en zus trek ik naar Werchter Classic. De meesten kijken uit naar Bruce Springsteen. Ik ben vooral benieuwd naar Lana Del Rey en Lionel Richie. En enkele weken daarvoor staat er een soort blogmeeting gepland met een heel fijne blogdame. Maar daarover misschien meer in de volgende!

Hoe gaat het met jullie?

As We Speak # 11

dessert Vandaag zijn we 1 mei, het ideale moment om nog eens terug te kijken op de afgelopen maand.
– Sport: Blijft mijn zorgenkindje. Er is nog niets veranderd. Ik sport niet. Maar ik ben het wel van plan. Bij voorkeur morgen. Of anders overmorgen. Sport kijken lijkt me leuker. Roland Garros komt er weer aan. Ik had mezelf vorig jaar beloofd dat ik tickets zou kopen om eens live te gaan kijken. Maar wat was ik teleurgesteld toen ik de ticketprijzen zag… Nota aan mezelf: volgend jaar vroeger kijken zodat er ook nog betaalbare tickets zijn. Dit jaar supporter ik dus gewoon vanuit de zetel!
– Lezen: Gaat ook wat kalmer dan voordien. Voor onze leuke leesclub las ik “Lolita lezen in Teheran”. Leek me een heel goed boek, maar wat viel dat tegen! De volgende die we gaan lezen is “Jij zegt het” van Connie Palmen. Een boek dat ik normaal gezien nooit zou kiezen, dus ik ben heel benieuwd!
– Eten: Op kookvlak heb ik weer een paar stapjes vooruit gezet. Dat allemaal dankzij de immer sympathieke Lieve Byttebier en haar Cookery Class. Vorige keer leerde ik er een heerlijk stoofpotje van kip maken. Deze keer gingen we voor vis: vintage scampi als voorgerecht en Kabeljauwhaasje in de oven als hoofdgerecht. Het dessertje (met o.a. sprits, blauwe bessen en ricotta) zie je op de foto bovenaan. Wie dat wil proeven, moet maar eens bij me langskomen… Gisteren proefden mijn zusje en mama van de scampi en het dessert en ze waren helemaal verkocht. Bedankt Lieve!
– Televisie: twee nieuwe series aan het volgen. Op zaterdagavond is er Whitechapel (een intrigerende serie met een vreemd sfeertje) en op zondagavond kijken we Blindspot. Woensdagavond is echter mijn favoriet, met de heerlijke James Spader als Raymond Reddington in The Blacklist.
– Muziek: een intrieste maand voor de muziekwereld. Ik heb er nog steeds geen woorden voor. (Voor wie toch niet weet waarover ik het heb, lees hier)
– Werken: Terwijl jullie dit lezen ben ik ongetwijfeld hard aan het werk. Neen hoor, niet voor iedereen betekent 1 mei congé. Via het systeem van flexi-jobs werk ik vandaag wat extra. Want de socialisten moeten na hun optocht toch een drankje kunnen bestellen he?!

Uitkijken doe ik deze maand naar het geplande blogetentje met een stel leuke vrouwen (Lees hen hier: Liese, Josie, Kelly, Sylvie, Renilde en Tiny). Daarnaast willen we zeker ook de knoop doorhakken over onze zomervakantie!

Hoe gaat het met jullie? En wat zijn de vooruitzichten voor mei?

As We Speak # 10

harlan Ondanks alle verschrikkelijke dingen die er in deze wereld gebeuren, blijft ons eigen kleine wereldje draaien en gaan we door. Daarom: een tiende (!) As We Speak op deze blog.

Sporten: Zelfs geen excuses meer. We skippen dit item deze maand. Als er volgende maand geen verbetering is, voeren we “Sporten” af uit dit leuke lijstje…
Lezen: Daarover schreef ik hier eigenlijk al wat. Ik las “Pogingen iets van het leven te maken” en “Een man die Ove heet”. Intussen heb ik ook Pauwblauw uit. Hoewel het een young adult boek is, vond ik het prách-tig! Misschien later meer daarover. Terwijl jullie dit lezen ben ik vermoedelijk “Ik mis je” van Harlan Coben aan het lezen. En ik moet me dringend naar de bibliotheek/boekhandel reppen want binnen twee weken is het weer leesclub!
Televisie: De Mol is voorbij en ik zat er grandioos naast. Intussen is het vooral genieten van Follow The Money en The Blacklist. En hopelijk ook snel van een televisieloze avond in het zonnetje.
Eten: Vorige keer vertelde ik in mijn As We Speak over twaalf lieve mensen die op bezoek zouden komen. Wel: dat avontuur hebben we zonder kleerscheuren overleefd! Ik zeg “we” omdat ik het niet alleen had gekund. De avond voordien ben ik immers ziek geworden en heb ik de hele avond onder een dekentje gelegen. Mijn lieve man heeft alle kippetjes die avond in de Marsala gedraaid. Duizendmaal dank.
Werk: Mijn opdracht i.v.m. de burgemeesters uit de Antwerpse krant voor de Streekkrant zit er intussen op. Een intensieve, maar geweldig leuke periode. Ik hoop snel een gelijkaardige opdracht te mogen doen: zó genieten!
Vakantie: Daarvan geniet ik nu. Als alles goed is gegaan zit ik nu in een heerlijk hotel in de Elzas. Te genieten van de wellness, de streekwijnen en het lekker eten. Proost!

Hoe gaat het met u? En u? En u?