eten

Corona-update: het einde is nabij

Ik zie paniek en hysterie rondom mij. Mensen die oprecht bang zijn om ziek te worden, mensen die hun sociaal leven in duigen zien vallen, mensen die opeens wel erg met zichzelf geconfronteerd worden, mensen die opeens lijken te beseffen dat ze zich vragen moeten stellen bij hun relatie. De corona-lockdown zorgt er immers voor dat we opeens 24 u op 24 u samen moeten leven. Zonder pauze, zonder ontsnapping.

Dat zit hier gelukkig meer dan goed. Ik zou nergens liever opgesloten willen zijn dan hier thuis, bij hem. Dat sociale leven, dat komt wel weer terug. ’t Is even vervelend, maar dat is het einde van de wereld niet. Voor een confrontatie met mezelf heb ik ook geen schrik. Ik ben best wel fijn gezelschap voor mezelf. Bang zijn om ziek te worden heb ik ook niet. Even leek het erop dat ik tot de risicogroep behoorde, maar dat is gelukkig het geval niet. Bovendien heb ik een gezonde dosis fatalisme in mij: wat komen moet, zal komen, geen ontsnappen aan. Dat betekent niet dat ik niet voorzichtig ben. Dat ben ik wel. Maar niet panisch. We kunnen maar doen wat we kunnen doen. En gezond eten.

En toen werd het erger

Maar gisteren ging het licht toch even uit. Ik voelde de paniek even komen. Quick kondigde aan al zijn restaurants tijdelijk te sluiten. Slik. En tot overmaat van ramp volgde McDonald’s niet lang daarna. Nee, ik ben niet zo’n typische zwangere vrouw die niet van fastfood kan afblijven. Ik ben zo’n vrouw die verslingerd is aan fastfood. Met of zonder baby in de buik. Dus werden het gisterenavond frietjes in de oven. Het laatste pak uit de Carrefour. En toen was de paniek weer over. This is not a goodbye, it’s a #seeyousoon.

Met wat heb jij het het meest moeilijk?

Verse groenten en fruit à volonté

Ik hou me al enkele dagen in. Alles gaat over corona, iedereen spreekt over corona/covid-19. Ons leven is toch nog boeiend genoeg om het over andere dingen te hebben? Maar de supermarktbezoeken van de laatste dagen hebben me toch overstag doen gaan.

Hallucinante taferelen zijn het. De lege rekken in onze supermarkten. Alsof de Derde Wereldoorlog is uitgebroken. Nochtans is het nergens voor nodig. Er zijn geen enkele aanwijzingen dat we met een voedseltekort gaan geconfronteerd worden. Toch heeft de hysterie heel wat mensen in de greep en begint een grote groep met het hamsteren van conservenblikken, pasta en…wc-papier. Allemaal levensnoodzakelijke middelen uiteraard.

Het is echter bijzonder om te zien dat de afdeling fruit en groenten er relatief rustig bij ligt. Verse groenten en fruit zijn in deze crisis blijkbaar niet onze prioriteit. Karren vol met producten die nog maanden kunnen goed houden, maar geen blinkend appeltje of rijp druifje in de karren.

Het klopt: we mogen niet meer kussen (behalve met ons lief – er zijn grenzen aan alles), we mogen geen handen meer geven, we gaan niet meer op café of restaurant,… We doen alles om niet besmet te raken en niet verder te besmetten. Dat moeten we vooral blijven doen. En hopen dat we hier snel uit raken en we weer naar ons vertrouwde, drukke leventje terug kunnen. Maar lieve mensen, vergeet ook niet voor je eigen gezondheid te zorgen. Want gezond eten zorgt er ook voor dat we minder snel ziek worden. Laat die bonen in tomatensaus dus nog even in je kast staan en waag je leven nog één keer naar de supermarkt voor een verse bussel worteltjes. Uw lijf zal u dankbaar zijn.

Zijn jullie al aan het hamsteren geslagen?

Getest: pannenkoeken van Dr. Oetker

Pannenkoeken, wie lust ze niet graag? Voor mij staat het symbool met de vele uitstapjes in mijn kinderjaren naar Brasserie Pauwels in Knokke. Of voor de verse pannenkoeken die in de familie werden gemaakt en gegeten. Ook mijn lief maakt heerlijke, verse pannenkoeken. Altijd genieten. En altijd met bruine suiker, confituur of choco erop vind ik maar niks.

Zelf heb ik nog nooit pannenkoeken gemaakt, maar eten kan ik ze als de beste. Pannenkoeken worden hier altijd vers gemaakt. Recent kreeg ik echter de kans van The Insiders om de bakmixen van Dr. Oetker te testen. Bij die bakmixen vond ik ook eentje voor pannenkoeken.

Zo gezegd zo gedaan. Ik was braaf dus kreeg ik op een avond Dr. Oetker pannenkoeken. We waren wat sceptisch tegenover het concept. Een cakemix ok, maar pannenkoeken? Het resultaat was verrassend goed. Je smaakt wel een beetje verschil met echte pannenkoeken, al kan de suiker daarin wel wat verdoezelen. (Ik hou van véél suiker op mijn pannenkoek). Test geslaagd voor Dr. Oetker. We leerden wel dat je met één ding moet rekening houden: de pannenkoeken die je met deze mix bakt, moet je ook meteen opeten. We hadden er enkele teveel. Die warmde ik de volgende dag op en dat was heel wat minder geslaagd.

Verse pannenkoeken of ga je toch voor de bakmix?

Tour de BxL: Mano à Mano

pizza, mozzarella, elsene, mano à mano Je hebt mensen die alles eten, je hebt mensen die moeilijker zijn wat betreft eten… en dan heb je mij nog. Of althans, zo was ik vroeger toch. Ik heb mijn ouders op zijn minst enkele grijze haren bezorgd omwille van mijn eetgedrag. Spruitjes, boontjes, tomaatjes… Geen enkel probleem. Maar vanaf het eventjes buiten het normale ging, was ik niet meer mee.

Niet het normale, dat was voor mij ook bijvoorbeeld spaghetti en pizza. Pas toen ik een jaar of twintig was heb ik dat leren eten. Ik geef nog altijd de voorkeur aan een lekkere steak of een goede vol-au-vent. De Italiaanse keuken is nog altijd niet mijn favoriet, al kan ik een goede pizza of pasta intussen gelukkig wel appreciëren.

Onlangs deed ik op dat vlak een mooie ontdekking in Brussel. Samen met enkele vrienden gingen we eten in Mano à Mano in Elsene. Er kwamen heel wat lekkere gerechten op tafel. Ik hield het bij een relatief eenvoudige pizza met mozzarella di Bufala. Héérlijk! Het restaurant is bovendien gelegen op een heel gezellig pleintje. Het was nog mooi weer, dus we hadden een fantastische avond op het mooie terras. Hier zien ze me zeker nog terug.

Nog goede tips voor een lekkere Italiaan?

Eten in Gent #1: Hof van Herzele

hof van herzele, gent, eten, culinair

Afgelopen weekend genoten we van een gezellige dag in hartje Gent met enkele vrienden. ’s Avonds werden de magen hongerig en gingen we op zoek naar een goed eetadresje. Via een collega kwamen we terecht bij Hof van Herzele. Een schot in de roos!

Restaurant in historisch pand

Hof van Herzele is gevestigd in een historisch pand. In de dertiende eeuw was het een herberg van het riddergeslacht van Herzele. Bovengronds blijft er niets meer van over, de kelder is wél nog intact gebleven. De kelder van het Hof van Herzele is intussen dan ook erkend als monument door de provincie.

Ons gezelschap bestond uit zeven personen. Het ideale aantal om te eten aan een van de grote tafels in de kelder. Een gezellige sfeer op een prachtlocatie.

Lekker eten

Ook over het eten kan ik alleen maar positief zijn. Een heerlijk klassieke keuken. Er stonden zelfs balletjes in tomatensaus op het menu. Ik koos – hoe kan het ook anders – voor de châteaubriand. Ik kreeg een uitstekend stukje vlees op mijn bord, perfect gebakken. Ook de rest van ons gezelschap kwam meer dan voldaan weer buiten.

Kortom: Hof van Herzele is een absolute aanrader bij een bezoekje aan Gent!

Zijn jullie onlangs nog lekker gaan eten?

Deze blogpost is op eigen initiatief. Dit is geen gesponsorde post.

Eten aan de kust # 1: Fort Napoleon

fort napoleon, oostende, belgische kust, eten Oostende ligt op nog geen dertig kilometer van Brugge, maar toch kom ik er maar zelden. Onbekend is onbemind? Deze zomer ben ik dat hiaat in mijn kennis van de Belgische kust aan het invullen. Ik ging naar Uitgelezen aan Zee (TAZ) en vorige week ging ik eten in Fort Napoleon.

Fort Napoleon

Fort Napoleon bevindt zich in de duinen ten noorden van Oostende. Het is een vijfhoekig fort met een tot de verbeelding sprekende geschiedenis. Het Fort Napoleon is immers het belangrijkste militaire monument in Vlaanderen uit de napoleontische tijd. Als je het fort bezoekt zie je de tochtige slaapkwartieren van de soldaten indertijd, historische beelden en een dak met een fenomenaal, panoramisch uitzicht. Een rondleiding met iPod neemt je mee naar het einde van de achttiende eeuw wanneer Napoleon het bewind voert over onze streken. We gingen deze keer “alleen maar” om te eten naar Fort Napoleon. De rondleiding lijkt me echter de moeite, dus ik overweeg om zeker nog eens terug te keren.

Fort Napoleon – het restaurant

Want dat wilde ik jullie natuurlijk vooral vertellen: we ontdekten met Fort Napoleon ook een geweldig restaurant, in een mooie omgeving. Een restaurant dicht bij de zee, dat betekent vaak vis. De menu die we voorgeschoteld kregen bestond uit drie lekker amuses, vervolgens aten we een heerlijk stukje zalm. Als hoofdgerecht was er kabeljauw en we sloten af met panna cotta (ik) en een dame blanche (hij). Eten in een mooie omgeving, lekker eten en een goede bediening. Meer moet dat niet zijn. We gaan graag nog eens terug!

Hebben jullie nog leuke tips om te ontdekken in Oostende? (Of bij uitbreiding: aan de Belgische kust)

Lekkere burgers bij Sinners

sinners, antwerpen, leopold de waelplaats, zuid, eten Afgelopen woensdag was het nog eens tijd voor een avondje Antwerpen. Samen met mijn lieve ex-collega Barbara ging ik iets eten in een nieuwe zaak op het Antwerpse Zuid: Sinners. Heerlijk weer en een overal voelbare, zinderende spanning omwille van de aankomende voetbalmatch, meer moest dat niet zijn!

Sinners bevindt zich op de Leopold De Waelplaats waar vroeger brasserie Nero was. Ze serveren o.a. wraps, ceviches, taco’s, american burgers,… Voor mijn doen eerder exotisch, maar ik had al veel goede dingen gehoord over Sinners. Dat wou ik uiteraard zelf ook eens uittesten!

Al hield ik mijn keuze toch wat veilig: een old fashioned american burger. Eenvoudig en oh zo heerlijk! Bij ons aperitiefje gingen we voor de calmari rings. Volgende keer doe ik – beloofd – eens zot voor mijn doen en ga ik proeven van de ceviche of taco’s. Een leuke adresje om zelf eens uit te testen!

Dat de Rode Duivels hun wedstrijd tegen Zweden wonnen, maakte de avond helemaal compleet. Op naar de match tegen Hongarije!

Kennen jullie nog leuke nieuwe adresjes in Antwerpen/Brugge/… die de moeite zijn?

Eetgewoonten – of hoe het ook gezond(er) kan

bonner, spa, rozijnen, tussendoortje

Beroepshalve zit ik veel in de auto. Heel veel. Elke dag. En dat durft wel eens resulteren in ongezonde eetgewoontes. Mijn standaarduitrusting om de dag aan te vangen (Behalve uiteraard laptop, agenda en andere werkbenodigdheden)? Een lekkere frisse cola, een suikerwafel en vijf euro. Die vijf euro is voor een maaltijd in Quick of McDonald’s. Dat doe ik uiteraard niet elke dag. Maar de laatste weken deed ik het (weer) meer. En ik besefte: hier moet een rem op staan. A volonté cola drinken en frieten eten wreekt zich op een dag. Zowel qua lichaamsgewicht als qua gezondheid.

Rozijnen van Bonner

Dus probeer ik het sinds een tijdje over een gezonde boeg te gooien. Met minder calorierijke dranken én gezondere tussendoortjes. De oplossing werd me zomaar in de schoot geworpen. Op de persdagen van Global Image leerde ik het assortiment van Bonner kennen. Ik kreeg een pakketje opgestuurd en mocht beginnen proeven. Rozijnen stond bij mij gelijk aan jeugdsentiment. Ik herinner me dat wij vroeger vaak rozijnen in huis hadden. De laatste tien jaar heb ik echter geen rozijn meer aangeraakt. (Op de sporadische rozijn op een kaasplankje na, maar die zijn meestal van een bedenkelijke kwaliteit.) De rozijntjes van Bonner katapulteerden me terug naar het verleden.Heerlijke, zachte rozijntjes met een pure smaak. Dé ideale snack tegen de honger. Bonner verkoopt trouwens kleine verpakkingen van 42 gr, een ideale hoeveelheid voor een tien- of vieruurtje. Positief ook: rozijntjes kan je proper eten in de wagen. Niet meer elke week stofzuigen om de kruimels weg te krijgen! Deze vakantie ga ik ook bakgewijs met rozijnen of raisins & berries aan de slag. Ik hou jullie op de hoogte!

The Insiders leerden me dan weer een alternatief kennen voor mijn trouwe cola. Via hen mag ik deze maand Spa Fruit ontdekken: een combinatie van het lekkere water van Spa met puur fruit. Sprankelend, caloriearm en verfrissend!

Welk tussendoortje verkies jij?

Sale e Pepe; een kennismaking met quinoa

quinoa, italiaans, mozzarella, brugge

Gisteren was er een jarige in huis, hoera! Dat moest uiteraard gevierd worden, dus trokken we naar Sale e Pepe in hartje Brugge. Een klein en gezellig restaurant waar je de authentieke mediterraanse-Italiaanse smaken kan ontdekken. Een stukje Sicilië in de Kleine St. Amandstraat!

Kiezen is verliezen, zegt men wel eens. Bij mij is kiezen van een menukaart vooral stress. Ik ben geen gemakkelijke eter en alles wat maar een beetje exotisch is, jaagt me op culinair vlak angst aan. (Niet schrikken, maar tot voor kort was een lasagne zelfs te exotisch voor me)

Toch koos ik gisteren eens voor het onbekende: een heerlijk slaatje met tomaatjes, mozzarella en… quinoa! Mijn tafelgenoten kozen voor een gerecht met spaghetti met o.a. calamares en een bordje met gnocchi en vis (waarvan ik de naam helaas al vergeten ben…).

Het was mijn eerste kennismaking met Quinoa en dat smaakte zeker naar meer. Ik had de term al vaker horen vallen maar veel wist ik er eigenlijk niet van. Ik deed wat opzoekwerk en leerde het volgende:

De Inca’s teelden de quinoa ruim 5000 jaar geleden in het Andesgebergte
Quinoa is een leuke afwisseling voor rijst of pasta. Het is bovendien een plantaardige vleesvervanger
Quinoa is ideaal voor wie een glutenallergie heeft
Quinoa heeft een hoog vezelgehalte, levert mineralen en vitaminen én bevat veel goede eiwitten

Ik las echter ook dat we tegenwoordig meer eiwitten opnemen dan we eigenlijk nodig hebben. Aardappelen en linzen zouden gelijkaardige gezondheidsvoordelen hebben maar zijn wel stukken goedkoper. Wat van Quinoa mogelijk de zoveelste gezondheidshype maakt. Wat ik echter niet kan ontkennen is dat het gewoon erg lekker was. Dit ga ik zeker nog eten!

Lust jij graag quinoa of vind je het maar niets? Heb je ooit al eens een gerechtje op je blog gepost met quinoa? Laat dan aub hier je link achter ter inspiratie!

Le Creuset? Mijn Cocotte* van de Cora!

cocotte, cora, koken Volgende week komt de familie van beide kanten op bezoek. De man is jarig en in plaats van op restaurant te gaan, ga ik koken voor de hele bende. Een jaar geleden zou ik onder mijn bed gekropen zijn van de schrik. Nu niet meer. Enerzijds omdat dat praktisch niet mogelijk is (geen plaats want laden onder het bed), anderzijds omdat ik een fantastische kookworkshop volgde. Probleem 1 dus opgelost: ik geloof in mijn eigen kunnen, dus staat er een overheerlijk kippenstoofpotje op het menu!

Probleem 2: mijn kookpot is te klein voor kip voor zoveel mensen. Dus moesten we een extra pot gaan kopen. Soms droom ik van een keuken vol potten van Le Creuset. Tot ik in de kookwinkel sta en met de prijs geconfronteerd word. Zoveel geld voor een kookpot, daar wordt mijn portemonnee opstandig van. Dit keer had ik een geniaal idee: na een heerlijk dagje sauna in het Brusselse trokken we naar dé supermarkt der supermarkten: de Cora! Daar vond ik meteen de perfecte vervanger: bovenstaande prachtige cocotte! Dus blijft enkel probleem 3 over: waar moet ik al die mensen zetten?

P.s.: Ik moet dringend mijn Frans van onder het stof halen. Heel even dacht ik dat het merk Cocotte was. Maar dat was natuurlijk gewoon de vertaling van “stoofpan”

P.p.s.: De droom van de Creuset blijft wel bestaan (net zoals ik het servies van Pascale Naessens graag wil kopen – maar ook zo duur). Je betaalt natuurlijk voor het merk, maar ongetwijfeld gaat een echte Creuset kwalitatief ook beter zijn. Al is de vraag natuurlijk of deze amateurkok het verschil zou merken…

Koken jullie graag (en vaak) voor een grote bende?