Wie moet vertrekken? #demol

spotlight_programmapagina_3 Het wordt wat belachelijk, zo zeggen sommige mensen me. Twee keer verkondigde ik wie de mol zou zijn, twee keer had ik het bij het verkeerde eind.

Twee weken terug was ik er rotsvast van overtuigd: Issabel is de mol. Wat volgde? Een onmiddellijke exit voor de sympathieke advocate. Vorige week had ik een nieuw slachtoffer: Bruno gedroeg zich wel érg verdacht. Ik had de woorden nog maar amper uitgesproken, of ook hij mocht zijn koffers pakken.

Laten we het daarom deze week over een andere boeg gooien. Ik doe geen gok maar naar de mol, wel naar de volgende aflevering. De ervaring heeft me intussen geleerd dat ik daar beter in ben.

Laten we hier daarom een kleine pronostiek houden: wie zal volgende week De Mol moeten verlaten?

Ik denk dat Gilles zal moeten vertrekken.

Falderie probeert de groepsaankoop energie

Den elentriek is duur, dat moet ik jullie ongetwijfeld niet vertellen. Nog een Turteltakske erbij en de rekening swingt helemaal de pan uit. Gelukkig zijn er dan goede initiatieven als de groepsaankoop energie. (Wie er toch nog niet gehoord van zou hebben: de provincies Antwerpen, Oost-Vlaanderen en West-Vlaanderen verzamelen zo veel mogelijk burgers die samen de markt op gaan om groene stroom en gas aan te kopen aan een voordeliger tarief)

Omdat we ons er ten huize Falderie ook bewust van zijn dat de energierekening steeds duurder wordt, hebben we ons ingeschreven voor de bewuste groepsaankoop. Intussen kregen we een voorstel in onze mailbox dat ons belooft dat we ruim 500 euro op jaarbasis zouden uitsparen. (De verschillen in prijzen tussen Electrabel en de firma die ons wordt voorgesteld zijn overigens hallucinant!)

Wij gelukkig. Maar ook een beetje huiverachtig voor het onbekende. Gaat dat allemaal wel vlot verlopen en gaan we ook effectief geld besparen?

Daarom mijn vraag aan jullie: heeft er iemand al ervaring met die groepsaankoop? Raad je het me aan?

Terug in de tijd met Disney # 3: Belle en het Beest

Tijdenlang verhaald
Altijd even waar
Vreemden voor elkaar
Tot heel onverwacht
Iemand buigt voor haar

Na The Lion King en Frank en Frey is het tijd om een nieuw pareltje van Disney in de kijker te zetten. Als ik een top vijf zou maken met favoriete Disneyfilms staat Belle en het Beest daar zonder twijfel bij.

Het verhaal: Beauty and the Beast

Een sprookjesachtig verhaal over de wondermooie Belle die op het Franse platteland woont met haar vader Maurice. Beiden worden door de dorpelingen als excentriek bestempeld. Door een speling van het lot komt Maurice in het kasteel van het Beest terecht, een betoverde prins die enkel weer mens kan worden als hij voor zijn 21ste verjaardag op een meisje verliefd wordt – en zij ook op hem. Lukt hem dat niet, dan moet hij eeuwig als beest door het leven gaan. Als Belle haar vader gaat zoeken, komt ze ook in het kasteel terecht. Eerst moet ze niets van het beest weten, maar langzaamaan groeien de twee dichter naar elkaar toe. Op het einde van de film probeert Gaston (de arrogante macho uit het dorp die door alle meisjes van het dorp wordt bewonderd. Hij heeft echter enkel oog met Belle en wil met haar trouwen. Zij wil echter niets te maken hebben met hem) het beest te vermoorden. Wanneer het beest aan zijn verwondingen dreigt te bezwijken bekent Belle hem dat ze ook van hem houdt. Hierdoor wordt hij weer de knappe prins die hij vroeger was. En ze leefden nog lang en gelukkig…

De film

Ik was vijf in 1991. Toen kwam deze dertigste animatiefilm van Disney uit. Een gigantisch succes. Zo won de film o.a. een Oscar voor de muziek, drie Golden Globes en tal van andere prijzen. Achteraf kwamen er nog twee afgeleide films uit: Belle en het Beest: een betoverend kerstfeest en Belle en het Beest: Belle’s wonderlijke verhalen. Die liet ik wijselijk aan me voorbijgaan.

Maar meer nog dan de vele prijzen die de film won, is het vooral een film die altijd bij blijft. Onlangs werd de film in Kinepolis opnieuw vertoond onder het concept “Disney Princess at the Movies”. Ik durf er heel wat om te verwedden dat tal van jonge mama’s heel blij waren om die legendarische film uit hun kindertijd nu eens opnieuw met hun kinderen te gaan bekijken…

Heb jij mooie herinneringen aan Belle en het Beest?

Bruno is de mol – Bruno is de mol niet – Bruno…

spotlight_programmapagina_3 Daar zijn we weer, liefste mollenvangers!

Thibaud ligt eruit. Enerzijds een verrassing, anderzijds weer niet. Toch enigszins verrassend omdat Thibaud er duidelijk van overtuigd was te weten wie de mol is. Een sterk staaltje blufpoker blijkt nu. Jammer dat hij eruit ligt, omdat hij het programma toch wat kleur gaf. Gelukkig ben ik wel dat mijn mol er nog steeds in zit.

Want ik ben er opnieuw zeker van: Bruno is de mol. (Al wil dat uiteraard niets zeggen. Ik was er ook zeker van dat Issabel het was…) Waarom? Ik heb verschillende dwaze theorieën…

De Mol kan géén vrouw zijn. Want Thibaud sprak onlangs over de mol als “ze”. Dit is misschien wat kort door de bocht: Cathy kan de Mol niet zijn (want te opzichtig bezig zich verdacht te maken – dat zou ik een héél gewaagde tactiek van de makers vinden), dus Thibaud moet Hanne verdacht hebben.
Thibaud en Bruno leken het al van bij de start van het programma goed met elkaar te kunnen vinden. Daardoor werd Thibaud misleid en verdacht hij Bruno nooit.

Maar ik kan alweer evenveel redenen opnoemen om te geloven dat Bruno vooral niet de mol is. De Standaard denkt het en ook de lezers van Het Nieuwsblad tippen massaal op Bruno. Dat betekent eigenlijk per definitie dat Bruno de mol niet is… of toch?

Word jij er ook zo gek van?

Tiny vraagt, Falderie draait!

Tiny daagt ons uit, met een tag over muziek uit een ver verleden. Zelf legt ze het zo uit:

Noem het een tag, noem het een stokje, noem het gewoon een zot idee. Ga eens op zoek naar een liedje van een hele tijd geleden. Zo lang geleden dat je zelfs nog niet eens geboren was. Maar toch blijft het hangen, vind je het mooi of net niet – dat kan ook

Zelf herinnert Tiny ons aan Buddy Holly, een nummer uit 1959. Zelf ga ik het een jaar of zeventien verder zoeken. Ik flits jullie terug naar het gezegende jaar 1976. Een jaar waarin er nog lang geen sprake was van deze Falderie.

Mister John “Music” Miles brengt voor het eerst zijn wondermooie song “Music” uit. Een kunstje dat hij in 1982 nog eens overdoet volgens Wikipedia. Ook toen was ik nog niet geboren.

Music vind ik misschien wel het allermooiste liedje ooit. Emotioneel, breekbaar en toch spreekt er tegelijkertijd een sterkte uit. Er hoort ook een herinnering bij: een aantal jaar geleden heb ik als student bij Night of the Proms gewerkt. (Nu ja, niet bij de Proms zelf, wel bij de catering) Een heerlijke tijd. Het was het jaar van de editie met Macy Gray, Chic, Kid Creole, Soulsister,… Elke keer dat we werkten, kregen we ook de kans een groot deel van het concert te bekijken. Dat betekent: élke avond hetzelfde concert zien. En toch verveelde het niet. (Behalve misschien Macy Gray. Een fantastische zangeres, maar we vroegen ons elke keer af: zou ze haar nummer tot het einde kunnen zingen, of velt de drank haar eerder?) Vooral John Miles niet. Elke keer dat hij Music zong, was een emotioneel moment in het concert. Zéker in combinatie met dat fantastische orkest. Night of the Proms zou Night of the Proms niet zijn zonder de ongelofelijke John Miles. Voor mij ís hij zelfs Night of the Proms.

Geniet met me mee:

Lieve mensen, doe Tiny een plezier en verspreid nog meer mooie muziek in de blogwereld en ver daarbuiten!

“yeah bitch, hold my poodle”

spotlight_programmapagina_3 Overmorgen volgt weer een nieuwe editie van De Mol. Ongelofelijk maar waar: mijn mol heeft het spel moeten verlaten! Ik was er nochtans van overtuigd dat Issabel de mol was. Helaas… Daar gaat mijn grootste verdachte tot nu toe. En een van de meest sympathieke kandidaten.

In tegenstelling tot eerdere afleveringen heb ik nu wél genoten van de Mol. Vooral de proef waarbij Issabel en Bruno enkel en alleen met liedjes de andere kandidaten door de stad moesten loodsen: hoe kom je erbij?! Leuk én meteen ook een moment dat sommigen zich weer verdacht maken. Hanne die je Julio ziet zeggen, maar wat later hoort beweren dat ze totaal niet weet wie de zanger is. Of Cathy die zeker naar de begraafplaats wil.

Ach, hoe meer je erover nadenkt, hoe meer elke kandidaat de mol zou kunnen zijn. Voorlopig zet ik mijn imaginair geld op Bruno. Maar veel kans dat ik volgende week op zoek moet naar weer een nieuwe mol…

Heb jij het bij het rechte eind?

Otentic – de heerlijkste parfums

otentic1 Afgelopen week gingen we naar de opening van de prachtige winkel van parfummerk Otentic. Zij openden hun eerste zaak in de Antwerpse Volkstraat. Het is een ruime winkel geworden waar je je meteen op je gemak voelt.

Op zoek naar een nieuw parfum? De parfum stylistes geven je met plezier professioneel advies. Dankzij het interactieve systeem kan je ook in je eentje op ontdekking aan. De Otentic parfums zijn onderverdeeld in acht specifieke parfum stijlen of moods. Elke mood heeft zelf ook nog eens acht verschillende geuren. Voor elke parfumstijl is er een display voorzien waar je meer informatie vindt over onder andere de samenstelling. Je kan er ook ruiken aan de acht verschillende geurcreaties.

Otentic laat je kiezen uit volgend moods: Fyori, Lemonia, Elegantia, Sedux, Sensuali, Arborath, Grasslands en Aguamondo. Daarnaast lanceren ze ook de lijn “Pure”: een collectie parfums met pure geuren: patchoeli, lelietje-van-dalen,… En dan is er nog “Anno 1785”, dé moeder aller parfums. Dit parfum bevat oude en in de vergetelheid geraakte ingrediënten.

Uiteraard gingen ook wij aan de verschillende geurtje snuffelen. Raar maar waar: onze favoriet vonden we beiden bij Aguamondo. Ik ging voor nummer 8, de felste in zijn reeks. Wat een heerlijk geurtje!

Ik schreef hierover ook voor Womenation.

Draag jij parfum? Wat is je lievelingsgeurtje?

As We Speak # 9

Een nieuwe maand, een nieuwe As We Speak!

Sporten: dit wordt stilaan schaamtelijk. Vorige keer wilde ik er eigenlijk niets over vertellen omdat het sporten zowat was stilgevallen. Ik berichtte toen over mijn eerste les spinning en alle goede voornemens. Helaas… Daar is het voorlopig bij gebleven. Nochtans meende ik het wel hoor. Alleen is er telkens weer iets tussengekomen. Zoals een lekker aperitiefje, een etentje met vrienden, werk,…
Lezen: Nu zit ook dat weer in het slop! De afgelopen maand las ik “Pogingen om iets van het leven te maken” verder uit. Sorry Sabrina, hoewel ik het zeker geen slecht boek vond, ben ik er ook niet helemaal voor gewonnen. Soms iets teveel gezwets en de helft van het aantal pagina’s had zeker voldoende geweest…
Film & Televisie: Euforie omdat The Blacklist terug is, gieren van het lachen met de idioten die deelnemen aan Temptation Island (ik geloof niet dat er ook maar één koppel is die de “relatietest” zal overleven), mee speuren naar de nieuwe Vlaamse mol. En tussendoor thuis een overdosis voetbal proberen vermijden…
Eten: Spannende tijden komen eraan: komende zaterdag kook ik voor het eerst in mijn leven voor twaalf mensen. Ik krijg al klamme handjes bij het idee. Gelukkig weet ik al wat ik ga maken! Lieve collega Anne gaf me een toprecept voor een speciaal soepje en tijdens de workshop van Lieve leerde ik een heerlijk kippenstoofpotje maken. Kan gewoon niet mislopen.
Werk: Sommigen onder jullie weten dat ik regelmatig ook freelance werk doe. Dat zit momenteel weer eventjes in de lift. Ik mocht een leuke opdracht doen voor de Diwan Awards en de komende weken krijg ik de kans om heel wat burgemeesters uit de Antwerpse Zuidrand te interviewen voor de Streekkrant. Heel wat boeiende gesprekken in het verschiet dus!

Hoe gaat het intussen met jullie?

De zoektocht naar De Mol

de mol Gisteren namen we afscheid van Manuella. Ook Marc en Ruth moesten hun koffers al pakken. Geen van deze drie verdacht ik de voorbije aflevering.

U hebt wellicht wel door waarover ik spreek: De Mol is terug begonnen en de zoektocht is gestart. Ik ben nieuwsgierig. Maar ook een beetje teleurgesteld.Want de suspense, het meeleven, de verwondering over de verschillende opdrachten… Het is allemaal wat minder impressionant dan bij de eerste drie seizoenen. Het is een beetje zoals gaan eten in een fastfoodtent: soms is de goesting groter dan de uiteindelijke beleving. De verwachtingen waren hooggespannen maar worden toch niet helemaal ingelost.

Maar de aantrekkingskracht is er nog steeds. Eens je begint te kijken, moet je verder kijken. Omdat je meegezogen wordt door de vraag: wie is de mol?

Ik weet het niet. Ik weet het écht niet. De twee kandidaten die ik al vrij snel van mijn lijstje heb geschrapt zijn Cathy en Thibaud. Omdat ze zichzelf té veel willen profileren. Issabel en Bruno staan momenteel het hoogst op mijn verdachtenlijst. Maar ook de vrolijke West-Vlaamse Hanne zou wel eens een stiekem molletje kunnen zijn. We blijven kijken en hopelijk komen we stap voor stap dichter bij de oplossing.

Kijk jij ook? Wie is volgens jou de mol?

Le Creuset? Mijn Cocotte* van de Cora!

cocotte, cora, koken Volgende week komt de familie van beide kanten op bezoek. De man is jarig en in plaats van op restaurant te gaan, ga ik koken voor de hele bende. Een jaar geleden zou ik onder mijn bed gekropen zijn van de schrik. Nu niet meer. Enerzijds omdat dat praktisch niet mogelijk is (geen plaats want laden onder het bed), anderzijds omdat ik een fantastische kookworkshop volgde. Probleem 1 dus opgelost: ik geloof in mijn eigen kunnen, dus staat er een overheerlijk kippenstoofpotje op het menu!

Probleem 2: mijn kookpot is te klein voor kip voor zoveel mensen. Dus moesten we een extra pot gaan kopen. Soms droom ik van een keuken vol potten van Le Creuset. Tot ik in de kookwinkel sta en met de prijs geconfronteerd word. Zoveel geld voor een kookpot, daar wordt mijn portemonnee opstandig van. Dit keer had ik een geniaal idee: na een heerlijk dagje sauna in het Brusselse trokken we naar dé supermarkt der supermarkten: de Cora! Daar vond ik meteen de perfecte vervanger: bovenstaande prachtige cocotte! Dus blijft enkel probleem 3 over: waar moet ik al die mensen zetten?

P.s.: Ik moet dringend mijn Frans van onder het stof halen. Heel even dacht ik dat het merk Cocotte was. Maar dat was natuurlijk gewoon de vertaling van “stoofpan”

P.p.s.: De droom van de Creuset blijft wel bestaan (net zoals ik het servies van Pascale Naessens graag wil kopen – maar ook zo duur). Je betaalt natuurlijk voor het merk, maar ongetwijfeld gaat een echte Creuset kwalitatief ook beter zijn. Al is de vraag natuurlijk of deze amateurkok het verschil zou merken…

Koken jullie graag (en vaak) voor een grote bende?