Ik beweer altijd een relatief goede mensenkennis te hebben, maar een programma als De Mol doet mij er toch weer even aan twijfelen. Net als vorig jaar ga ik ook dit jaar op zoek naar wie De Mol is. Net als vorig jaar bak ik er weer niets van. Na aflevering 1 was Jolien mijn gedroomde mol. Wie viel er, behalve de schalkse Bouba, in aflevering 2 echter meteen af? Jolien uiteraard. Bye bye verdachte. (Bedankt nog aan Bouba die met “het leven is geen ponykamp” een waardige opvolger uitsprak voor “yeah bitch hold my poodle” van het vorige seizoen)
Dus spelen we aflevering 2 nog eens helemaal in ons hoofd af. Wie heeft zich daarin het meest verdacht gemaakt?
De kandidaten kregen de keuze wat ze wilden bij het slagen van hun opdracht: geld of pasvragen. De Mol zou echter De Mol niet zijn moest er geen addertje onder het gras zitten: brachten ze de opdracht niet tot een goed einde, dan zou kandidaat Hans de pasvragen krijgen en zo ook een betere uitgangspositie om in het spel te blijven.
De Mol vs Temptation Island
Moest ik kandidaat zijn geweest, ik zou niet geaarzeld hebben: geef mij die pasvragen maar. So what dat Hans er misschien kan van profiteren?! De heftige reacties en discussies onder de kandidaten verbaasden me wat. In dat opzicht lijken de kandidaten van De Mol zelfs op die van Temptation Island. Na slechts enkele dagen in elkaars gezelschap al zo’n heftige reacties en gevoelens. Ongelofelijk hoe die programmamakers dat toch weer voor elkaar krijgen. Kwestie van een goede casting zeker?
Hans?
Maar daarmee hebben we natuurlijk nog geen nieuwe verdachte. Zowat elke kandidaat deed wel iets om zich de afgelopen aflevering verdacht te maken. Of deed dat niet, wat meteen ook weer verdacht is. De enige die nog niet participeerde in het spel was Hans. Het zou de ultieme zet van de programmamakers zijn om de mol zelf pas later in het spel te stoppen. Voorlopig zet ik mijn centen op Hans.
Weet jij het intussen al?
Een tijdje terug trokken we op citytrip naar Barcelona. Wat een prachtige stad! Maar daar wil ik het in deze blogpost nog even niet over hebben. We vertrokken zaterdagochtend in de luchthaven van Zaventem en keerden maandagavond terug vanop de luchthaven van Barcelona. En daar gebeurde telkens iets waar ik echt van schrok. Of beter gezegd: er gebeurde iets niet en daar schrok ik van.
Januari bracht heel wat veranderingen met zich mee. We zijn intussen 10 februari en ik ben er nu pas met mijn overzichtspost van de afgelopen maand. In mijn geval wil dat wat zeggen. Ik verzuip in het werk en dat vind ik prettig. Helaas lukt het me iets minder goed om dat alles te combineren met bloggen. Maar ik ben ervan overtuigd dat ik wel gauw weer een beter evenwicht zal vinden. Dat moet wel, want ik begin jullie allemaal wat te missen…
Afgelopen woensdag, 1 februari, hoorde ik op de radio niets anders dan Tournée Minéral. Het lijkt wel alsof heel België eraan meedoet. Nog niet van Tournée Minérale gehoord? Als je hieraan meedoet, engageer je je om de hele maand februari geen druppel alcohol te drinken. Goed voor het lichaam én het bewustzijn over de impact van alcohol.
Lieve mensen,
La Vie de Falderie 