De laatste donderdag van januari is traditiegetrouw Gedichtendag. Sofie haar blog deed me nadenken over welk gedicht ik nu eigenlijk het mooiste vind.

Four Weddings and a Funeral

Hoewel er veel dichterstalent in Vlaanderen rondloopt, kies ik toch voor een Engelstalig gedicht: Funeral Blues van W.H. Auden. Ik leerde het kennen dankzij de film Four Weddings and a Funeral. Wel, bij deze leg ik vast dat op mijn begrafenis (waarop jullie hopelijk nog heel lang moeten wachten) dit gedicht te horen moet zijn.

Funeral Blues – W.H. Auden

Stop all the clocks, cut off the telephone
Prevent the dog from barking with a juicy bone
Silence the piano’s and with muffled drum
Bring out the coffin, let the mourners come

Let aeroplanes circle moaning overhead
Scribbling in the sky the message: he is dead
Put crêpe bows round the white necks of the public doves
Let the traffic policemen wear black cotton gloves

He was my North, my South, my East and West
My working week and my sunday rest
My noon, my midnight, my talk, my song
I thought that love would last for ever, I was wrong

The stars are not wanted now: put out every one
Pack up the moon and dismantle the sun
Pour away the ocean and sweep up the wood
For nothing now can ever come to any good

Heb jij een favoriet gedicht?