As We Speak # 12

roeselare, bloggersSoms heb ik het gevoel dat ik nog maar net weer aan het bloggen ben gegaan. Toch is dit intussen al de twaalfde As We Speak! Time flies when you’re having fun…

  • Reizen: de kogel lijkt door de kerk. Rusland werd afgevoerd, Zuid-Frankrijk werd afgevoerd. Polen is ons nieuwe zomerdoel. Met tussenstop in Berlijn. (Maar zolang er niets is geboekt, kan het nog alle kanten uit…) Alle tips over Polen zijn dus meer dan welkom!
  • Sport: Interessante tijden in de sport tegenwoordig. Serena moest helaas de duimen leggen voor de Spaanse Garbiñe Muguruza, maar ik hoop voor haar dat ze snel (bijvoorbeeld binnen enkele weken op Wimbledon…) nog een grandslam op haar palmares kan bijschrijven. (Waarmee ze op gelijke hoogte zou komen van mijn vroegere superheldin Steffi Graf) En ook het EK komt er bijna aan. Benieuwd hoe de Belgen het ervan af zullen brengen. (Om maar te zeggen: ik heb niet gesport. Alweer niet.)
  • Lezen: Zonder het te weten lazen we met de leesclub de Libris Literatuur Prijs. Jij zegt het van Connie Palmen heeft me verrast. Op een aangename manier. Verder las ik ook Offerlam van de Zuid-Afrikaanse Chanette Paul. Een érg goed boek waarin enkele verhaallijnen op meesterlijke wijze samenkomen. Absoluut een aanrader!
  • Eten: Regelmatig gaan eten deze maand. Iets wat we zo graag doen. Zo ontdekte ik Sale e Pepe én ging ik eten met enkele leuke blogdames (zie foto – het was weer een heel leuke avond!). Stilaan verval ik helaas ook wel in oude gewoontes. Quick en McDonald’s; het blijft een grote zwakte van mij.
  • Wat de komende tijd brengt: Voor het eerst in lang ga ik weer eens een festival onveilig maken. Samen met man en zus trek ik naar Werchter Classic. De meesten kijken uit naar Bruce Springsteen. Ik ben vooral benieuwd naar Lana Del Rey en Lionel Richie. En enkele weken daarvoor staat er een soort blogmeeting gepland met een heel fijne blogdame. Maar daarover misschien meer in de volgende!

Hoe gaat het met jullie?

Bloggers in het zonnetje

Het is altijd leuk om nieuwe bloggers te leren kennen. Om jullie daarbij een handje te helpen vind je hieronder links naar enkele leuke bloggers!

  • xBYME: De leuke en positieve blog van Yvonne. Met persoonlijke blogposts én speciale aandacht voor fotografie en beauty. Wie leuke fotografietips zoekt, gaat op haar blog zeker interessante items terugvinden. Lees bijvoorbeeld eens dit artikel!
  • The Dutch Notebook:Hier vind je leuke blogposts van de hand van Kelly over eten en lifestyle. Wat ik echter ook zo leuk aan haar blog vind, is dat ze heel open, eerlijk en persoonlijk durft schrijven. Van deze blogpost over trots zijn op jezelf werd ik echt wel even stil.
  • Happiness by Beaudine: Straf hoor, Beaudine schrijft élke dag een stukje op haar blog over alles wat ze leuk vindt. Heel leuk om te lezen vond ik deze blogpost over de agenda’s van Hema. Het kiezen van een agenda vind ik elk jaar weer een leuke bezigheid. (Al moet ik bekennen dat ik intussen al enkele jaren verslingerd ben aan de agenda’s van Moleskine)
  • Budgetella: Hier vind je leuke budget- en lifestyle gerelateerde onderwerpen. Omdat ik jaren in een dorp heb gewoond vond ik dit artikel leuk om te lezen. Heel wat items zijn heel herkenbaar. Voor sommige dingen is Kontich dan weer al veel te groot.
  • Marushilifestyle: De Rotterdamse Marsha volg ik al een tijdje. Een leuke, ontzettend mooie blog over heel diverse onderwerpen. Onlangs las ik bijvoorbeeld dit leuke stuk over de zes verslavingen van Marsha. Een aantal verslavingen (telefoon, bloggen) zou ik zeker kunnen overnemen in een soortgelijk stuk. Chocolade daarentegen is dan weer helemaal mijn ding niet!
  • Diyaata: De blog van Daisy. Ik was meteen geïntrigeerd door de naam van haar blog, blijkbaar is Diyaata Mandinka, een West-Afrikaanse taal. De betekenis zou ‘united, sweet & friendly’ zijn, drie zaken die de blog van Daisy ook uitstraalt! Veel herkenning vond ik in het stuk waarin ze beschrijft haar baan kwijt te zijn. Heb ik ooit zelf meegemaakt, dus ik snap helemaal hoe zij zich daarbij moet hebben gevoeld…
  • Naomi Dekker: De achttienjarige Naomi heeft een persoonlijke blog waarin ze schrijft over boeken, series, fotografie en andere dingen die ze zelf leuk vindt. Zelf zou ik nooit een tatoeage nemen, maar het hartje dat Naomi én haar zus lieten zetten vind ik wel mooi. Vooral het idee om samen dezelfde tatoeage te laten zetten vind ik wel mooi.
  • Life by Margje: Margje heeft in grote lijnen een beautyblog, maar je komt ook heel wat andere, diverse onderwerpen bij haar tegen. Dit blogbericht gaat over haarstijlen en haarkleuren. Knap dat zij zo vaak van kleur en kapsel durft veranderen. Ik draag mijn haar al tien jaar hetzelfde. Soms zou ik wel eens gewoon gek willen doen en voor iets compleet anders gaan.

Plaats in de comments gerust een link naar jouw leukste blogpost van de afgelopen weken, ik ben benieuwd!

 

 

 

 

Waarom Jan The Voice van Vlaanderen kan winnen

Twee op vier. Het had slechter gekund. Mijn favorieten Jimmy en Lola zijn door. Sophie en Robin moesten helaas vertrekken. Vrijdag komt er dus een finale tussen Jimmy, Lola, Gilles en Jan. Wie zal het halen? Moeilijk te voorspellen. Maar uiteraard doen we toch een poging…

Wie mijn favoriet is? Daar moet ik niet lang over nadenken. Jimmy was goed tijdens de blind auditions en ook de optredens erna heeft hij geen enkele keer teleurgesteld. Hij heeft zonder twijfel de mooiste en de beste stem uit het programma. En heet dat programma niet net The Voice Van Vlaanderen? Vraag is natuurlijk of Vlaanderen die logica gaat volgen.

Vlaanderen en de underdog

Waar Vlaanderen volgens mij op zal stemmen? Wij Vlamingen houden van de underdog. Van die persoon die net dat tikkeltje anders is. Think Peter Evrard. Jan blijkt goed te liggen bij de Vlamingen én bij coach Bart. Ik geloof dat dit ex-gemeenteraadslid in Willebroek een grote kans maakt om The Voice te winnen. Eigenlijk kan je daar ook niets op tegen hebben. Hij heeft een goede stem en op het podium voelt hij zich als een vis in het water. De meeste show komt van ouderdomsdeken Jan. En daar heb ik het gezegd: Jan is de oudste deelnemer van The Voice. 58 jaar maar liefst. En daar wringt het schoentje. Want de winnaar van The Voice, is dat niet per definitie een jonge, frisse verschijning?

En zo komen we toch nog uit bij Gilles en Lola. Gilles is jong en van het mannelijke geslacht en heeft daarom een streepje voor om te winnen. Moest dat het geval zijn, dan moet Lola niet wanhopen. Laura Tesoro eindigde ook op de tweede plaats en kijk waar zij het al gebracht heeft!

Je leest het… Eigenlijk weet ik helemaal niet waar het naartoe zal gaan. Als ik dan toch enkele luttele euro’s moet inzetten, zet ik mijn geld in op Lola. Al blijf ik hopen dat Vlaanderen vrijdagavond op Jimmy stemt.

Terug in de tijd met Disney # 4: The Jungle Book

Een onvergetelijke klassieker van Disney is zonder twijfel The Jungle Book. Een heerlijke herinnering aan mijn kindertijd! The Jungle Book werd gemaakt in 1967 maar kwam tijdens mijn kinderjaren opnieuw in de bioscoop. Een specialleke in de geschiedenis van Disney, want het was de laatste film waar Walt Disney himself aan meewerkte. Hij stierf nog tijdens het productieproces aan longkanker.

Wie kent het verhaal van Jungle Book niet? Wanneer panter Bagheera een baby in een mandje vindt, brengt hij het kind naar een roedel wolven. Zij noemen de jongen Mowgli en voeden hem op. Wanneer tijger Shere Kan terugkeert naar de jungle beslissen ze dat Mowgli niet bij hen kan blijven. Shere Kan haat immers mensen en wil Mowgli doden. Mowgli is echter niet van plan om de jungle zomaar te verlaten, dat is immers zijn thuis. Hij ontmoet op zijn tocht Baloe, de zorgeloze beer, die hem onder zijn hoede wil nemen. Maar hij komt ook de slechte slang Kaa tegen en de gekke apenkoning King Louie. Geen van de dieren kan hem ervan overtuigen dat hij toch beter af is in de mensenwereld. Maar wat denkt hij wanneer hij het bloedmooie meisje in het dorp ziet?

Ik heb de film vele keren gezien. Met mijn zusje, maar ook met mijn ouders. En ik ben er zeker van dat mijn pa, als hij dit leest, de hele dag spontaan het liedje van Baloe loopt te fluiten. “Als je van beren leren kan, van slimme beren leren kan, is dat iets wat je echt proberen moet…” Sorry paps! 🙂

Intussen loopt een nieuwe versie van The Jungle Book in de bioscoop. Een live-action-avonturenfilm in een regie van Jon Favreau. Heb jij hem al gezien? Een aanrader?

 

The Voice van Vlaanderen

De laatste jaren kunnen we ze niet meer wegdenken van het televisiescherm: de talentenjachten. Momenteel kan je op VTM weer naar The Voice Van Vlaanderen kijken. We zitten intussen al aan het vierde seizoen. En hoewel geen van de voorgaande edities een echte ster opleverde (Of heb jij nog veel gehoord van Glenn Claes, Paulien Mathues of Tom De Man?), blijven de kijkcijfers hoog. Omdat het ongelofelijk leuke en spannende televisie is. Intussen zitten we bijna aan de finale en blijven er in elk team nog twee kandidaten over.

Hoewel ik in het verleden al heb gemerkt dat pronostieken niet mijn sterkste kant zijn, waag ik toch opnieuw een gokje naar de overblijvende finalisten per team!

Team Bart: bij de immer enthousiaste Bart Peeters moeten we kiezen tussen ouderdomsdenken Jan en soulzangeres Robin. Hoewel Jan veel sympathie opwekt, ga ik hier toch voor Robin. Al blijft het raar om tussen deze twee te kiezen. Ik was er namelijk zeker van dat Bart de winnares van deze Voice in zijn team had met Lisa. Onbegrijpelijk dat zij vorige week de wedstrijd moest verlaten.

Team Bent: Kiezen tussen Gilles en Sophie kan ik met mijn ogen dicht. Sophie is een fantastische zangeres dus ik ga voluit voor haar. (Hoewel het ook een beetje een vreemd kind is…)

Team Natalia: Jimmy en Camille. Ook daar valt de keuze mij niet zwaar. Bij de Blind Auditions zong Jimmy Kiss van Prince. Dat had ik gespot bij een van de voorstukjes van het programma. Toen dacht ik nog “Welke mongool waagt zich daaraan, dat kan alleen maar foutlopen”. Maar wat was ik fout. Zijn Blind Audition was kiekevlees. Jimmy dus! (Zie ook bovenstaand filmpje)

Team Koen: Lola of Leen. Hier steekt niemand er echt bovenuit voor mij. Dus dan ga ik gevoelsmatig voor de lieve Lola.

Wordt vrijdag vervolgd! 20.35 u op VTM.

Ben je het met me eens of heb je andere favorieten?

Verbeelding Book Challenge #3

verbeelding book challenge, boeken, lezenTijd voor een nieuwe update van de Verbeelding Book Challenge 2016 van Kathleen waaraan ik deelneem. We zijn nu 21 mei, dat betekent dat ik een serieus tandje zal moeten bijsteken als ik het grootste deel van de puntjes van haar lijstje wil afvinken.

De voorbije maanden vinkte ik onderstaande puntjes al af:
5. een humoristisch boek : Het meisje in de rode jas
7. Een debuut (het eerste boek van de auteur in kwestie): Pogingen iets van het leven te maken
26. Een boek dat springt tussen verschillende tijdsperiodes (heden en verleden, verleden en toekomst, heden en toekomst, verleden en nog verder verleden…): Een man die Ove heet

Dankzij “Jij zegt het” van Connie Palmen (een boek dat ik las met onze leesclub) mag ik meteen twee items van de lijst halen:

9. Een boek waarin geestelijke gezondheid centraal staat
10. Een boek waarin de dood centraal staat

“Jij zegt het” vertelt het verhaal van het beroemdste liefdepaar uit de moderne westerse literatuur: Ted Hughes en Sylvia Plath. In tegenstelling tot de talloze biografieën waarin Plath  de status krijgt van martelares en Hughes verantwoordelijk wordt gehouden voor de zelfmoord van zijn vrouw, geeft Palmen in dit boek een stem aan Ted Hughes. Ze laat hem terugkijken op zijn gepassioneerde, maar ook getroebleerde huwelijk.

Ik had niet al teveel zin om een boek van Connie Palmen te lezen. Maar het moest dit keer. In tegenstelling tot sommige andere lezers hield ik wel van de schrijfstijl van Palmen, maar niet van de insteek van het boek. “Literaire lijkenpikkerij” schoot soms even door mijn gedachten, al doet dat het werk van Palmen mogelijk wat tekort. Toch blijf ik me wat ongemakkelijk voelen bij het lezen van een verhaal dat zogezegd de stem van Ted Hughes zou laten horen. Gebaseerd op een dichtbundel en biografieën. Maar of de man ook echt dacht wat Palmen schrijft, dat zullen we nooit weten. Lees hier Tiny haar recensie en ook Prinses schreef al over het boek.

Nog dankzij de leesclub mag ik ook nummer 15 afvinken:

15. Een boek geschreven door een auteur met Aziatische roots

Ik las “Lolita lezen in Teheran” van Azar Nafisi, een schrijfster met Iraanse roots die later weliswaar naar Amerika uitweek. Bij dit boek heb ik geen dubbele gevoelens. Ik vond het ronduit slecht. Literatuur over literatuur is sowieso een moeilijke, zeker als je de literatuur waarover in het boek wordt gesproken niet zelf hebt gelezen. Dan wordt het al snel saai en moeilijk verteerbaar. Dit boek had heel boeiend kunnen zijn maar was het helaas niet. Een gemiste kans.

Dat was het voor deze maand. Nu de zomer er stilaan aankomt, kijk ik al uit naar lezen op het terras in het zonnetje met een lekker glaasje rosé in de hand. Heerlijke vooruitzichten!

Hebben jullie veel gelezen de laatste maand? Leuke boekentips voor mij? 

Sale e Pepe; een kennismaking met quinoa

quinoa, italiaans, mozzarella, brugge

Gisteren was er een jarige in huis, hoera! Dat moest uiteraard gevierd worden, dus trokken we naar Sale e Pepe in hartje Brugge. Een klein en gezellig restaurant waar je de authentieke mediterraanse-Italiaanse smaken kan ontdekken. Een stukje Sicilië in de Kleine St. Amandstraat!

Kiezen is verliezen, zegt men wel eens. Bij mij is kiezen van een menukaart vooral stress. Ik ben geen gemakkelijke eter en alles wat maar een beetje exotisch is, jaagt me op culinair vlak angst aan. (Niet schrikken, maar tot voor kort was een lasagne zelfs te exotisch voor me)

Toch koos ik gisteren eens voor het onbekende: een heerlijk slaatje met tomaatjes, mozzarella en… quinoa! Mijn tafelgenoten kozen voor een gerecht met spaghetti met o.a. calamares en een bordje met gnocchi en vis (waarvan ik de naam helaas al vergeten ben…).

Het was mijn eerste kennismaking met Quinoa en dat smaakte zeker naar meer. Ik had de term al vaker horen vallen maar veel wist ik er eigenlijk niet van. Ik deed wat opzoekwerk en leerde het volgende:

  • De Inca’s teelden de quinoa ruim 5000 jaar geleden in het Andesgebergte
  • Quinoa is een leuke afwisseling voor rijst of pasta. Het is bovendien een plantaardige vleesvervanger
  • Quinoa is ideaal voor wie een glutenallergie heeft
  • Quinoa  heeft een hoog vezelgehalte, levert mineralen en vitaminen én bevat veel goede eiwitten

Ik las echter ook dat we tegenwoordig meer eiwitten opnemen dan we eigenlijk nodig hebben. Aardappelen en linzen zouden gelijkaardige gezondheidsvoordelen hebben maar zijn wel stukken goedkoper. Wat van Quinoa mogelijk de zoveelste gezondheidshype maakt. Wat ik echter niet kan ontkennen is dat het gewoon erg lekker was. Dit ga ik zeker nog eten!

Lust jij graag quinoa of vind je het maar niets? Heb je ooit al eens een gerechtje op je blog gepost met quinoa? Laat dan aub hier je link achter ter inspiratie!

 

[Mooie blogpost van BrAiN SpIRelLi] An Army That’s Lost Its Commander

We’re the Purple Army. An army that’s lost its Commander. Almost a month ago now. Our hearts are broken, but we’re still together and helping each other to pick up the pieces. The thought that we’re on a mission to spread not only the music, but also the love4oneanother helps to ease a fraction of […]

via An Army That’s Lost Its Commander — BrAiN SpIRelLi

There is just one more thing I would like to add*

Beloofd: de allerlaatste blogpost over het songfestival. Althans, voor dit jaar. In tegenstelling tot de voorbije jaren heb ik nu wel het grootste deel van de nummers kunnen horen of zien. Het was grotendeels huilen met de pet op,  al zaten er ook wel een paar pareltjes verstopt in de selectie.

Mijn mening strookt echter niet helemaal met die van de vakjury én publieksjury. De vakjury zou de overwinning aan Australië laten. Australië mag voor hen het EUROVISIE SONGFESTIVAL winnen. Begrijpe wie begrijpen kan. Toen ik de laatste keer in de atlas keek (ik moet bekennen dat dat wel al erg lang geleden is…), lag er zelfs nog geen hoekje van Australië in Europa. De televisiekijkers kozen dan weer voor Oekraïne.Over de deportatie van de Krim-Tartaren tijdens de jaren veertig door Stalin. Naast een draak van een nummer ook nog eens politiek gevoelig.

Vroeger was het toch stukken beter. Dat is niet alleen mijn mening, maar ook die van Tiny. Mijn favoriete jaar in de geschiedenis van Eurosong is zonder twijfel het jaar 2000. Het jaar waarin de Deense broers Jørgen en Noller als The Olsen Brothers wonnen met Fly on the Wings of Love. Dat jaar nam ook de Letse band Brainstorm deel, met My Star. Zonder twijfel mijn favoriete nummer uit de geschiedenis van Eurosong. Luister en geniet. (En probeer die kapsels en kledij even weg te denken)

Welk nummer is jou altijd bijgebleven?

* Uit de songtekst van “Fly on the Wings of Love”

Our twelve points go to… Belgium? #teamtesoro

Ze heeft dat goed gedaan gisteren. Laura Tesoro mag naar de finale in Stockholm! Op basis van wat ik al gehoord had, ging ik ervan uit dat Laura de finale wel zou halen. Gedachten uit puur patriottisme én een goed gevoel bij dat schattige meisje dat ooit nog het vriendinnetje van Guido in Familie speelde.

Gisterenavond keek ik, geheel onverwachts, toch naar de hele tweede helft van het songfestival. Er was geen patriottisme, noch favoritisme nodig om te weten dat What’s the Pressure zéker naar de finale mocht. Nee, moest. Want: de meeste muziek was ongelofelijk slecht. Niet matig, gewoon slecht! Een heel stel dramatisch jankende vrouwen en nog wat bizar uitziende mannen. Slechts drie acts konden ons helemaal of toch een beetje overtuigen: onze eigenste Laura, de Ierse Nicky Byrne (Hij kon me gisteren meer bekoren dan indertijd toen hij nog bij boysband Westlife zat) én de Deense jongens van Lighthouse X. Van mijn drie favorieten haalt enkele Laura de finale zaterdag. Onbegrijpelijk hoe de “Europeanen ” (enigszins relatief want ook Australië mag deelnemen) gekozen hebben.

Of toch wel: uiteraard stemmen we zaterdag ook een beetje voor onze Nederlandse buren hé! Go Douwe Bob!

Geloof jij in onze kansen?