brugge

Den Burgemèèster in Gevoar

peter de becker, toneel, theater, de camereSommige mensen houden niet van dialecten. Ik hoor niet tot die categorie. Ik vind onze Vlaamse dialecten geweldig charmant en hoop dat ze niet snel zullen verdwijnen. Ook theater in het dialect kan mij wel bekoren, al bestaat daarbij wel het risico dat het té plattekes wordt.

Vroeger ging ik wel eens naar het Echt Antwaarps Teater. Alle respect voor Ruud De Ridder. Hij heeft een op en top professioneel theater uit de grond gestampt dat bovendien ook nog eens zelfbedruipend is. Toch een krachttoer in ons Vlaamse culturele landschap. Ik hou van dat mooie, sappige Antwerps dat ze daar spreken.

Maar met dat Antwerps moet je in Brugge natuurlijk niet afkomen. Gelukkig biedt De Camere een West-Vlaamse alternatief. Dit weekend spelen ze Den Burgemèèster in Gevoar. (Wees blij dat ik blog en niet vlog. Mijn uitspraak is nog niet helemaal wat het moet zijn…) Ik deed een interview met de schrijver van het stuk, Peter De Becker. Dat artikel kan je deze week lezen in de krant. En wie 9, 10 of 11 juni wil gaan kijken kan tickets reserveren via decamere@gmail.com of 0497 29 90 92.

Hou jij van theater in je dialect?

Sale e Pepe; een kennismaking met quinoa

quinoa, italiaans, mozzarella, brugge

Gisteren was er een jarige in huis, hoera! Dat moest uiteraard gevierd worden, dus trokken we naar Sale e Pepe in hartje Brugge. Een klein en gezellig restaurant waar je de authentieke mediterraanse-Italiaanse smaken kan ontdekken. Een stukje Sicilië in de Kleine St. Amandstraat!

Kiezen is verliezen, zegt men wel eens. Bij mij is kiezen van een menukaart vooral stress. Ik ben geen gemakkelijke eter en alles wat maar een beetje exotisch is, jaagt me op culinair vlak angst aan. (Niet schrikken, maar tot voor kort was een lasagne zelfs te exotisch voor me)

Toch koos ik gisteren eens voor het onbekende: een heerlijk slaatje met tomaatjes, mozzarella en… quinoa! Mijn tafelgenoten kozen voor een gerecht met spaghetti met o.a. calamares en een bordje met gnocchi en vis (waarvan ik de naam helaas al vergeten ben…).

Het was mijn eerste kennismaking met Quinoa en dat smaakte zeker naar meer. Ik had de term al vaker horen vallen maar veel wist ik er eigenlijk niet van. Ik deed wat opzoekwerk en leerde het volgende:

  • De Inca’s teelden de quinoa ruim 5000 jaar geleden in het Andesgebergte
  • Quinoa is een leuke afwisseling voor rijst of pasta. Het is bovendien een plantaardige vleesvervanger
  • Quinoa is ideaal voor wie een glutenallergie heeft
  • Quinoa  heeft een hoog vezelgehalte, levert mineralen en vitaminen én bevat veel goede eiwitten

Ik las echter ook dat we tegenwoordig meer eiwitten opnemen dan we eigenlijk nodig hebben. Aardappelen en linzen zouden gelijkaardige gezondheidsvoordelen hebben maar zijn wel stukken goedkoper. Wat van Quinoa mogelijk de zoveelste gezondheidshype maakt. Wat ik echter niet kan ontkennen is dat het gewoon erg lekker was. Dit ga ik zeker nog eten!

Lust jij graag quinoa of vind je het maar niets? Heb je ooit al eens een gerechtje op je blog gepost met quinoa? Laat dan aub hier je link achter ter inspiratie!

 

De voordelen van West-Vlaanderen #1: een filevrij leven

Wie hier wel eens komt lezen, weet waarschijnlijk al dat ik vanuit Antwerpen de grote oversteek naar West-Vlaanderen heb gemaakt. Naar Brugge om precies te zijn. Heel soms durf ik daar wel eens over zuchten. Want het is hier gewoon veel moeilijker om een broodje te bestellen, moeilijker om je kerstboom lang te laten staan en moeilijker om leuke horecazaken te vinden. (Al zijn er op dat vlak zeker ook uitzonderingen)

Sommige dingen komen hier minder voor dan in Antwerpen. En daar ben ik dan weer minder rouwig om. File staat met stip op 1 als het gaat over dingen die ik niet mis. Als je van en naar Antwerpen moet, sta je namelijk constant in de file. Hier in West-Vlaanderen? Hier lijken we dat soms helemaal niet te kennen. Eens Gent voorbij, slaak ik meestal een zucht van verlichting. De kans dat ik dan nog stapvoets naar huis moet, is namelijk piepklein.

Beroepshalve moet ik echter ook in de rest van Vlaanderen zijn. En daar kom ik die file al vaak genoeg tegen. Gelukkig is er dan een leuke cd of een radioprogramma om me gezelschap te houden. Maar toch, we weten het allemaal: samen in de file; dat is helemaal niet gezellig! En daarom is het altijd heerlijk om richting Brugge te rijden.

Hebben jullie veel last van files?

Van spaghetti met mayonaise tot culinair genieten

bistro bruut, brugge, culinairFalderie was afgelopen woensdag jarig. Er wordt wel eens gezegd dat het onbeleefd is een dame naar haar leeftijd te vragen. Ik vermoed dat die regel niet telt voor vrouwen onder de dertig. Voorlopig mogen jullie mijn leeftijd dus nog wel weten: Falderie werd afgelopen woensdag 29. Wat meteen ook betekent dat ik nu mijn dertigste levensjaar ben ingegaan. Hopelijk volgen er dit jaar weer minstens evenveel leuke momenten als het vorige.

Het feestje met de vrienden (en familie uiteraard – nee nee ik vergeet jullie niet! ;-)) volgt pas volgende week, maar op mijn verjaardag zelf werd ik al door de man getrakteerd op een heerlijk etentje. Gelukkig voor hem – en voor mezelf – heb ik al een heuse transformatie ondergaan als het op eten aankomt. Ik verwees ooit al eens naar de fase waarin ik spaghetti met mayonaise at. Nu kan ik echter met de hand op het hart zeggen: Falderie lust tegenwoordig écht veel.

Het was dan ook echt genieten van een heerlijke menu bij Bistro Bruut in Brugge. Bruut is een kleine, klassevolle maar tegelijk ook heel gezellige zaak in hartje Brugge. We kozen voor de viergangenmenu en kregen onder andere paling, langoustine en patrijs op ons bord geserveerd. Een heel verfijnde en lekkere keuken. Ik kan jullie een bezoekje in Bistro Bruut alleen maar aanbevelen. Wij gaan zeker nog eens terug!

Vakantie thuis = uit eten gaan + lezen – veel lezen

ijs

Nog een paar dagen geduld en onze trip naar Luxemburg komt eraan.

Tot die tijd proberen we ons in eigen land te amuseren. En dat lukt aardig. Maar ook als een mens thuisblijft doet hij veel geld op tijdens de vakantieperiode. Onder het motto “we hebben vakantie, we moeten er toch wat van profiteren” gaan we vaak eten of aperitieven. Waar hebben we zoal gezeten:

Snoeperijen: Gelateria Da Vinci: volgens velen het beste ijs van Brugge. Ik moet toegeven dat het met gesmaakt heeft. Een spannende keuze maakt ik niet: het werd een bolletje vanille – mét dips! Ik kreeg intussen ook de tip om erover eens te proberen, dat gaat deze zomer ongetwijfeld nog gebeuren!

Aperitieven: 2be in de Wollestraat: voor de bierliefhebber. Niets voor mij dus, maar het is wel heel gezellig zitten. Cuvee Wijnbar: een pareltje. Voor de lekkerste wijnen moet je hier zijn. En het assortiment charcuterie is er heerlijk!

Eten: De Verbeelding: eenvoudige kost, maar écht lekker. D’Hoeve: de lekkerste steak van Brugge. Phare de Vie: gezellig en alitjd lekker!

Nu we thuis zijn en tijd hebben grijp ik gemakkelijker dan anders naar een boek. Volgende boeken heb ik al gelezen:

Dieper dan de doden van Tami Hoag: een thriller. Niet het soort boek waar ik snel naartoe zal grijpen, maar ik kreeg het cadeau van een vriendin. En ik was onder de indruk. Een steengoed, meeslepend boek.

Totaal door het dolle heen van Karen Joy Fowler: een verplicht boek want te lezen voor de boekenclub (wat ik – dit even ter zijde – echt ongelofelijk leuk en gezellig vind!) Ik ben beginnen lezen met hoge verwachtingen maar het was toch niet helemaal wat ik verwacht had.

Alle tips uiteraard steeds welkom hier. Hoe vergaat het jullie in de vakantieperiode?

Culinair genieten bij L.E.S.S.

Traditiegetrouw sloten we het jaar op het werk af met een etentje. En niet zomaar een etentje! We mochten vorige week zowaar aan tafel schuiven bij Bistro L.E.S.S., de nieuwe bistro van Gert De Mangeleer en Joachim Boudens van sterrenrestaurant Hertog Jan. En heerlijk dat we gegeten hebben: lekkere tapas, overheerlijke zeebaars en een chocoladedessert. (Ik ben wellicht een beetje gek, maar ik ben niet zo voor chocolade. Daar ben ik dan ook netjes vanaf gebleven, maar volgens de collega’s was ook dat erg lekker)

Et voila, alweer een kennismaking met een erg lekkere keuken! Niet iets om elke dag te gaan eten – de prijs, weet u wel… – maar een mooie herinnering. En wie weet, dat we bij een speciale gebeurtenis wel eens bij Hertog Jan gaan eten… L.E.S.S. heeft de interesse alvast gewekt!

Literatuurtip # 1: Bart Van Loo meets Napoleon

napoleon; bart van loo; brugse boekhandel

Eergisteren voor het eerst in de Brugse Boekhandel geweest. Wat we daar deden? De fijne mens Bart Van Loo kwam er zijn nieuwste boek voorstellen. “Napoleon. De schaduw van de revolutie”. Een fijne avond waarin Bart op meesterlijke wijze het publiek warm maakte om zijn nieuwste boek aan te kopen. Wat we uiteraard ook hebben gedaan. De bijna 500 pagina’s tellende  klepper ligt hier intussen ongeduldig op mij te wachten. Ik kijk ernaar uit.

En wie niet zo in Napoleon geïnteresseerd is, hoeft niet te wanhopen. Bart Van Loo heeft al heel wat titels op zijn palmares staan. Frankrijk is de gemeenschappelijke factor. Daaruit vertrekkende schreef hij ook al over koken (voor de vrouwen), seks (voor de mannen), chanson (voor iedereen. jong en oud. man en vrouw),… Een absolute aanrader!

De boeken van Bart zijn altijd al subliem geweest. Als verteller en podiumman heeft hij pas écht een ware metamorfose ondergaan. Ik was erbij toen hij een van zijn eerste optredens gaf, bij Vitalski thuis. Ik heb nog nooit iemand zo gestresseerd, zo bleek, zo vol stress gezien als Bart toen. Maar het moment dat het moest gebeuren, smolten al die twijfels en onzekerheden weg en stond hij daar. En zie hem nu. Een echt podiumbeest die de boel helemaal onder controle heeft. Knap.

P.s.: Hier vind je het portretinterview dat ik vorig jaar met hem deed voor De Streekkrant.