Tijd voor een nieuwe update van de Verbeelding Book Challenge 2016 van Kathleen waaraan ik deelneem. We zijn nu 21 mei, dat betekent dat ik een serieus tandje zal moeten bijsteken als ik het grootste deel van de puntjes van haar lijstje wil afvinken.

De voorbije maanden vinkte ik onderstaande puntjes al af:
5. een humoristisch boek : Het meisje in de rode jas
7. Een debuut (het eerste boek van de auteur in kwestie): Pogingen iets van het leven te maken
26. Een boek dat springt tussen verschillende tijdsperiodes (heden en verleden, verleden en toekomst, heden en toekomst, verleden en nog verder verleden…): Een man die Ove heet

Dankzij “Jij zegt het” van Connie Palmen (een boek dat ik las met onze leesclub) mag ik meteen twee items van de lijst halen:

9. Een boek waarin geestelijke gezondheid centraal staat
10. Een boek waarin de dood centraal staat

“Jij zegt het” vertelt het verhaal van het beroemdste liefdepaar uit de moderne westerse literatuur: Ted Hughes en Sylvia Plath. In tegenstelling tot de talloze biografieën waarin Plath  de status krijgt van martelares en Hughes verantwoordelijk wordt gehouden voor de zelfmoord van zijn vrouw, geeft Palmen in dit boek een stem aan Ted Hughes. Ze laat hem terugkijken op zijn gepassioneerde, maar ook getroebleerde huwelijk.

Ik had niet al teveel zin om een boek van Connie Palmen te lezen. Maar het moest dit keer. In tegenstelling tot sommige andere lezers hield ik wel van de schrijfstijl van Palmen, maar niet van de insteek van het boek. “Literaire lijkenpikkerij” schoot soms even door mijn gedachten, al doet dat het werk van Palmen mogelijk wat tekort. Toch blijf ik me wat ongemakkelijk voelen bij het lezen van een verhaal dat zogezegd de stem van Ted Hughes zou laten horen. Gebaseerd op een dichtbundel en biografieën. Maar of de man ook echt dacht wat Palmen schrijft, dat zullen we nooit weten. Lees hier Tiny haar recensie en ook Prinses schreef al over het boek.

Nog dankzij de leesclub mag ik ook nummer 15 afvinken:

15. Een boek geschreven door een auteur met Aziatische roots

Ik las “Lolita lezen in Teheran” van Azar Nafisi, een schrijfster met Iraanse roots die later weliswaar naar Amerika uitweek. Bij dit boek heb ik geen dubbele gevoelens. Ik vond het ronduit slecht. Literatuur over literatuur is sowieso een moeilijke, zeker als je de literatuur waarover in het boek wordt gesproken niet zelf hebt gelezen. Dan wordt het al snel saai en moeilijk verteerbaar. Dit boek had heel boeiend kunnen zijn maar was het helaas niet. Een gemiste kans.

Dat was het voor deze maand. Nu de zomer er stilaan aankomt, kijk ik al uit naar lezen op het terras in het zonnetje met een lekker glaasje rosé in de hand. Heerlijke vooruitzichten!

Hebben jullie veel gelezen de laatste maand? Leuke boekentips voor mij? 

In januari sprak ik jullie al over de Verbeelding Book Challenge waaraan ik zou deelnemen. Februari is qua lezen een barslechte maand geweest. Stilaan kruip ik echter uit het dal en begin ik terug naar een leuk boek te grijpen.

Eens kijken welke items ik in de Verbeelding Book Challenge mag afvinken…

5. een humoristisch boek

26. Een boek dat springt tussen verschillende tijdsperiodes (heden en verleden, verleden en toekomst, heden en toekomst, verleden en nog verder verleden…)

Pogingen iets van het leven te maken las ik voor de website Womenation. Het is het dagboek van de 83-jarige Hendrik Groen die een Amsterdamse bejaardentehuis onveilig maakt. Groen (of wie er ook achter het pseudoniem schuilgaat…) geeft een humoristische inkijk in zijn leven. Of hoe puntje 5 werd afgevinkt. (In tegenstelling tot Sabrina vond ik het niet zo’n goed boek. Weinig kans dat ik de opvolger zal lezen.

Een man die Ove heet las ik voor onze leesclub. Wat mij betreft kan dit boek ook tellen voor puntje 5. Hoewel het boek her en der wat grimmig was, zat er ook ongelofelijk veel humor in. Een prachtig boek, dat ik op één dag heb uitgelezen. (Ik beken: er zat wat tijdsdruk achter, maar het was ook gewoon ongelofelijk goed!) De auteur, Frederik Backman, switcht regelmatig van heden naar verleden – en weer terug.

Wie nog op zoek is naar een leuk boek om te lezen: ik ben momenteel bezig met Pauwblauw van Rosanne Hawke. Over een Pakistaans meisje dat onterecht wordt beschuldigd van blasfemie (godslastering). Een intriest maar wondermooie boek.

Hoe vergaat het lezen jullie?