Slapen in tijden van corona

annick ruyts, de slapelozen, vrt, slapen, corona Leven in tijden van corona, winkelen in tijden van corona, werken in tijden van corona… Die verduivelde COVID-19 heeft toch een serieuze invloed op ons leven. Bij heel wat mensen heeft de hele affaire ook invloed op hun slaappatroon. Heel wat Belgen slapen sowieso niet goed, maar de angst en onzekerheid van de laatste weken verergert dat alleen maar.

(Ook) op dat vlak ben ik een zondagskind. Het type dat al ligt te slapen net voordat haar hoofd het kussen raakt. Ik kan makkelijk voor de televisie in slaap vallen om dan naar boven te gaan en meteen verder te slapen. Zet me in een auto, bus of trein en ik slaap gegarandeerd. De laatste weken heb ik het iets moeilijker om goed te slapen. Ik betwijfel echter of dat veel te maken heeft met corona, maar eerder met de zwangerschap.

Tips van Annick Ruyts

Anyway, vorige week verscheen er in De Zondag een artikel over slapen en tips van Annick Ruyts. (Het programma De Slapelozen is opnieuw te bekijken via VRT NU) Hieronder kan je dat opnieuw lezen. En vergeet niet: morgen kunnen jullie online de nieuwste De Zondag weer lezen.

In normale tijden slaapt een op drie Belgen slecht of te weinig. In deze tijdens van coronamaatregelen ligt dat aantal een stuk hoger. Ervaringsdeskundige Annick Ruyts kent het probleem maar al te goed.

“Vijf jaar lang had ik last van zware insomnia. De laatste maanden volgde ik slaaptherapie en langzaam begon ik betere nachten te hebben”, blikt Annick Ruyts terug. “Het was een broos evenwicht, dat intussen weer weg is. Deze ongeziene coronacrisis zorgt voor angst en piekeren. En laat dat nu net twee factoren zijn die onze slaap niet bevorderen. Vooral bij nachtelijk gepieker lijkt alles veel zwaarder. Ons leven is nu vol onzekerheid en angst. Van slapen komt niet veel in huis. Ik neem aan dat zelfs goede slapers wakker liggen in deze tijden”. Nochtans is goed slapen momenteel uiterst belangrijk. “Slapen is de beste manier om voor jezelf en je gezondheid te zorgen. Door voldoende te slapen, zorg je voor een sterk immuunsysteem dat je beschermt tegen infecties. Het is daarnaast ook belangrijk om je veerkracht, mentale weerbaarheid en gevoel voor humor op pijl te houden”.

Sinds het programma De Slapelozen heeft Annick een warme band met slaapexperte Inge Declercq. Samen met haar lijstte ze enkele tips op. “Ten eerste, blijf ook je dag verzorgen. Daar speelt omgaan met licht een cruciale rol: kom buiten, al is het maar je hoofd regelmatig eens uit het venster steken of op je terras gaan staan. Zorg daarnaast voor korte momenten van lichaamsbeweging, gaande van trappen lopen tot een wandeling. En zoek bovenal afleiding van de aanhoudende stroom van zorgen. Kijk eens niet naar het nieuws, maar luister naar muziek, speel een gezelschapsspel of lees een boek”.

Hoewel Annick alle mogelijke technieken kent, toch valt het haar ook nu moeilijk. “Wat me wel helpt is het visualiseren van leuke momenten. Denk aan een etentje of een leuke reis en probeer je alle details terug voor te stellen. Daar wordt ik rustig van. En probeer ook een positieve mindset te hebben. Het is niet gemakkelijk, maar er zijn zoveel dingen die we wél nog hebben. Laat ons op al het positieve focussen en besef vooral: je bent niet alleen”.

Het programma De Slapelozen is opnieuw te bekijken op VRTnu. In april verschijnt “De Kracht van slapen. Een goede nachtrust start overdag” van Inge Declercq bij Uitgeverij Pelckmans.

Slaap jij goed tijdens deze periode?

En toen werd ze dik…

Gewicht heeft me nooit bovenmatig geïnteresseerd. Omdat ik er ook nooit problemen mee had. Ik ben niet dun, maar ik weeg zeker ook niet teveel. Mijn BMI is perfect gezond en ik heb me altijd goed in mijn vel gevoeld. Soms zeggen mensen wel eens dat ik zo’n goed figuur heb, maar die liegen een beetje, want ik zie toch wel wat buikvet of dikke billen. Of ik ben gewoon te streng voor mezelf, dat kan natuurlijk ook. Om maar te zeggen: gewicht is hier nooit een issue geweest en ik heb altijd frieten gegeten en cola gedronken alsof ik dringend twintig kilo moest bijkomen.

De sumoworstelaar

Maar de tijden zijn veranderd. Ik ben zwanger en er zit een klein jongetje in mijn buik. Dat kleine jongetje blijft echter niet klein en dat merkt mijn weegschaal. Want jawel, ik heb intussen een weegschaal gekocht. En niet elke dag, maar toch enkele keren per week ga ik daarop staan. Om vervolgens een zenuwinzinking te krijgen. Daarnet was het weer zover: tegenover anderhalve week geleden is er bijna twee kilo bij. En dat zorgt voor paniek. Ik ben al serieus over de helft, maar ik moet nog wel eventjes. In mijn eigen beeldvorming zie ik er intussen al uit als een sumoworstelaar.

Zwanger is niet dik?

Mijn lief vindt dat ik overdrijf. En serieus overdrijf. Maar hij is een man. En mannen lijken anders naar dit gegeven te kijken dan vrouwen. “Maar ge zijt zwanger, dat is niet dik zijn, dat hoort er gewoon bij”. Misschien is dat wel waar, maar zo voelt het niet. Ik word stilaan moddervet. Gelukkig vooral mijn buik. Armen, benen en gezicht lijken toch nog een beetje gespaard te blijven. Maar het cijfer op mijn weegschaal is meedogenloos.

Bye bye aperitief

Nog even en ik moet bevallen. Dan komen er “spontaan” enkele kilo’s uit. Maar niet alles vermoed ik. En wat dan? Zij die nooit gesport heeft, zal moeten beginnen sporten? Ik zie het nog niet meteen gebeuren. Maar het zal moeten. Terwijl ik vooral zin heb om hele aperitiefsessies te houden en opnieuw te drinken. En opnieuw frieten te gaan eten in de Quick eens die corona wat is gaan liggen. Maar het zal even water en brood worden…

Ervaringsdeskundigen, wat moet ik doen?

As We Speak #20 – Coronatimes

taart, jarig, verjaardag Het is intussen bijna drie jaar geleden dat ik mijn laatste As We Speak schreef. Drie jaar en heel wat veranderingen later ben ik er weer. In een heel speciale tijd overigens. De laatste twee weken zitten we grotendeels binnen, in ons eigen huis. Corona, waar ik eerst nog eerder luchtig over deed, heeft een veel grotere impact dan we – of ik toch – op het eerste zicht konden vermoeden. Hier gaan we dan:

Reizen

Daar kunnen we voorlopig een grote streep door trekken. Reizen is eventjes niet mogelijk omwille van corona en dat is jammer. Doorgaans maken we in de zomervakantie met twee een reisje. Omwille van de zwangerschap beslisten we om tijdens de Paasvakantie en weekje naar Italië te trekken, op bezoek bij mijn tante. In Italië is de situatie een pak erger dan hier. Zij gingen al veel eerder in quarantaine en het einde lijkt daar nog lang niet in zicht. Dat tripje kunnen we dus maar best vergeten. Hopelijk is ons kleintje een stil en braaf kind. Misschien kunnen we dan tegen het einde van de zomer toch even naar daar?

Werken

De voorbije jaren combineerde ik drie jobs. Mijn fulltime job, het freelance werk én een flexijob. Ook hier voel ik een serieuze impact van corona. Doorheen de week werk ik als sales. De voorbije twee weken zag ik dan ook al mijn afspraken geannuleerd worden. Gelukkig zijn er wel mogelijkheden om door te werken. We zoeken alternatieven, bereiken onze klanten via Teams en telefoon én ik kan voor een keer ook eens wat ander werk doen binnen het bedrijf. Komende week staat er bijvoorbeeld een interview gepland voor een van onze magazines. Het freelance werk gaat ook door. Weliswaar wat aangepast. Zoals je enkele dagen geleden al kon lezen, verschijnen we voorlopig even enkel digitaal. Steun ons en maak tijdelijk mee die switch. Binnen enkele weken kan je de krant gewoon weer op papier gaan halen. Mijn flexijob daarentegen is een ander verhaal. Ik werk al vele jaren op zondag in Café Hopper in Antwerpen. Zoals jullie weten zijn alle cafés en restaurants dicht. De vraag is maar of ik nog terug zal kunnen gaan. Mogelijk heeft corona mijn zwangerschapsverlof serieus vervroegd.

Televisie

Zoveel tijd extra is er eigenlijk niet. Ik ben best druk bezig met het werk. Bovendien wisselen we hier telkens een rustige week af met een drukkere week. Tijdens die drukke week wordt er ook gespeeld, geknutseld en getekend (al ben ik in die laatste twee absoluut niet goed). Toch zijn er een paar programma’s waar ik wekelijks wel naar uit kijk. The Blacklist (donderdagavond – ZES) staat daarbij met stip op 1. Op zondag volgde ik de voorbije weken Over Water (nog te bekijken op VRT NU). Nu dat afgelopen is, kijk ik trouw naar FBI (zondagavond – VIJF).

Mentale gemoedstoestand

Op een leuke manier gek ben ik altijd al geweest. Daar heeft corona niets aan veranderd. Maar verder gaat het uitstekend hier. Ik merk dat veel mensen het moeilijk hebben met wat er allemaal gebeurt of net niet gebeurt. De angst om besmet te raken of iemand te besmetten is ook alomtegenwoordig. Gelukkig gaan we er hier op een gezonde manier mee om. In het dagelijks leven ben ik altijd al positief ingesteld geweest en dat lukt me nu ook zonder moeite. Uiteraard is het niet altijd fijn dat onze bewegingsvrijheid beperkt is, dat we niet zomaar eens naar familie of vrienden kunnen rijden,… Maar ik besef dat dat maar tijdelijk is en vind intussen rust en plezier in huis. Mijn lief verjaarde in deze periode. We konden niet uit eten gaan maar haalden wel een lekkere taart en hadden ook een fijne dag. We zijn niet alleen, iedereen zit in hetzelfde schuitje.

Hoe gaat het met jou?

De laatste De Zondag voor even…

de zondag, tatyana beloy, supertips, supastar Op zondag neem ik in Delhaize altijd een exemplaar van De Zondag mee. Het is een jarenlange gewoonte van me, al van voor ik zelf ook voor De Zondag schreef. Misschien bent u ook wel een trouwe lezer en haalt u wekelijks de krant bij de supermarkt of de bakker. Een bizarre dag, want vandaag is het voor eventjes de laatste papieren krant. Digitaal gaan we wel verder. Corona heeft ook onze krant in zijn greep. Hier legt onze directeur redactie, Pascal Kerkhove uit waarom we even niet meer op papier verschijnen. Vanaf volgende week zal De Zondag wel nog altijd digitaal te raadplegen zijn.

Vandaag staat de krant helemaal in het teken van corona. Enkele hartverwarmende projecten worden in de aandacht gezet. Zo sprak ik met Lars Block van restaurant Zoen die de actie #feedthenurses opzette. Samen met enkele andere – helaas momenteel gesloten – restaurants kookt hij elke dag voor het personeel van ziekenhuizen en mensen uit de zorg. Chapeau! Laat ons hen na de coronacrisis ook steunen door in de verschillende restaurants te gaan eten. Zoveel verhalen, zoveel helden. Ook de wekelijkse rubriek met tips ziet er vandaag even anders uit. Bedankt Tatyana Beloy en Leesfee Emy voor de fijne tips.

Volgende week lezen we gezamenlijk opnieuw, maar dan enkel digitaal. Hier kan je jouw editie kiezen. Laat ons hopen dat we het normale leven weer snel kunnen opnemen en dat we weer gauw een papieren krant in handen kunnen houden.

Geniet van je zondag en hou het veilig.

Corona-update: het einde is nabij

Ik zie paniek en hysterie rondom mij. Mensen die oprecht bang zijn om ziek te worden, mensen die hun sociaal leven in duigen zien vallen, mensen die opeens wel erg met zichzelf geconfronteerd worden, mensen die opeens lijken te beseffen dat ze zich vragen moeten stellen bij hun relatie. De corona-lockdown zorgt er immers voor dat we opeens 24 u op 24 u samen moeten leven. Zonder pauze, zonder ontsnapping.

Dat zit hier gelukkig meer dan goed. Ik zou nergens liever opgesloten willen zijn dan hier thuis, bij hem. Dat sociale leven, dat komt wel weer terug. ’t Is even vervelend, maar dat is het einde van de wereld niet. Voor een confrontatie met mezelf heb ik ook geen schrik. Ik ben best wel fijn gezelschap voor mezelf. Bang zijn om ziek te worden heb ik ook niet. Even leek het erop dat ik tot de risicogroep behoorde, maar dat is gelukkig het geval niet. Bovendien heb ik een gezonde dosis fatalisme in mij: wat komen moet, zal komen, geen ontsnappen aan. Dat betekent niet dat ik niet voorzichtig ben. Dat ben ik wel. Maar niet panisch. We kunnen maar doen wat we kunnen doen. En gezond eten.

En toen werd het erger

Maar gisteren ging het licht toch even uit. Ik voelde de paniek even komen. Quick kondigde aan al zijn restaurants tijdelijk te sluiten. Slik. En tot overmaat van ramp volgde McDonald’s niet lang daarna. Nee, ik ben niet zo’n typische zwangere vrouw die niet van fastfood kan afblijven. Ik ben zo’n vrouw die verslingerd is aan fastfood. Met of zonder baby in de buik. Dus werden het gisterenavond frietjes in de oven. Het laatste pak uit de Carrefour. En toen was de paniek weer over. This is not a goodbye, it’s a #seeyousoon.

Met wat heb jij het het meest moeilijk?

Geboortekaartje gezocht

Ik kondigde het onlangs al aan: wij doen aan gezinsuitbreiding en mogen binnen enkele maanden een (hopelijk) lief jongetje verwelkomen. Dat wordt meestal aangekondigd met een geboortekaartje.

Daarvan hadden we gehoopt het bij onze werkgever te kunnen laten drukken. Gegarandeerd verzekerd van een goede service en kwaliteit. Helaas. Omdat je nooit zeker weet wanneer zo’n kleintje eraan komt én omdat er in de zomer ook een collectief verlof is waarbij er niet gedrukt wordt, zullen we een andere piste moeten onderzoeken.

Vol goede moed surfte ik al eens online op zoek naar een leverancier van geboortekaartjes. Het aanbod is echter gigantisch. Zoveel vragen: laten we iemand ontwerpen en drukken we apart, kiezen we voor een website waar je het kaartje kiest en standaardinfo kan aanpassen,…

Zoveel vragen, zoveel mogelijke antwoorden. Gelukkig is er een online community met heel wat kennis en ervaring.

Dus ik richt me graag tot jullie: wat zouden jullie doen? Iemand goede ervaringen met bepaalde partijen of bedrijven? Links naar blogposts met leuke tips?

Verse groenten en fruit à volonté

Ik hou me al enkele dagen in. Alles gaat over corona, iedereen spreekt over corona/covid-19. Ons leven is toch nog boeiend genoeg om het over andere dingen te hebben? Maar de supermarktbezoeken van de laatste dagen hebben me toch overstag doen gaan.

Hallucinante taferelen zijn het. De lege rekken in onze supermarkten. Alsof de Derde Wereldoorlog is uitgebroken. Nochtans is het nergens voor nodig. Er zijn geen enkele aanwijzingen dat we met een voedseltekort gaan geconfronteerd worden. Toch heeft de hysterie heel wat mensen in de greep en begint een grote groep met het hamsteren van conservenblikken, pasta en…wc-papier. Allemaal levensnoodzakelijke middelen uiteraard.

Het is echter bijzonder om te zien dat de afdeling fruit en groenten er relatief rustig bij ligt. Verse groenten en fruit zijn in deze crisis blijkbaar niet onze prioriteit. Karren vol met producten die nog maanden kunnen goed houden, maar geen blinkend appeltje of rijp druifje in de karren.

Het klopt: we mogen niet meer kussen (behalve met ons lief – er zijn grenzen aan alles), we mogen geen handen meer geven, we gaan niet meer op café of restaurant,… We doen alles om niet besmet te raken en niet verder te besmetten. Dat moeten we vooral blijven doen. En hopen dat we hier snel uit raken en we weer naar ons vertrouwde, drukke leventje terug kunnen. Maar lieve mensen, vergeet ook niet voor je eigen gezondheid te zorgen. Want gezond eten zorgt er ook voor dat we minder snel ziek worden. Laat die bonen in tomatensaus dus nog even in je kast staan en waag je leven nog één keer naar de supermarkt voor een verse bussel worteltjes. Uw lijf zal u dankbaar zijn.

Zijn jullie al aan het hamsteren geslagen?

Getest: pannenkoeken van Dr. Oetker

Pannenkoeken, wie lust ze niet graag? Voor mij staat het symbool met de vele uitstapjes in mijn kinderjaren naar Brasserie Pauwels in Knokke. Of voor de verse pannenkoeken die in de familie werden gemaakt en gegeten. Ook mijn lief maakt heerlijke, verse pannenkoeken. Altijd genieten. En altijd met bruine suiker, confituur of choco erop vind ik maar niks.

Zelf heb ik nog nooit pannenkoeken gemaakt, maar eten kan ik ze als de beste. Pannenkoeken worden hier altijd vers gemaakt. Recent kreeg ik echter de kans van The Insiders om de bakmixen van Dr. Oetker te testen. Bij die bakmixen vond ik ook eentje voor pannenkoeken.

Zo gezegd zo gedaan. Ik was braaf dus kreeg ik op een avond Dr. Oetker pannenkoeken. We waren wat sceptisch tegenover het concept. Een cakemix ok, maar pannenkoeken? Het resultaat was verrassend goed. Je smaakt wel een beetje verschil met echte pannenkoeken, al kan de suiker daarin wel wat verdoezelen. (Ik hou van véél suiker op mijn pannenkoek). Test geslaagd voor Dr. Oetker. We leerden wel dat je met één ding moet rekening houden: de pannenkoeken die je met deze mix bakt, moet je ook meteen opeten. We hadden er enkele teveel. Die warmde ik de volgende dag op en dat was heel wat minder geslaagd.

Verse pannenkoeken of ga je toch voor de bakmix?

De naamkeuze: Theo Elio?

Niets zo moeilijk als het vinden van een naam voor je toekomstig kind. Een meisje, dat zou niet zo moeilijk zijn geweest, want daar hadden we meteen een gezamenlijk idee voor de naam. Een jongen heeft echter heel wat meer voeten in de aarde.

Weinig mooie jongensnamen

Het is niet zo dat we het helemaal met elkaar oneens zijn, integendeel. Over de meeste namen zijn we het eens: die vinden we gewoon niet zo heel erg mooi. Af en toe kwamen we wel eens verschillen tegen. Maar meestal waren we het wel eens. Vrij snel kwamen we op een lijstje met een vijftal namen. Maar de knoop doorhakken, dat was een stuk moeilijker. Uiteindelijk moet dat kind de rest van zijn leven met onze keuze verder. Lang stond Louis op nummer 1, maar helemaal overtuigd was ik toch niet. Mijn zus was dan weer rechtstreeks verantwoordelijk voor het meedogenloos killen van de naam Leo. Nochtans een heel mooie naam, maar ik heb het liedje van Leowafels nog altijd niet helemaal uit mijn hoofd…

Vlaams-Waalse verschillen

Zoals ik eerder al vermeld heb kom ik zelf uit Vlaanderen en mijn vriend uit Wallonië. Dat zorgde toch voor enkele no-gos wat betreft de naamkeuze voor ons toekomstig kind

De ene hond is de andere niet: zo was er die ene naam die bij hem en zijn Franstalige vrienden goed werd bevonden, maar die bij mij onverbiddelijk de vuilbak in ging. In Vlaanderen wordt die specifieke naam immers geassocieerd met de naam van een…hond. No way, dat ik mijn kind een hondennaam geef
Té Frans of té Nederlands: Kees bestaat niet in Wallonië en Arnaud ziet er voor mij te Frans uit. Arno was daarentegen wel een optie, een mooi Belgisch compromis
Politieke gevoeligheden: mijn kind Elio noemen zou nooit in me opkomen, maar Theo vind ik daarentegen wel echt een mooie naam. Voor mij was dat lang nummer 1. In Wallonië worden er echter niet altijd de meest positieve associaties gemaakt. Exit Theo dus.

We zijn er klaar voor…

Wat de naam betreft dan toch. Heel wat andere vraagtekens staan wel nog open. Maar die naam, dat zit wel snor. Zolang er niets gedrukt staat, kan alles uiteraard nog veranderen…

Vind/Vond jij het ook zo moeilijk? Of zou jij meteen een leuke jongensnaam weten?

Bekeken: Over Water

De voorbije jaren keek ik vaak naar Amerikaanse reeksen, maar ik begin te merken dat Vlaanderen ook steeds sterkere televisiereeksen aflevert die gemakkelijk de strijd met buitenlandse concurrenten kunnen aangaan.

Vorig jaar maakten we voor het eerst kennis met het personage van John Beckers in de reeks Over Water. Een has-been tv-presentator die verslaafd was aan gokken en drank en zichzelf daar steeds meer in verloor. Wanneer hij in dienst gaat in het havenbedrijf van zijn schoonvader is het hek echter helemaal van de dam. Een reeks met steengoede acteurs en een ijzersterk verhaal.

Seizoen 1 sleepte me van begin tot einde mee en dat lukt nu ook goed met serie 2. Gemist? Geen probleem want je kan de afleveringen momenteel nog op de website van één bekijken of je koopt seizoen 1 en seizoen 2 via bol.com.

Welke serie is zeker het bekijken waard?