covid-19

Training Day

Ik ben intussen stilaan de tel kwijt geraakt, maar ik vermoed dat we stilaan week 4 van de quarantaine ingaan, niet? Hoe gaat het intussen met jullie?

Hier loopt het allemaal wel goed. Stilaan kom ik er wel in, in deze nieuwe manier van leven en werken. Af en toe komt de opstandigheid wel eens boven. Zoals gisteren. Na een hele week niet buiten komen, had ik ongelofelijk veel zin in een frietje. Zo gezegd, zo gedaan. We trokken samen naar de frituur. Maar daar… mocht ik niet binnen! Hoewel ik de maatregelen en het nut ervan heel goed begrijp, was dat er toch eventjes teveel aan. Niet dat het op zich veel uitmaakt, maar ik wilde verdomme ook even de geur van vette frieten opsnuiven. De frieten hebben mij daardoor toch even wat minder gesmaakt en ik tel de dagen af dat ik weer naar onze vertrouwde friturist mag om een lekkerder bakje friet te halen.

Mijn job speelt zich voor een groot stuk in de auto af. Veel verplaatsingen, vaak ook file. Corona zorgt ervoor dat ik dagelijks van thuis uit werk, wat een serieuze impact heeft op het aantal beschikbare uren per dag. Ook ’s avonds is er veel meer vrije tijd. En aangezien het nog geen weer is om tot middernacht buiten te zitten – en ik die fles rosé sowieso nog even moet laten staan – is er weer tijd om nieuwe series te ontdekken.

De laatst nieuwe serie die we hier volgen is Training Day, tegenwoordig elke donderdag te zien op ZES. Gebaseerd op de gelijknamige film blijkbaar, waar de roekeloze superflik de baan op moet met een groentje. Ik heb nog altijd geen Netflix, maar deze serie kunnen we toch een klein beetje bingewatchen, aangezien ZES elke donderdag meerdere afleveringen tegelijk op ons los laat. De intellectuele meerwaardezoeker zal er niet meteen mee aan zijn trekken komen, maar Training Day staat wel garant voor een avondje televisie kijken zonder al teveel nadenken.

Hoe gaat het met jou? En waar kijk jij zoal naar?

As We Speak #20 – Coronatimes

taart, jarig, verjaardagHet is intussen bijna drie jaar geleden dat ik mijn laatste As We Speak schreef. Drie jaar en heel wat veranderingen later ben ik er weer. In een heel speciale tijd overigens. De laatste twee weken zitten we grotendeels binnen, in ons eigen huis. Corona, waar ik eerst nog eerder luchtig over deed, heeft een veel grotere impact dan we – of ik toch – op het eerste zicht konden vermoeden. Hier gaan we dan:

Reizen

Daar kunnen we voorlopig een grote streep door trekken. Reizen is eventjes niet mogelijk omwille van corona en dat is jammer. Doorgaans maken we in de zomervakantie met twee een reisje. Omwille van de zwangerschap beslisten we om tijdens de Paasvakantie en weekje naar Italië te trekken, op bezoek bij mijn tante. In Italië is de situatie een pak erger dan hier. Zij gingen al veel eerder in quarantaine en het einde lijkt daar nog lang niet in zicht. Dat tripje kunnen we dus maar best vergeten. Hopelijk is ons kleintje een stil en braaf kind. Misschien kunnen we dan tegen het einde van de zomer toch even naar daar?

Werken

De voorbije jaren combineerde ik drie jobs. Mijn fulltime job, het freelance werk én een flexijob. Ook hier voel ik een serieuze impact van corona. Doorheen de week werk ik als sales. De voorbije twee weken zag ik dan ook al mijn afspraken geannuleerd worden. Gelukkig zijn er wel mogelijkheden om door te werken. We zoeken alternatieven, bereiken onze klanten via Teams en telefoon én ik kan voor een keer ook eens wat ander werk doen binnen het bedrijf. Komende week staat er bijvoorbeeld een interview gepland voor een van onze magazines. Het freelance werk gaat ook door. Weliswaar wat aangepast. Zoals je enkele dagen geleden al kon lezen, verschijnen we voorlopig even enkel digitaal. Steun ons en maak tijdelijk mee die switch. Binnen enkele weken kan je de krant gewoon weer op papier gaan halen. Mijn flexijob daarentegen is een ander verhaal. Ik werk al vele jaren op zondag in Café Hopper in Antwerpen. Zoals jullie weten zijn alle cafés en restaurants dicht. De vraag is maar of ik nog terug zal kunnen gaan. Mogelijk heeft corona mijn zwangerschapsverlof serieus vervroegd.

Televisie

Zoveel tijd extra is er eigenlijk niet. Ik ben best druk bezig met het werk. Bovendien wisselen we hier telkens een rustige week af met een drukkere week. Tijdens die drukke week wordt er ook gespeeld, geknutseld en getekend (al ben ik in die laatste twee absoluut niet goed). Toch zijn er een paar programma’s waar ik wekelijks wel naar uit kijk. The Blacklist (donderdagavond – ZES) staat daarbij met stip op 1. Op zondag volgde ik de voorbije weken Over Water (nog te bekijken op VRT NU). Nu dat afgelopen is, kijk ik trouw naar FBI (zondagavond – VIJF).

Mentale gemoedstoestand

Op een leuke manier gek ben ik altijd al geweest. Daar heeft corona niets aan veranderd. Maar verder gaat het uitstekend hier. Ik merk dat veel mensen het moeilijk hebben met wat er allemaal gebeurt of net niet gebeurt. De angst om besmet te raken of iemand te besmetten is ook alomtegenwoordig. Gelukkig gaan we er hier op een gezonde manier mee om. In het dagelijks leven ben ik altijd al positief ingesteld geweest en dat lukt me nu ook zonder moeite. Uiteraard is het niet altijd fijn dat onze bewegingsvrijheid beperkt is, dat we niet zomaar eens naar familie of vrienden kunnen rijden,… Maar ik besef dat dat maar tijdelijk is en vind intussen rust en plezier in huis. Mijn lief verjaarde in deze periode. We konden niet uit eten gaan maar haalden wel een lekkere taart en hadden ook een fijne dag. We zijn niet alleen, iedereen zit in hetzelfde schuitje.

Hoe gaat het met jou?

Verse groenten en fruit à volonté

Ik hou me al enkele dagen in. Alles gaat over corona, iedereen spreekt over corona/covid-19. Ons leven is toch nog boeiend genoeg om het over andere dingen te hebben? Maar de supermarktbezoeken van de laatste dagen hebben me toch overstag doen gaan.

Hallucinante taferelen zijn het. De lege rekken in onze supermarkten. Alsof de Derde Wereldoorlog is uitgebroken. Nochtans is het nergens voor nodig. Er zijn geen enkele aanwijzingen dat we met een voedseltekort gaan geconfronteerd worden. Toch heeft de hysterie heel wat mensen in de greep en begint een grote groep met het hamsteren van conservenblikken, pasta en…wc-papier. Allemaal levensnoodzakelijke middelen uiteraard.

Het is echter bijzonder om te zien dat de afdeling fruit en groenten er relatief rustig bij ligt. Verse groenten en fruit zijn in deze crisis blijkbaar niet onze prioriteit. Karren vol met producten die nog maanden kunnen goed houden, maar geen blinkend appeltje of rijp druifje in de karren.

Het klopt: we mogen niet meer kussen (behalve met ons lief – er zijn grenzen aan alles), we mogen geen handen meer geven, we gaan niet meer op café of restaurant,… We doen alles om niet besmet te raken en niet verder te besmetten. Dat moeten we vooral blijven doen. En hopen dat we hier snel uit raken en we weer naar ons vertrouwde, drukke leventje terug kunnen. Maar lieve mensen, vergeet ook niet voor je eigen gezondheid te zorgen. Want gezond eten zorgt er ook voor dat we minder snel ziek worden. Laat die bonen in tomatensaus dus nog even in je kast staan en waag je leven nog één keer naar de supermarkt voor een verse bussel worteltjes. Uw lijf zal u dankbaar zijn.

Zijn jullie al aan het hamsteren geslagen?