brussel

Tour de BxL: Mano à Mano

pizza, mozzarella, elsene, mano à mano Je hebt mensen die alles eten, je hebt mensen die moeilijker zijn wat betreft eten… en dan heb je mij nog. Of althans, zo was ik vroeger toch. Ik heb mijn ouders op zijn minst enkele grijze haren bezorgd omwille van mijn eetgedrag. Spruitjes, boontjes, tomaatjes… Geen enkel probleem. Maar vanaf het eventjes buiten het normale ging, was ik niet meer mee.

Niet het normale, dat was voor mij ook bijvoorbeeld spaghetti en pizza. Pas toen ik een jaar of twintig was heb ik dat leren eten. Ik geef nog altijd de voorkeur aan een lekkere steak of een goede vol-au-vent. De Italiaanse keuken is nog altijd niet mijn favoriet, al kan ik een goede pizza of pasta intussen gelukkig wel appreciëren.

Onlangs deed ik op dat vlak een mooie ontdekking in Brussel. Samen met enkele vrienden gingen we eten in Mano à Mano in Elsene. Er kwamen heel wat lekkere gerechten op tafel. Ik hield het bij een relatief eenvoudige pizza met mozzarella di Bufala. Héérlijk! Het restaurant is bovendien gelegen op een heel gezellig pleintje. Het was nog mooi weer, dus we hadden een fantastische avond op het mooie terras. Hier zien ze me zeker nog terug.

Nog goede tips voor een lekkere Italiaan?

Tour de BxL: Green Lab

green lab, brussel, gin Voor wie het nog niet wist: ik woon intussen in Brussel. In de hoofdstad. Al blijft dat voor een Antwerpenaar natuurlijk stiekem Antwerpen. Maar ’t is hier goed. Ik leer de stad langzaamaan wat kennen. Af en toe neem ik jullie hier graag eens mee op ontdekkingstocht.

Vandaag starten we dicht bij mijn deur. Als het tijd is voor de aperitief wanneer ik thuis kom, dan durven mijn voeten wel eens enkele meters afdwalen. Op een paar meter van mijn deur vind je namelijk Green Lab. Heerlijk om een bar zo dicht bij huis te hebben én het is bovendien ook een leuke plek om te vertoeven.

Nieuwe dingen ontdekken is leuk. Maar nog leuker is het wanneer je ergens binnen komt en de barman of barvrouw schenkt spontaan je drankje. Ons appartement heeft geen echt terras, maar dat thuisgevoel vinden we dus op het terras bij Green Lab. Ik ga voor een glaasje rosé, maar als je van gin houdt ben je hier helemaal aan het goede adres. Check zeker ook eens de cocktails van het huis, want die zijn altijd creatief, lekker én mooi.

Heb jij een leuk café bij je in de buurt – en stap je er regelmatig binnen? (Leuke adresjes, laat maar komen!)

Hoe veilig zijn onze luchthavens?

barcelona, luchthaven Een tijdje terug trokken we op citytrip naar Barcelona. Wat een prachtige stad! Maar daar wil ik het in deze blogpost nog even niet over hebben. We vertrokken zaterdagochtend in de luchthaven van Zaventem en keerden maandagavond terug vanop de luchthaven van Barcelona. En daar gebeurde telkens iets waar ik echt van schrok. Of beter gezegd: er gebeurde iets niet en daar schrok ik van.

In deze tijden van terreur verwacht je grondige controles in de luchthavens. Onze bagage werd ook degelijk gecontroleerd, zowel in Zaventem als in Barcelona. Daarover niets te klagen dus: traditiegetrouw stond ik weer voor schut met twee verschillende sokken aan… Ook de flesjes water gingen zonder pardon de vuilbak in. En ik ben officieel drugsvrij verklaard.

Onze identiteit daarentegen werd helemaal niet gecontroleerd. Noch in Zaventem, noch in Barcelona werd naar onze identiteitskaart gevraagd. Als mijn lieve moeder met mijn ticket op de luchthaven had gestaan, had ze zonder problemen de vlucht kunnen nemen. Dat zou uiteraard geen ramp zijn omdat zij niets op haar kerfstok heeft. Maar wat als niet mijn moeder, maar wel een voortvluchtige crimineel met mijn tickets zou willen vertrekken? Ik vind het beangstigend om te ontdekken hoe nonchalant hiermee wordt omgegaan…

Heb jij onlangs gevlogen en moest je je identiteitskaart wel of niet tonen?

Toch in Brussel: Lianne La Havas

De vreselijke gebeurtenissen in Parijs hebben enkele dagen ook het leven in onze hoofdstad platgelegd. Op 23 november zouden we normaal gezien naar Lianne La Havas gaan kijken in de AB. Door de aanslagen werd het concert echter uitgesteld.

Maar uitstel is gelukkig geen afstel. Gisteren trok ik nieuwsgierig naar Brussel. Nieuwsgierig want: op vraag van mijn zusje hadden we tickets gekocht, maar eigenlijk heb ik geen enkele plaat van Lianne La Havas al echt beluisterd. Behalve “Age” kon ik geen enkel nummer van de Britse zangeres opnoemen.

Het voorprogramma hebben we helaas gemist, maar dat kon ons niet zoveel deren: het was Lianne La Havas waar we voor kwamen. En zij stelde niet teleur. Een genre plakken op haar muziek vind ik moeilijk. Pop? Soul? Jazz? Wat maakt het ook uit: ze zong geweldig, pakte het publiek helemaal in en zag er bovendien erg schattig uit. Ik bleek overigens ook heel wat nummers onbewust toch te hebben opgepikt.

Lang geleden dat ik nog zo’n goed concert heb gezien!

Wat was jouw laatste concert? Een aanrader?

Achteraf: Maceo Parker in Bozar

Afgelopen woensdag trok ik met de zus en Stefanie naar het optreden van Maceo Parker in Bozar in Brussel. We keken er echt naar uit. (Al moet ik toegeven dat ik de dag zelf geen zin had: vroeg op, rit naar Brussel,… Maar dat had werkelijk geen invloed op wat ik nu verder ga vertellen.)

We zagen Maceo Parker eerder al: jaren geleden op het Cactus Festival in Brugge (toen ik nog geen speciale band met de stad en haar inwoners had), enkele jaren geleden eveneens in Bozar en volgens mij nog eens ooit ergens. (Caroline, help me eens: als muzikant bij Prince? Of in de Arenbergschouwburg?) Telkens was het een grandioos feest. Ongelofelijk hoeveel ritme en funk die kerel in zijn lijf heeft. Telkens verbaasden we er ons over.

En daarom was ik zo teleurgesteld. Omdat niets van dat euforische gevoel na eerdere optredens er nog was. De show was rommelig, het pakte niet en ik telde af naar het einde. Dat kwam niet omdat ik voordien al niet veel zin had. Ook mijn twee gezellen waren achteraf niet positief. Iets positiever dan ik, maar dat is normaal. Want zij zijn hevige fans. En dat soort fans krijg het moeilijk over hun lippen dat een optreden echt slecht was. 🙂 Hoe het komt? Geen idee. De leeftijd misschien? De goede man is er al 72. Misschien hoeft hij niet meer op een podium te staan. Of misschien hadden we gewoon pech en had hij een slechte dag.

Zonde van mijn 45 euro. Exit Maceo Parker. Ik koester de mooie herinneringen, maar een nieuwe afspraak komt er niet meer.

P.s.: foto’s nemen met smartphone geeft niet altijd mooie beelden..

Op de planning: Maceo Parker

Op een schone lentedag ontdekte ik de muziek van zijne purpelen hoogheid. Blikseminslag. Fanatieke fan geboren. Intussen zijn we tien jaar verder en is de wervelende passie wat gaan liggen. Al blijft hij de allergrootste (figuurlijk uiteraard). Maar ik hoef niet meer zo nodig élk nieuw nummer of élke obscure bootleg ontdekken. In die fanatieke periode ontdekten we (we want na enkele jaren werd ook mijn zusje door het virus aangestoken. en zoals dat gaat: zij werd nog fanatieker…) ook een van de vele getalenteerde muzikanten van dien kleine: Maceo Parker. Een steengoede saxofonist.

Goeie ouwe Maceo (van bouwjaar 1943!) zagen we intussen al een keer of drie aan het werk. Morgen wordt onze vierde keer: in de Brusselse Bozar. Een feestje om naar uit te kijken. En om achteraf ongetwijfeld over te denken: verdomme toch, hoe doet die kerel het?! Meer dan dubbel zo oud en toch was hij na drie uur optreden minder moe dan al die jonkies die voor zijn podium stonden te dansen!

Hoe zit dat bij jullie? Dwalen jullie wel eens van je favoriete artiest naar diens muzikanten?

Muziektip: Vaya Con Dios

Leuke opdracht voor De Streekkrant en De Zondag onlangs: ik mocht in Brussel Dani Klein van Vaya Con Dios gaan interviewen. Heel fijn, te meer omdat het een van de laatste kansen zal zijn geweest om Dani Klein te spreken. Na jaren touren zet ze immers definitief een punt achter Vaya Con Dios.

En nu, lieve mensen, komt het beschamende deel: ik kende Vaya Con Dios uiteraard van naam, maar ik besefte ineens dat ik geen enkel – maar dan ook geen enkel – nummer van hen kon opnoemen… Een paar dagen later had ik dat gat in mijn cultuur gelukkig gedicht. Al snel kwam ik erachter dat ik heel wat nummers toch kende, maar dat ik gewoon niet wist dat het van Vaya Con Dios was. Wat een pareltjes! Daarom een beetje reclame: ter gelegenheid van het afscheid brengt de platenfirma nog een laatste plaat uit: de cd + dvd Thank you all! Misschien een leuk idee voor onder de kerstboom?

Ik vraag me nu af: zou ik nog veel van die gaten in mijn cultuur hebben? Kans is groot, niet? Hebben jullie onlangs nog van die overbekende artiesten voor het eerst ontdekt?