werk

De voordelen van West-Vlaanderen #1: een filevrij leven

Wie hier wel eens komt lezen, weet waarschijnlijk al dat ik vanuit Antwerpen de grote oversteek naar West-Vlaanderen heb gemaakt. Naar Brugge om precies te zijn. Heel soms durf ik daar wel eens over zuchten. Want het is hier gewoon veel moeilijker om een broodje te bestellen, moeilijker om je kerstboom lang te laten staan en moeilijker om leuke horecazaken te vinden. (Al zijn er op dat vlak zeker ook uitzonderingen)

Sommige dingen komen hier minder voor dan in Antwerpen. En daar ben ik dan weer minder rouwig om. File staat met stip op 1 als het gaat over dingen die ik niet mis. Als je van en naar Antwerpen moet, sta je namelijk constant in de file. Hier in West-Vlaanderen? Hier lijken we dat soms helemaal niet te kennen. Eens Gent voorbij, slaak ik meestal een zucht van verlichting. De kans dat ik dan nog stapvoets naar huis moet, is namelijk piepklein.

Beroepshalve moet ik echter ook in de rest van Vlaanderen zijn. En daar kom ik die file al vaak genoeg tegen. Gelukkig is er dan een leuke cd of een radioprogramma om me gezelschap te houden. Maar toch, we weten het allemaal: samen in de file; dat is helemaal niet gezellig! En daarom is het altijd heerlijk om richting Brugge te rijden.

Hebben jullie veel last van files?

#Boostyourpositivity: Work-Life Balance

“Hoe houd jij al die bordjes in de lucht”, luidt de tweede vraag van Boostyourpositivity. Het nieuwe thema gaat over werk en het combineren van je werk met je privéleven.

Ik las heel wat verhalen over minder gaan werken, hoe moeilijk werk met leven te combineren is, hoe lastig het is om bepaalde keuzes te maken. In mijn leven gaat het allemaal vrij eenvoudig. Dat komt vooral omdat ik erg makkelijk kan loslaten. Ik wil niet krampachtig alle bordjes in de lucht houden. Als er eentje valt, dan valt er eentje. Perfectie bestaat niet en dat hoef ik ook niet per se na te streven. In elk leven moet je keuzes maken. Dat is misschien niet altijd gemakkelijk, maar eens je een keuze hebt gemaakt moet je daar ook naar leven. En niet teveel achterom kijken.

Af en toe krijg ik wel eens te horen: “je hebt geen kinderen. Natuurlijk is het voor jou gemakkelijk. Ik heb het veel moeilijker dan jij, want ik moet mijn kind(eren) opvoeden“. Dát, lieve mensen, werkt als een rode lap op een stier bij mij. Natuurlijk is het “drukker” als je kinderen hebt. Natuurlijk gaat daar veel energie, liefde en aandacht naartoe. Maar ik geloof niet dat je leven moeilijker wordt wanneer je beslist kinderen op de wereld te zetten. Dat wordt het natuurlijk wel als je alle activiteiten die je daarvoor deed, wil blijven aanhouden. Maar daar gaat het volgens mij net om: keuzes maken zodat je niet constant het gevoel hebt tegen de windmolens te vechten.

Mijn leven loopt gezellig druk. Maar al wat ik nu doe, zou ik niet meer kunnen doen als ik een baby had. Omdat het gewoon niet te combineren is. Ik heb een leuke, drukke fulltime job. Maar daarnaast werk ik ook als freelancer. Dat staat momenteel op een iets lager pitje, maar wekelijks schrijf ik toch nog altijd enkele kleine stukjes. En daarnaast werk ik ook vaak een dagje bij in de horeca. Mijn werkweek bestaat dus uit heel wat meer uren dan een fulltime. Omdat werken ook gewoon leuk kan zijn. Soms vloek ik wel eens op mijn drukke schema, maar dan vraag ik me af: “wat zou ik willen opgeven?“. En dan is het antwoord – op dit moment – heel duidelijk: liefst niets. Ik werk graag en de jobs die ik doe, doe ik graag.

Daarnaast moet ook het huis in orde blijven en wil ik quality time met de man, familie en vrienden. En er zijn nog zoveel dingen die ik ook nog zou willen doen. Maar een dag telt maar 24 uur. Er is veel te koop in de wereld, maar extra tijd hoort daar helaas niet bij.

Dood aan cc en bcc!

De vakantie is voorbij en iedereen is weer aan het werk. Dat is duidelijk merkbaar als je je mailbox opent. En het moet er even uit: er is iets dat me mateloos irriteert. En de hele wereld lijkt wel in hetzelfde bedje ziek. De allerslechtste “uitvinding” aan de mail is wellicht het balkje waar je andere personen in cc kan plaatsen. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar ik kan amper een mail openen of er staat wel minstens één iemand in cc. En waarom eigenlijk?

Ik moet bekennen: ik durf me er ook wel eens aan bezondigen. En dat moet stoppen. Ik ging geen goede voornemens maken dit jaar, maar met dat voornemen breek ik nu alvast. Mijn goede voornemen voor 2015: dood aan cc (en bcc! – zo mogelijk nóg erger. Want dat is gewoon vals!) Ik plaats vanaf nu niemand meer in cc. Ook een mail moet persoonlijk blijven en dat kan niet als Jan en klein Pierke meeleest. En als ik vind dat mijn mail meerdere mensen aanbelangt, dan plaats ik die bij “Aan/To”. Benieuwd of me dat zal lukken! En jullie, hoe gaan jullie met dat soort zaken om?

P.s.: Misschien is de slechtste uitvinding niet cc of bcc, maar de mail op zich?!