boostyourpositivity

#boostyourpositivity

danone

Lieve medebloggers,

wat baal ik op dit moment. Want ik zit in Antwerpen en jullie zitten in Gent. En jullie zijn je daar op dit eigenste moment waarschijnlijk lekker aan het amuseren op de blogbrunch van #boostyourpositivity. Terwijl ik een slordige zestige kilometer verder sta te werken. Wat ik overigens ongelofelijk graag doe, maar nog liever had ik daar nu met jullie staan kletsen. Nieuwe mensen leren kennen, en de leuke dames die ik al ken opnieuw zien. Verdomme he!

Liefste mensen van Danone en Walkie Talkie, laten we een deal sluiten: volgend jaar opnieuw en ik beloof dat ik dan gewoon vrij neem. Boost die Positivity daar nog maar is goe mensen!

Hopelijk tot op een andere gelegenheid!

#Boostyourpositivity: maar ik heb geen kinderen! #overdefamilie

Boostyourpositivity is stillekesaan aan het uitbollen. Net zoals vorige editie volgt er ook nu weer een ongetwijfeld gezellige brunch in Gent. Ik had er zo graag opnieuw bij geweest, net als vorige keer. Helaas; die dag moet ik werken… Ik ga de dag zelf toch eens goed vloeken en ben in gedachten bij jullie.

Kleine teleurstelling ten huize Falderie over het laatste thema van deze Boostyourpositivity: Kids. Het sluit de kinderlozen onder de bloggers toch een beetje uit…

Ik zag echter bij onder andere Kelly en Julie dat ze het thema wat ruimer hebben genomen. Kinderen heb ik niet, maar een familie natuurlijk wel.

De onze is vrij klein: zowel moeder als vader zijn enig kind. Dat betekent: geen neven en nichten, geen nonkels en tantes. Maar dat heb ik eigenlijk nooit gemist. Ik heb namelijk een zus, en aan dat mormeltje heb ik meer dan mijn handen vol. (Graptje he zusje!;-)) Ik woon intussen al een jaar of twee in Brugge, ver weg van Kontich, waar mijn familie woont. We hebben daaruit geleerd dat afstand eigenlijk maar relatief is. Want hoewel ik intussen honderd kilometer verder woon, zien we elkaar steeds meer. Zo trok ik vorig week met mijn mama naar de Press Days van Global Image en ga ik volgende week dinsdag hopelijk met mijn zusje naar het concert van Lianne La Havas in de AB. (Maar daar zal staatsveiligheid zich eerst even over moeten buigen vrees ik) Met mijn pa nam ik dan weer onlangs het vliegtuig, en dat bleek voor hem veel vlotter te gaan dan een ritje met de bus. En dan mag ik uiteraard mijn grootouders niet vergeten. Maar ik weet niet of ik daar veel over mag vertellen, want bv. moeke is niet zo tuk op al dat “blokken” (Waarmee ze bloggen bedoelt. Maar wát dat juist is, dat gaat er moeilijk in!) ’t Zijn allemaal (figuurlijk) dikke schatten en ik zou ze niet kunnen missen!

Gaan jullie naar de blogbrunch?

#boostyourpositivity: My body, me & Kate Moss

Danone en #boostyourpositivity willen het deze keer hebben over het thema Body.

Een paar dagen geleden wist ik nog niet wat ik hierover kon vertellen. Dat is eigenlijk nog niet helemaal veranderd. Over mijn lichaam heb ik weinig speciaals te melden. Ik heb er geen haat-liefde verhouding mee, ik ben niet diep ongelukkig over kromme tenen of rare oren en natuurlijk zou ik hier en daar misschien wel eens iets willen veranderen.

Als ik eens mag dromen… Ik zou er best willen uitzien als Kate Moss. Ik vind Kate Moss een ongelofelijk aantrekkelijke vrouw. Zelfs als ze dronken is, drugs snuift of aan het scheiden is, ziet ze er nog ongelofelijk glamorous uit. Het enige nadeel: om zo’n lichaam te krijgen als dat van La Moss moet je er veel voor over hebben. Ik heb best discipline, maar als ik lees wat Kate Moss allemaal moet doen om er zo strak uit te zien: haar gezicht wassen met gekookte melk, pro-biotische yoghurt eten… Of misschien eerder: niets eten, roken, coke snuiven en champagne of vodka drinken.

U leest het al: een lijf zoals dat van Kate Moss zal niet voor in dit leven zijn. Daar ben ik niet gedisciplineerd genoeg voor en bovendien ben ik ook niet zo zelfdestructief. Maar echt rouwig ben ik daar niet om. Ik zit goed in mijn vel, ben gelukkig én ik ben gezond. Ik let erop dat er niet teveel kilo’s bij komen, maar ik zal lekker eten ook niet laten staan om me op konijneneten te storten. Daar moet ik Bart Peeters gelijk in geven.

Ik blijf dus gewoon mezelf. En misschien maar beter ook. Want zolang je blij bent met wie je bent, moet je jezelf vooral niet hardnekkig proberen veranderen. En hoewel ik de dunne benen, het mooie haar en de sexy buik van Kate Moss wel zou willen, denk ik stiekem dat zij misschien wel heel erg blij zou zijn met mijn mooie borsten… 😉

#boostyourpositivity : Yoga for the People

Met #BoostYourPositivity werd een nieuw thema aangesneden: Body. Ik zag al enkele persoonlijke, eerlijke getuigenissen verschijnen. En foto’s. Ik ben er nog niet helemaal uit wat ik jullie wil vertellen over dit thema. Ik heb geen speciale verhalen of vervelende complexen. Ik zit over het algemeen goed in mijn vel, dus wat kan je dan voor zinnigs vertellen? Maar het thema loopt nog even door, dus ik heb nog tijd.

Ik schrijf nog steeds voor de Streekkrant en de Zondag. Vandaag maakte ik een stukje over het benefietevent van Yoga For The People in het Antwerpse Sportpaleis. Op zondag 1 november verenigen heel wat Vlaamse yogastudio’s zich voor een grootschalige benefietactie ten voordele van Artsen Zonder Grenzen. Zondagnamiddag staat er een heel programma te wachten op de yogaliefhebbers. Er is onder andere een yogasessie van anderhalf uur en een optreden van Jean Bosco Safari. Een mooi initiatief om met jullie te delen vond ik! Deelname kost slechts vijftien euro én je steunt er een goed doel mee!

Zondag moet ik werken, ik kan dus helaas niet gaan. “Helaas?” denkt u nu misschien. Ik heb de laatste tijd al af en toe overwogen om yoga nog eens te proberen. Onder andere toen ik over online Adriene las bij Prinses. Maar dat zou bij mij niet werken. Op elk moment thuis yoga kunnen doen, dat is me wat te vrijblijvend. Uiteindelijk zou het erop neerkomen dat ik het altijd uitstel naar een beter moment. Idealiter ga ik samen met iemand naar de yoga. Sociale controle, weet-u-wel… Toen ik nog in Antwerpen woonde, deed ik al eens een poging. Ik trok met twee vriendinnen wekelijks naar de yoga. Dat ging een tijdje goed. Al duurde de après-yoga meestal langer dan de yoga zelf. Na een tijdje zijn we echter afgehaakt. Bij de enge blessures, bij mij vooral verveling.

Maar ik zou het nog eens willen proberen. Ik denk dat het vooral kwestie is van een goed yogacentrum te vinden waar er niet te zweverig wordt gedaan. Want dan haak ik af. Met de mind zit het goed, ik wil vooral “voeding” aan mijn body geven. Want ooit hoorde ik dat yoga eigenlijk ook gewoon sport kan zijn…

Weet er iemand een goede yogaleraar in Brugge? Doen jullie aan yoga?

#Boostyourpositivity: Work-Life Balance

“Hoe houd jij al die bordjes in de lucht”, luidt de tweede vraag van Boostyourpositivity. Het nieuwe thema gaat over werk en het combineren van je werk met je privéleven.

Ik las heel wat verhalen over minder gaan werken, hoe moeilijk werk met leven te combineren is, hoe lastig het is om bepaalde keuzes te maken. In mijn leven gaat het allemaal vrij eenvoudig. Dat komt vooral omdat ik erg makkelijk kan loslaten. Ik wil niet krampachtig alle bordjes in de lucht houden. Als er eentje valt, dan valt er eentje. Perfectie bestaat niet en dat hoef ik ook niet per se na te streven. In elk leven moet je keuzes maken. Dat is misschien niet altijd gemakkelijk, maar eens je een keuze hebt gemaakt moet je daar ook naar leven. En niet teveel achterom kijken.

Af en toe krijg ik wel eens te horen: “je hebt geen kinderen. Natuurlijk is het voor jou gemakkelijk. Ik heb het veel moeilijker dan jij, want ik moet mijn kind(eren) opvoeden“. Dát, lieve mensen, werkt als een rode lap op een stier bij mij. Natuurlijk is het “drukker” als je kinderen hebt. Natuurlijk gaat daar veel energie, liefde en aandacht naartoe. Maar ik geloof niet dat je leven moeilijker wordt wanneer je beslist kinderen op de wereld te zetten. Dat wordt het natuurlijk wel als je alle activiteiten die je daarvoor deed, wil blijven aanhouden. Maar daar gaat het volgens mij net om: keuzes maken zodat je niet constant het gevoel hebt tegen de windmolens te vechten.

Mijn leven loopt gezellig druk. Maar al wat ik nu doe, zou ik niet meer kunnen doen als ik een baby had. Omdat het gewoon niet te combineren is. Ik heb een leuke, drukke fulltime job. Maar daarnaast werk ik ook als freelancer. Dat staat momenteel op een iets lager pitje, maar wekelijks schrijf ik toch nog altijd enkele kleine stukjes. En daarnaast werk ik ook vaak een dagje bij in de horeca. Mijn werkweek bestaat dus uit heel wat meer uren dan een fulltime. Omdat werken ook gewoon leuk kan zijn. Soms vloek ik wel eens op mijn drukke schema, maar dan vraag ik me af: “wat zou ik willen opgeven?“. En dan is het antwoord – op dit moment – heel duidelijk: liefst niets. Ik werk graag en de jobs die ik doe, doe ik graag.

Daarnaast moet ook het huis in orde blijven en wil ik quality time met de man, familie en vrienden. En er zijn nog zoveel dingen die ik ook nog zou willen doen. Maar een dag telt maar 24 uur. Er is veel te koop in de wereld, maar extra tijd hoort daar helaas niet bij.

#boostyourpositivity: Breakfast. “A Cola a Day…”

Boostyourpositivity is opnieuw gestart en daar lijkt iedereen in blogland erg blij mee te zijn. Falderie houdt enorm van dit soort initiatieven, dus uiteraard doen we weer mee. Deze week staat #boostyourpositivity in het teken van ontbijt en ochtendroutines. Here we go!

Het verleden

In een nog niet zo ver verleden ging ik door het leven als Miss Coca Cola. Geloof me, als er iemand Coca Cola rijk heeft gemaakt, ben ik het. Jaren terug vertrok ik vaak vroeg naar het werk en ontbeet ik dagelijk met…cola. Geen brood, geen cornflakes, alleen maar cola.Ik zie jullie ongelovige blikken en ik hoor jullie afkeuring. Het was inderdaad een slechte gewoonte en ik ben gelukkig afgekickt. Toch zal ik Cola nooit helemaal afzweren, maar ik heb de dagelijkse portie geminderd naar één blikje per dag – en nooit meer als ontbijt.

Het heden

Intussen ziet mijn ochtend er ietsje anders uit. Ik heb de – volgens sommigen – hatelijke gewoonte om lekker lang te snoozen. Heerlijk vind ik dat; zo lekker traag wakker worden. Het gaat zelfs zo ver dat ik mijn wekker vaak bewust een half uur (of een uur) vroeger zet, om het gevoel te hebben dat ik nog lekker wat kan blijven liggen.

Als ik er dan eindelijk ben uitgeraakt, ga ik – al netjes aangekleed – naar beneden voor het ontbijt. Bijna altijd ligt er al een vers brood op de keukentafel te wachten. Als ik geluk heb, is er ook een appelsientje geperst. Afhankelijk van hoe lang ik heb liggen snoozen, neem ik mijn tijd voor het onbijt. We kijken eens op de nieuwssites, ik lees wat blogs, beantwoord al wat mails of we praten gewoon gezellig samen. Ontbijt is meestal een boterhammetje of twee met kaas/ham/… en een boterhammetje met een stuk chocolade of iets zoets. Mijn sportvoornemens liggen intussen al een week of twee aan de kant, maar in die gedachten stel ik mij ontbijt anders voor; een potje yoghurt en een stuk fruit. Al moet het kunnen om af en toe ook eens te zondigen, nietwaar?!

In een ideale wereld zou ik ook nog eens boterhammen smeren voor ’s middags of groentjes klaarmaken, maar in praktijk is daar zelden nog tijd voor. Gelukkig hebben we ’s middags cola/Quick/niets eten/…!

En voila, den Boostyourpositivity is bij deze ook hier weer gestart!