Niets zo moeilijk als het vinden van een naam voor je toekomstig kind. Een meisje, dat zou niet zo moeilijk zijn geweest, want daar hadden we meteen een gezamenlijk idee voor de naam. Een jongen heeft echter heel wat meer voeten in de aarde.
Weinig mooie jongensnamen
Het is niet zo dat we het helemaal met elkaar oneens zijn, integendeel. Over de meeste namen zijn we het eens: die vinden we gewoon niet zo heel erg mooi. Af en toe kwamen we wel eens verschillen tegen. Maar meestal waren we het wel eens. Vrij snel kwamen we op een lijstje met een vijftal namen. Maar de knoop doorhakken, dat was een stuk moeilijker. Uiteindelijk moet dat kind de rest van zijn leven met onze keuze verder. Lang stond Louis op nummer 1, maar helemaal overtuigd was ik toch niet. Mijn zus was dan weer rechtstreeks verantwoordelijk voor het meedogenloos killen van de naam Leo. Nochtans een heel mooie naam, maar ik heb het liedje van Leowafels nog altijd niet helemaal uit mijn hoofd…
Vlaams-Waalse verschillen
Zoals ik eerder al vermeld heb kom ik zelf uit Vlaanderen en mijn vriend uit Wallonië. Dat zorgde toch voor enkele no-gos wat betreft de naamkeuze voor ons toekomstig kind
- De ene hond is de andere niet: zo was er die ene naam die bij hem en zijn Franstalige vrienden goed werd bevonden, maar die bij mij onverbiddelijk de vuilbak in ging. In Vlaanderen wordt die specifieke naam immers geassocieerd met de naam van een…hond. No way, dat ik mijn kind een hondennaam geef
- Té Frans of té Nederlands: Kees bestaat niet in Wallonië en Arnaud ziet er voor mij te Frans uit. Arno was daarentegen wel een optie, een mooi Belgisch compromis
- Politieke gevoeligheden: mijn kind Elio noemen zou nooit in me opkomen, maar Theo vind ik daarentegen wel echt een mooie naam. Voor mij was dat lang nummer 1. In Wallonië worden er echter niet altijd de meest positieve associaties gemaakt. Exit Theo dus.
We zijn er klaar voor…
Wat de naam betreft dan toch. Heel wat andere vraagtekens staan wel nog open. Maar die naam, dat zit wel snor. Zolang er niets gedrukt staat, kan alles uiteraard nog veranderen…
Vind/Vond jij het ook zo moeilijk? Of zou jij meteen een leuke jongensnaam weten?
Ik was zoals altijd gehaast. Niet omdat ik ergens dringend moest zijn. Wel omdat ik niet hou van snelwegparkings. Snel tanken en weer weg, dat was mijn doel. Wanneer ik van de betaalautomaat naar mijn auto loop om te tanken komt een er een jonge kerel naar me toegelopen. “Do you speak english?” vraagt hij me. Alarmknoppen in mijn hoofd. In normale omstandigheden zeg ik nee, grijp ik snel naar mijn handtas en kijk ik toch even naar mijn auto om te checken dat ik intussen niet word bestolen. Naar dat soort reacties is onze maatschappij aan het evolueren.
… je na drie weken de pincode van je tankkaart vergeten bent, én de code van de deur op je werk.
Wie mij wel eens tegenkomt op Instagram zal het al wel gezien hebben: ik heb een topvakantie achter de rug. Deze vakantie was zoals een goede vakantie hoort te zijn: je knippert eens met je ogen en het is alweer gedaan. Ondanks dat we niet eens zoveel gedaan hebben, was er geen moment van verveling en vlogen de dagen voorbij. In tegenstelling tot de voorbije jaren zijn we niet van het ene kasteel naar het andere museum gehold. We hebben niet alle must-sees van ons lijstje kunnen afstrepen. Meer nog: dit jaar hadden we zelfs helemaal geen lijstje. En dat was helemaal ok zo. We hadden allebei nood aan vakantie en de essentie van vakantie is eigenlijk dat niets moet en alles mag. Daar hebben we naar geleefd, elke dag opnieuw.
Er bestaan mensen die hun vakantie een jaar op voorhand boeken. En dan dag voor dag beginnen plannen wat ze tijdens die vakantie zoal kunnen ondernemen. Soms ben ik daar wel jaloers op. Bij ons is het jaar na jaar een chaotische vakantieplanning. Eerst beslissen naar waar we willen (Rusland? Polen? Frankrijk? Kroatië?) en dan wat aanmodderen op diverse websites voor het boeken van logement (airbnb, booking…). Dan zouden we een planning kunnen uitstippelen, maar ook dit jaar zijn we daar weer niet geraakt. We vertrekken en we weten waar naartoe. Dat is al een hele prestatie. Wat we gaan doen, zien we wel onderweg.
La Vie de Falderie 