Dag mama

Kleine Lars is intussen een kleine week oud. Dus moesten we ermee naar de pediater. Volgens de vroedvrouw en het ziekenhuis. Waarom kon niemand me echt vertellen. Dat moest gewoon omdat dat zo is. Nochtans is hij niet ziek of heeft hij geen noemenswaardige klachten.

Maar bon. Ge weet maar nooit, dus gingen we naar de pediater. Die Lars woog, luisterde naar zijn hartje, eens met zijn beentjes bewoog en vervolgens 45 euro incasseerde. Goed verdiend volgens mij.

Ik liep er mijn eerste moedertrauma op (als we de bevalling even buiten beschouwing laten). Hoewel ik bij het maken van mijn afspraak keurig mijn naam heb vermeld, werd ik verwelkomd met “Dag mama”. Ik was wat te verbouwereerd om daar echt op te reageren. Minstens vijf keer nog sprak ze me aan met “mama”. Nochtans kon deze vrouw qua leeftijd mijn moeder zijn.

Ik ben moeder geworden van een schattig mannetje. Maar dat definieert niet mijn hele identiteit. Ik word liefst aangesproken met mijn voornaam. En als dat niet lukt, dan mag mevrouw of juffrouw eventueel ook nog wel… 😉

23 comments

  1. Vreselijk! Mijn echtgenoot en ik gingen vorige week een tuinset kopen. En toen zei de verkoper ook, mama zal dat wel ok vinden en keek mij aan. Ik raakte bijna in shock, haha!

    Like

    Beantwoorden

  2. Sommigen denken dat je zult groeien van trots als ze je als ‘mama’ aanspreken, maar dat is uiteraard niet steeds zo. Jammer dat, als ze de eerste keer al gezien had dat je er niet op reageerde, ze het nog een tweede keer probeerde.
    Ja, dat bezoek aan de pediater is standaard. Gewoon controle of ‘alles werkt’.

    Like

    Beantwoorden

    1. En gelukkig werkt alles perfect! 🙂
      Ik snap wel dat ze het doet, maar inderdaad jammer dat ze blijkbaar niet aanvoelt dat het niet zo goed valt. (Misschien ben ik er ook wat overgevoelig voor…;))

      Geliked door 1 persoon

      Beantwoorden

  3. Ik zit hier hardop te lachen. Onze oudste zoon is bijna veertig en ik herinner me nog goed hoe achterlijk ik het vond om zo te worden aangesproken, Veertig jaar geleden dus!

    Like

    Beantwoorden

  5. Welkom in de wondere wereld van het ouderschap, waarbij je afhankelijk van het moment zelf enkel nog gezien wordt als “mama van” en niet meer als mens die méér is dan enkel mama. Dokters en leerkrachten lijken er in uit te blinken, ik gok omdat je hen effectief enkel ziet omwille van je ouderrol. Voor de rest van de wereld blijf je gelukkig wel nog steeds jezelf!

    Like

    Beantwoorden

  8. Hahaa heerlijk herkenbaar! Ik vrees dat je er maar beter aan kan wennen, want vanaf nu ben je “mama”: als de vroedvrouw langskomt, op het consultatiebureau bij kind en gezin, in de crèche en over enkele jaren aan de schoolpoort… het erge is dat je dan zélf een hele lijst “mama van…” in je GSM zal hebben staan 😀

    Like

    Beantwoorden

    1. “het erge is dat je dan zélf een hele lijst “mama van…” in je GSM zal hebben staan 😀”
      Inderdaad, weet ik veel hoe de ouders van de vrienden van onze dochters heten, ik ben al blij dat ik een familienaam weet van het kind, laat staan de ouders, dus heel veel “mama’s” en “papa’s” in de telefoon.

      Geliked door 1 persoon

      Beantwoorden

  11. Ik vind het helemaal niet erg. Toch logisch dat een leerkracht zegt ”de mama van …” Ik ben zelf leerkracht en ken niet alle namen van de mama´s.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Er is toch nog een kleine nuance tussen ‘de mama van’ en ‘mama’ vind ik. Ik snap heus wel dat een leerkracht niet elke naam van elke ouder kent, dat hoeft ook niet.
      Bij de pediater staat mijn naam gewoon voor haar neus op haar scherm…

      Like

      Beantwoorden

Plaats een reactie