Bevallen is barbaars…

lars…maar ge krijgt er wel iets fantastisch voor in de plaats.

Dinsdag 14 juli 2020. Vanaf nu niet alleen maar de Franse nationale feestdag, maar ook de dag waarop ons lieve zoontje Lars verjaart.

Ik was bang op voorhand, écht bang. Zo bang dat ik hoopte op een keizersnede. De datum mochten we kiezen, de manier waarop jammer genoeg niet.

Dus toen hij wilde komen, moest ik er door. Het is dikke bullshit wat ze zeggen. Dat je alles bent vergeten zodra je je baby in je armen hebt. Ik ben er niets van vergeten. Het deed zeer. Het duurde lang. En het is 2020. Kunnen we geen kinderen baren op een makkelijkere manier? Dat minder barbaars en voorhistorisch aanvoelt? Ik vind er niks moois of romantisch aan. Maar dat kleintje in mijn armen, dat was het natuurlijk wel waard. Welkom lieve Lars.

25 comments

  1. Heel realistische beschrijving van een bevalling. Is was er telkens keer bij toen mijn vrouw beviel van onze twee zonen en het IS barbaars, een vrouw moet onmenselijke pijnen lijden.
    Blij dat voor de rest alles goed is verlopen en jullie zo’n mooi gezond kindje hebben…
    Neem alle tijd om te bekomen!

    Like

  2. Het is afschuwelijk en ook al is het erg lang geleden ik weet het nog helemaal. Maar ik zou het zó opnieuw doen. Wat een pracht krijgt een mens ervoor terug. Een hele grote proficiat trouwens!!!

    Like

  3. Oooooh seg gefeliciteerd met Lars! Wat een knap ventje! Ik ben nog niet bevallen maar ik deel op voorhand je mening al, haha :p

    Like

  4. Gefeliciteerd! Ik vind het een leuke naam! Hopelijk kan je genieten van de eerste weken. Ik vond mijn bevalling best wel mooi, iets ruws en natuurlijk. Maar ik snap je zeker wel, pijn doet het zeker!

    Like

  5. Gefeliciteerd met je zoontje Lars!
    Ik heb overigens helemaal hetzelfde gevoel, kinderen zijn leuk, maar bevallen is een hel, intussen 5 en 7 jaar geleden en ik ben de pijn nog niet vergeten. Wel twee geweldige kinderen in de plaats gekregen. 🙂

    Like

  6. O zo’n schatje. Gefeliciteerd. Ik maakte het vijf keer mee en de vijfde keer liep niet beter dan de eerste. Maar het moment dat de baby in je armen ligt, ben je die ellende vooraf vergeten. Of beter, je voelt ze niet meer.

    Like

  7. Proficiat Valerie! Knappe zoon met een mooie naam! Zoals met alles, is een bevallingservaring heel subjectief. Goed dat je eerlijk en open bent hierover. Ikzelf vind het niet barbaars. Het is het meest natuurlijke proces ter wereld. Het doet pijn. I agree. Maar pijn is echt relatief. Mijn bevallingen, en zeker de tweede, heb ik ervaren als iets heel krachtig en ik voelde me net heel sterk. Je laten leiden door je lichaam en al de rest loslaten, laat je voelen dat de natuur altijd weet wat er moet gebeuren. Maar ook dat is een subjectieve ervaring, die waarschijnlijk niet iedereen deelt. Geniet van jullie zoontje!!

    Geliked door 1 persoon

    1. Bedankt Flore! Is inderdaad subjectief en hangt er wellicht ook vanaf hoe je er zelf naartoe gaat. Ik was op voorhand al panisch over wat me te wachten zou staan, dat heeft wellicht niet geholpen. Maar daar denk ik nu niet meer aan, nu is het inderdaad genieten, genieten, genieten! 🙂

      Like

  8. Praat erover, hoe meer hoe beter, vooral met mensen die het niet minimaliseren. Een barbaarse bevalling maakt je start als mama moeilijker, hoe veel keer je ook tegen jezelf zegt dat Lars het waard was. Je hebt recht op terugbetaalde thuisbezoeken van een vroedvrouw gans zijn eerste levensjaar, die mensen kunnen je vaak ook helpen om het te verwerken. Ik deed dat allemaal niet, of toch alleszins niet genoeg, dus toen ik zwanger was van de tweede kreeg ik keiveel nachtmerries met flashbacks en dat soort ‘leuks’ bovenop de zwangerschap. Praten zorgde ervoor dat de tweede bevalling niet barbaars voelde, ook al was er pijn. Ik had aan de gynaecoloog en elke vroedvrouw gezegd dat ik bij de oudste een trauma opgelopen had, dat ik geen herhaling wou, dat ik bang was… Niet meer sterk proberen zijn zorgde ervoor dat ik sterker werd. Ik wens je dat je kan praten, mag praten, kan verwerken. En een hele dikke proficiat met Lars!

    Like

  9. Mooi of romantisch zou ik het nu ook niet noemen: is er überhaupt iemand die dit zo beschreven heeft? Dan toch iemand die niet zelf bevallen is of er niet bij aanwezig was, right?
    Ik kan niet klagen, dankzij de epidurale geen pijn tijdens en achteraf ook niks van last gehad, maar het kan blijkbaar anders. Je zal het wel vergeten, hoor, geef het tijd. En ondertussen geniet je maar!

    Like

  10. Ohhh… die pijn waarvan je bijna zou flauwvallen. Maar was zo maar even een kind op de wereld aan het zetten! En dat is badass to say the least ;). Ik heb het 1 keer gedaan met epi en 1 keer zonder. Na mijn eerste bevalling had ik zo’n adrenalinekick dat ik dacht “dit wil ik nog eens meemaken”. Ik meen dat echt! Zo voelde ik me! Was dus ook niet bang voor mn tweede bevalling. En nadat ik die helse pijnen had doorstaan inclusief die barbaarse persweeën was ik wel even van slag, maar toen voelde ik me onoverwinnelijk. Als een powerwoman die al die pijn zo maar eventjes had doorstaan. Wij zijn wonderlijke wezens wij vrouwen. ;). En ook jij hebt dat super gedaan, met een prachtig venteke als cadeau ;).

    Like

  11. Van harte gefeliciteerd! ’t is een knapperd (want ja daar zit veel verschil tussen).
    Ikzelf vond de bevallingen pijnlijk, maar ook mooi qua gevoel en allesoverheersend 🙂

    Like

  12. Wat jammer dat je het zo hebt ervaren Valerie… de angst op voorhand zal je zeker niet hebben geholpen… (ik leid ook af dat je bent ingeleid?). Ondertussen is ook mijn dochter geboren (moest ng 10 dagen extra wachten uiteindlijk) en ja ik heb heel het kot bij elkaar geschreeuwd van de pijn, maar 2 dagen later kan ik alleen nog maar denken aan het fantastische moment dat ze in mijn handen ter wereld kwam… (ik ben in bad bevallen, met morele steun vn dokter, vroedvrouw en man mr ze hebben ze niet voor mij aangeraakt).

    Like

Plaats een reactie