Bewijs van integratie in West-Vlaanderen

Ik ben intussen de tel kwijt, maar het moet een jaar of vier geleden zijn dat ik van het bruisende Antwerpen verhuisde naar het rustigere Brugge. Samen met een nieuwe omgeving kreeg ik er ook een heel andere taal bij te verwerken. Dat heeft wel eens tot spraakverwarring geleid, zoals je hier kon lezen.

West-Vlaams zal ik me wellicht nooit voelen, maar de integratie is sinds deze week toch echt wel een feit. En dat, lieve mensen, kan ik bewijzen dankzij mijn bezoek aan Panos. Ik moest in Boom zijn en hield voordien even halt in mijn thuishaven Kontich. Aangezien mijn lieve moeder op stap was met een vriendin, trok ik naar de Panos. Ik verlekkerde me al op zo’n heerlijke Hollandia. Voor de mensen die Panos niet kennen: een broodje met kaas, groentjes en lekker veel mayonaise.

“Voor mij een broodje kaas aub“. Wat verstrooid antwoordde ik ja op de vraag of er boter op mijn broodje mocht. Boter op een Hollandia? Wat gek! Tot ik zag wat ik ging krijgen: een broodje met boter en een plakje kaas. Dát is een broodje kaas in Antwerpen. In West-Vlaanderen zijn ze echter veel royaler: daar krijg je de mayonaise en groentjes (onze Antwerpse smos) er zomaar bij.

Mijn standaard qua broodjes is verschoven van de Antwerpse naar de West-Vlaamse. Als dat geen teken van integratie is! En die groentjes? Die heb ik gelukkig alsnog gekregen!

19 comments

  7. Mijn zus die naar Limburg uitweek komt ook met dergelijke verhalen…toch raar al die andere gewoontes op een paar km van je deur…..

    Like

    Beantwoorden
  15. Pingback: Dit bracht…[Maart 2017] | La Vie de Falderie

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

Gravatar
WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. ( Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. ( Log uit /  Bijwerken )

Annuleren

Verbinden met %s